celikci
New member
Ses, “The Zone of Interest” filmiyle beş Oscar adaylığından birini aldı. Aslında Johnnie Burn ve Tarn Willers'ın çalışmaları olmasaydı, bu şaşırtıcı derecede zararsız bir çalışma olurdu. Bazen film hakkında “Auschwitz dramı” yazılıyor ki bu da yanıltıcı.
Christian Friedel ve Sandra Hülser, 20. yüzyılın en acımasız korku mekanlarından birinin hemen yanında çekilmiş olsa da Auschwitz toplama kampının komutanı Rudolf Höß ve eşi Hedwig'i canlandırıyorlar ama kampı göremiyorsunuz. . Filmde bu ses esasen boğuk komutlar, ayak sesleri, silah sesleri, köpeklerin havlaması ve çöp yakma fırınlarının kükremesiyle oluşan film müziği yoluyla mevcuttur. Bu ses, 1940-1945 yılları arasında Nazi Alman hükümeti adına işlenen suçların, bir milyondan fazla insanın öldürülmesinin habercisidir.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Ses, görüntülerden bile önce gelir. İngiliz yönetmen Jonathan Glazer başlangıçta yalnızca siyah bir alanı gösteriyor; Ayrıca koro sesleri, kamp sesleri ve doğa çekimlerinden oluşan vakur bir müzik kolajı, havayı belirliyor ve sinema izleyicisini de içine çekiyor. Daha sonra ilk olarak nehirde yıkanan bir grup insanla tanışırlar – filmin Höß ailesinin günlük yaşamını anlatan hikayesi böyle başlar.
Hedwig, bebeklerden üniforma giyen Hitler gençlerine kadar beş çocuğu birkaç hizmetçinin yardımıyla büyütüyor. Katıdır, kurallara bağlı kalır ve evde çalışan Polonyalı kadınlara karşı otoriter davranır. Kocasıyla ilişkisi sevgi dolu değil, gerçekçi görünüyor. Sesi ancak İtalya'ya tekrar seyahat etmesine izin vermesini istediğinde yumuşar.
Auschwitz'den ayrılmak istemiyor: “Bu bizim hayatımız”
Toplama kampının duvarlarını çevreleyen bahçeyle gurur duyuyor; yeşilliklerin yakında betonu kaplaması için üzüm bağları dikmiş. Çocuklar için çiçekler, sebzeler ve küçük bir yüzme havuzu bulunmaktadır. Bahçede bir süre kaldıktan sonra kocasından sinir bozucu bir mesaj alır: Auschwitz'den gönderiliyor. Mekanı terk etmek istemiyor: “Bu bizim hayatımız. Her zaman istediğimiz şey buydu.”
Sandra Hülser, bu kadını felç edici bir vasatlıkla canlandırıyor; aksi takdirde dikkatli ölçülü zekası ve ses tonundaki ironi ile dikkat çeken oyuncu, burada evin kaygan reisi olmaya mahkumdur. Ve 2015 yılında direniş savaşçısı Georg Elser'i konu alan filmdeki başrolüyle tanınan Christian Friedel (“Dünyayı değiştirirdi”) gazlı fırınların ustasıdır: JA Topf & Söhne'den iki temsilci şöyle açıklıyor: Villada yaptığı çalışmada yeni sistemlerin nasıl daha verimli çalışabileceğini, “sürekli çalışmanın mümkün olduğunu” anlattı. Bu, Höß'ün insanlık dışı çalışmasına dair tek doğrudan bilgidir. Kameralar onu kampın içine kadar değil, yalnızca bahçe çitine kadar takip ediyor. Glazer, filmini John Boyne'un “Çizgili Pijamalı Çocuk” adlı çocuk romanına benzer bir şekilde kurguluyor; burada Auschwitz'in hemen yanında aile hayatı da yaşanıyor ancak bir gün oğul dikenli tellerin arkasındaki insanlarla ilgilenmeye başlıyor. tel.
Senaryo, İngiliz yazar Martin Amis'in Holokost konusunu ele alması nedeniyle tartışma yaratan bir romanından uyarlanıyor. Jonathan Glazer bundan çok uzak, bu yüzden En İyi Uyarlama Senaryo dalında Oscar'ı kesinlikle alamayacak. Peki yönetmenlik ve hatta en iyi film için? “İlgi Alanı” bir Holokost filmi değil, insanlık dışılığı onları hiç ilgilendirmeyen bir sisteme uyum sağlayan insanları konu alan bir film.
Hitler'in gönüllü uygulayıcıları
Höß çifti sadece takipçi değil, başka bir kitap başlığından alıntı yaparsak, Hitler'in gönüllü uygulayıcılarıdır. Sadece kampa çalışmaya gidip kirli çizmelerle dönen adam değil. Ayrıca görünüşe göre mahkumlardan düzenli olarak el konulan kıyafet ve mücevherleri teslim alan kadın. Evlerini cinayet mahallinin yanına kurmuşlar ve bundan faydalanıyorlar.
Hedwig Höß, ziyarete gelen annesine “Rudi bana Auschwitz'in kraliçesi diyor” diyor. Bacalardan çıkan dumana gözlerini kapatıyorlar, kampın müziğini gevezelikle bastırıyorlar ve görünüşe göre yanan ceset kokusundan dolayı uyuşmuşlar. Anne hâlâ kokuyu alabiliyor, bunu görebiliyorsunuz. Ancak Rudolf Höß büyük çocuklarla balığa çıktığında ve toplama kampından gelen atık sularla birlikte insan parçaları Soła Nehri'nde yüzdüğünde, sonrasında yoğun yıkama ve fırçalama yapılıyor. Ölüm duvarların arkasına geçmişti.
Yönetmen, sizi duraklatmak için toplama kampındaki mahkumlara parlayan elmalar saklayan bir kızın siyah beyaz negatifleri olarak çekilmiş gizemli sahneleri kullanıyor. Bir noktada yine renkli olarak kız piyanonun başına gider ve basit bir melodi çalar. Joseph Wulf'un 1943'te Auschwitz'de yazdığı notaların üzerinde “Güneş Işınları” yazıyor. Bu, filmin en unutulmaz anı; kaçırması kolay. Yahudi tarihçi Wulf'un Auschwitz'den sağ kurtulduğunu ve suçları belgeleyerek hayatının anlamını anladığını, Wannsee Konferans Evi'nin bir anıta dönüştürülmesine önemli bir katkıda bulunduğunu kim bilebilir?
Rudolf Höß rolünde Christian Friedel ve Hedwig Höß rolünde Sandra Hülser: Transfer edildi, Auschwitz'de kalmak istiyor.Leonin/dpa
Başlangıçtaki yönetmenlik fikri, bir dakika boyunca yalnızca kırmızının görülebildiği ve uzak çığlıkların eşlik ettiği orta kısımda da tekrarlanıyor. Nazi bayraklarının kırmızısı, kanın kırmızısı. “İlgi Alanı” sinemanın kurgu, ses ve yapım tasarımı yoluyla bir olay örgüsünün ötesinde neler başarabileceğini kanıtlıyor ve çeşitli düzeylerde düşünmeye değer veriyor. Jonathan Glazer suçları yeniden canlandırmadan etki yaratmayı başarıyor. Şaşırtıcı bir şekilde, aynı zamanda Auschwitz anıtının günümüze uzanan kısa süreli bir tünelini de yaratıyor.
Bununla birlikte, erkek ana karakterin karakterizasyonu hala anlaşılmaz: O iyi bir baba, doğa aşığı, atına yakın – Hedwig'e söylemediklerini ona söylüyor. Bütün bunlar bu Rudolf Höß'ü bu kadar özel kılmış olabilir; Toplama kampını yöneten bir canavar değil, bir insandı. Bir Nazi partisiyle karşı karşıya kalan adam, odadaki herkesi gazla öldürme fikrini aklına getirir: senaryoda tuhaf bir değişiklik. Kendi halkın mı?
En iyi karakter, parlak kürklü genç bir köpek olan siyah Weimaraner karışımı tarafından somutlaştırılmıştır. Hedwig Höß, büfeden yiyecek alırken yaramazlığını bir kenara bırakıyor. Onun yaşama sevinci, sade cephesiyle, korkunç insanlar arasında teselli edicidir.
İlgi Alanı. ABD/İngiltere/Polonya 2023. Jonathan Glazer tarafından yönetilmiş ve yazılmıştır. Sandra Hülser, Christian Friedel, Imogen Kogge ve diğerleriyle 106 dakika
Christian Friedel ve Sandra Hülser, 20. yüzyılın en acımasız korku mekanlarından birinin hemen yanında çekilmiş olsa da Auschwitz toplama kampının komutanı Rudolf Höß ve eşi Hedwig'i canlandırıyorlar ama kampı göremiyorsunuz. . Filmde bu ses esasen boğuk komutlar, ayak sesleri, silah sesleri, köpeklerin havlaması ve çöp yakma fırınlarının kükremesiyle oluşan film müziği yoluyla mevcuttur. Bu ses, 1940-1945 yılları arasında Nazi Alman hükümeti adına işlenen suçların, bir milyondan fazla insanın öldürülmesinin habercisidir.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Ses, görüntülerden bile önce gelir. İngiliz yönetmen Jonathan Glazer başlangıçta yalnızca siyah bir alanı gösteriyor; Ayrıca koro sesleri, kamp sesleri ve doğa çekimlerinden oluşan vakur bir müzik kolajı, havayı belirliyor ve sinema izleyicisini de içine çekiyor. Daha sonra ilk olarak nehirde yıkanan bir grup insanla tanışırlar – filmin Höß ailesinin günlük yaşamını anlatan hikayesi böyle başlar.
Hedwig, bebeklerden üniforma giyen Hitler gençlerine kadar beş çocuğu birkaç hizmetçinin yardımıyla büyütüyor. Katıdır, kurallara bağlı kalır ve evde çalışan Polonyalı kadınlara karşı otoriter davranır. Kocasıyla ilişkisi sevgi dolu değil, gerçekçi görünüyor. Sesi ancak İtalya'ya tekrar seyahat etmesine izin vermesini istediğinde yumuşar.
Auschwitz'den ayrılmak istemiyor: “Bu bizim hayatımız”
Toplama kampının duvarlarını çevreleyen bahçeyle gurur duyuyor; yeşilliklerin yakında betonu kaplaması için üzüm bağları dikmiş. Çocuklar için çiçekler, sebzeler ve küçük bir yüzme havuzu bulunmaktadır. Bahçede bir süre kaldıktan sonra kocasından sinir bozucu bir mesaj alır: Auschwitz'den gönderiliyor. Mekanı terk etmek istemiyor: “Bu bizim hayatımız. Her zaman istediğimiz şey buydu.”
Sandra Hülser, bu kadını felç edici bir vasatlıkla canlandırıyor; aksi takdirde dikkatli ölçülü zekası ve ses tonundaki ironi ile dikkat çeken oyuncu, burada evin kaygan reisi olmaya mahkumdur. Ve 2015 yılında direniş savaşçısı Georg Elser'i konu alan filmdeki başrolüyle tanınan Christian Friedel (“Dünyayı değiştirirdi”) gazlı fırınların ustasıdır: JA Topf & Söhne'den iki temsilci şöyle açıklıyor: Villada yaptığı çalışmada yeni sistemlerin nasıl daha verimli çalışabileceğini, “sürekli çalışmanın mümkün olduğunu” anlattı. Bu, Höß'ün insanlık dışı çalışmasına dair tek doğrudan bilgidir. Kameralar onu kampın içine kadar değil, yalnızca bahçe çitine kadar takip ediyor. Glazer, filmini John Boyne'un “Çizgili Pijamalı Çocuk” adlı çocuk romanına benzer bir şekilde kurguluyor; burada Auschwitz'in hemen yanında aile hayatı da yaşanıyor ancak bir gün oğul dikenli tellerin arkasındaki insanlarla ilgilenmeye başlıyor. tel.
Senaryo, İngiliz yazar Martin Amis'in Holokost konusunu ele alması nedeniyle tartışma yaratan bir romanından uyarlanıyor. Jonathan Glazer bundan çok uzak, bu yüzden En İyi Uyarlama Senaryo dalında Oscar'ı kesinlikle alamayacak. Peki yönetmenlik ve hatta en iyi film için? “İlgi Alanı” bir Holokost filmi değil, insanlık dışılığı onları hiç ilgilendirmeyen bir sisteme uyum sağlayan insanları konu alan bir film.
Hitler'in gönüllü uygulayıcıları
Höß çifti sadece takipçi değil, başka bir kitap başlığından alıntı yaparsak, Hitler'in gönüllü uygulayıcılarıdır. Sadece kampa çalışmaya gidip kirli çizmelerle dönen adam değil. Ayrıca görünüşe göre mahkumlardan düzenli olarak el konulan kıyafet ve mücevherleri teslim alan kadın. Evlerini cinayet mahallinin yanına kurmuşlar ve bundan faydalanıyorlar.
Hedwig Höß, ziyarete gelen annesine “Rudi bana Auschwitz'in kraliçesi diyor” diyor. Bacalardan çıkan dumana gözlerini kapatıyorlar, kampın müziğini gevezelikle bastırıyorlar ve görünüşe göre yanan ceset kokusundan dolayı uyuşmuşlar. Anne hâlâ kokuyu alabiliyor, bunu görebiliyorsunuz. Ancak Rudolf Höß büyük çocuklarla balığa çıktığında ve toplama kampından gelen atık sularla birlikte insan parçaları Soła Nehri'nde yüzdüğünde, sonrasında yoğun yıkama ve fırçalama yapılıyor. Ölüm duvarların arkasına geçmişti.
Yönetmen, sizi duraklatmak için toplama kampındaki mahkumlara parlayan elmalar saklayan bir kızın siyah beyaz negatifleri olarak çekilmiş gizemli sahneleri kullanıyor. Bir noktada yine renkli olarak kız piyanonun başına gider ve basit bir melodi çalar. Joseph Wulf'un 1943'te Auschwitz'de yazdığı notaların üzerinde “Güneş Işınları” yazıyor. Bu, filmin en unutulmaz anı; kaçırması kolay. Yahudi tarihçi Wulf'un Auschwitz'den sağ kurtulduğunu ve suçları belgeleyerek hayatının anlamını anladığını, Wannsee Konferans Evi'nin bir anıta dönüştürülmesine önemli bir katkıda bulunduğunu kim bilebilir?
Rudolf Höß rolünde Christian Friedel ve Hedwig Höß rolünde Sandra Hülser: Transfer edildi, Auschwitz'de kalmak istiyor.Leonin/dpa
Başlangıçtaki yönetmenlik fikri, bir dakika boyunca yalnızca kırmızının görülebildiği ve uzak çığlıkların eşlik ettiği orta kısımda da tekrarlanıyor. Nazi bayraklarının kırmızısı, kanın kırmızısı. “İlgi Alanı” sinemanın kurgu, ses ve yapım tasarımı yoluyla bir olay örgüsünün ötesinde neler başarabileceğini kanıtlıyor ve çeşitli düzeylerde düşünmeye değer veriyor. Jonathan Glazer suçları yeniden canlandırmadan etki yaratmayı başarıyor. Şaşırtıcı bir şekilde, aynı zamanda Auschwitz anıtının günümüze uzanan kısa süreli bir tünelini de yaratıyor.
Bununla birlikte, erkek ana karakterin karakterizasyonu hala anlaşılmaz: O iyi bir baba, doğa aşığı, atına yakın – Hedwig'e söylemediklerini ona söylüyor. Bütün bunlar bu Rudolf Höß'ü bu kadar özel kılmış olabilir; Toplama kampını yöneten bir canavar değil, bir insandı. Bir Nazi partisiyle karşı karşıya kalan adam, odadaki herkesi gazla öldürme fikrini aklına getirir: senaryoda tuhaf bir değişiklik. Kendi halkın mı?
En iyi karakter, parlak kürklü genç bir köpek olan siyah Weimaraner karışımı tarafından somutlaştırılmıştır. Hedwig Höß, büfeden yiyecek alırken yaramazlığını bir kenara bırakıyor. Onun yaşama sevinci, sade cephesiyle, korkunç insanlar arasında teselli edicidir.
İlgi Alanı. ABD/İngiltere/Polonya 2023. Jonathan Glazer tarafından yönetilmiş ve yazılmıştır. Sandra Hülser, Christian Friedel, Imogen Kogge ve diğerleriyle 106 dakika