celikci
New member
Yönetmen Leander Haußmann (“Sonnenallee”, “Herr Lehmann”, “Hai-Alarm am Müggelsee”) son filmi “Stasikomödie”den (2022) daha önce yayınlanmamış bir sahneyi Facebook hesabında paylaştı. Üç buçuk dakikalık sahne biraz fazla uzundu ve Haußmann'ın bir şekilde pişmanlık duyduğu o zamanki düzenleme kararına göre, sözde gösterişli bir rol oynayabilirdi.
Bu öldürülen sevgilim, Henry Hübchen'in oyunculuk sanatının gerçek bir cevheridir. Klip, Siemens adlı devletin güvenlik görevlisi karakterinin bıraktığı insan izlenimini tamamlıyor. Bu onun sadece burada çok güzel bir şekilde sergilenen çürük dişlerinden gelen kokuşmuş nefesi değil, aynı zamanda duygulara olan bağlılığı anlamına da geliyor.
Siemens, Prenzlauer'in LSD bölgesindeki (Lychenerstrasse, Schliemannstrasse, Dunckerstrasse) sokaklardan birinde devriye geziyor – bir izci asla özgür değildir – bir filtreyi çıkarır, birkaç faulle oynayan iki çocuğun elinden topu alır ve ardından bir blues oyuncusunun telefonunu bulur çardak. Kısa bir anket şöyle: “Zaten fahri hizmette bulundunuz mu? Herhangi bir şey yaptın mı? Biraz etrafına baktın mı? Birkaç adayı mı çekiyorsunuz? Yumurta sallamak mı? Evet neden olmasın, parasını devlet ödüyor…”
Alaycı tirad yürekten geliyor. Savaş sonrası dönem ve yeniden inşa etme zorunluluğu nedeniyle ihmal edilen, gençlerin istekleriyle özdeşleşme ve kendi neslinin kıskançlığından nefrete varıyor: “çok basit nefret, rahatsız edici nefret, gerçekten gerçek, iğrenç bir nefret”.
Sonra istilacı, yaklaşılabilir soruyla ara gelir: “Ne içiyorsun?” Siemens şişenin mantarını çıkarıyor, çalıştırıyor ve derin, babacan yudumlarla, çürük dişlerinin arasından yaklaşık iki litrelik kırmızı şarap karışımını emiyor. Bu sekans, yeni kişiden hayal kırıklığına uğrayan ve iyi sebeplerden dolayı acı çeken bir Stasi çavuşunun psikogramının ana hatlarını çiziyor, bunu tanınacak kadar abartıyor ve aynı zamanda onunla biraz dalga geçiyor. Bazı eleştirmenler “Stasi komedisini” önemsiz buldu. Eğer komuta subayı Siemens bunu öğrenirse vay haline!
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Bu öldürülen sevgilim, Henry Hübchen'in oyunculuk sanatının gerçek bir cevheridir. Klip, Siemens adlı devletin güvenlik görevlisi karakterinin bıraktığı insan izlenimini tamamlıyor. Bu onun sadece burada çok güzel bir şekilde sergilenen çürük dişlerinden gelen kokuşmuş nefesi değil, aynı zamanda duygulara olan bağlılığı anlamına da geliyor.
Siemens, Prenzlauer'in LSD bölgesindeki (Lychenerstrasse, Schliemannstrasse, Dunckerstrasse) sokaklardan birinde devriye geziyor – bir izci asla özgür değildir – bir filtreyi çıkarır, birkaç faulle oynayan iki çocuğun elinden topu alır ve ardından bir blues oyuncusunun telefonunu bulur çardak. Kısa bir anket şöyle: “Zaten fahri hizmette bulundunuz mu? Herhangi bir şey yaptın mı? Biraz etrafına baktın mı? Birkaç adayı mı çekiyorsunuz? Yumurta sallamak mı? Evet neden olmasın, parasını devlet ödüyor…”
Alaycı tirad yürekten geliyor. Savaş sonrası dönem ve yeniden inşa etme zorunluluğu nedeniyle ihmal edilen, gençlerin istekleriyle özdeşleşme ve kendi neslinin kıskançlığından nefrete varıyor: “çok basit nefret, rahatsız edici nefret, gerçekten gerçek, iğrenç bir nefret”.
Sonra istilacı, yaklaşılabilir soruyla ara gelir: “Ne içiyorsun?” Siemens şişenin mantarını çıkarıyor, çalıştırıyor ve derin, babacan yudumlarla, çürük dişlerinin arasından yaklaşık iki litrelik kırmızı şarap karışımını emiyor. Bu sekans, yeni kişiden hayal kırıklığına uğrayan ve iyi sebeplerden dolayı acı çeken bir Stasi çavuşunun psikogramının ana hatlarını çiziyor, bunu tanınacak kadar abartıyor ve aynı zamanda onunla biraz dalga geçiyor. Bazı eleştirmenler “Stasi komedisini” önemsiz buldu. Eğer komuta subayı Siemens bunu öğrenirse vay haline!
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.