celikci
New member
Ev
Berlinale
“El Eco”: Kadınlar ve kızlar köy hayatını sürdürüyor
Berlinale: Tatiana Huezo belgeselinde insan ve hayvanların bir arada var oluşunu samimi bir bakışla gösteriyor. Bize alçakgönüllülüğü öğretiyor.
Cornelia Geissler
At, Montse’nin en iyi arkadaşıdır. Radiola Filmleri
Hala genç olan Berlinale bölümünde Karşılaşmalar’da bazı harika hayvanları görebildik. Bu yıl “El Eco” ile koca bir çiftlik var: Beyaz bir tavşan burnunu kıpırdatıyor. Bir at, çimenli ovalarda hırsla hızla koşar. Bir kedi yatakta uyuyabilir. Bir gütme köpeği bir melodi duyduğunda başını kaldırır. Sürekli yağan yağmurda bir koyun bataklığa kayar, bir başkası kuzu kapar, üçüncüsü hindi tünek olarak kafasını seçtiğinde kendini savunamaz. Ve insan çocukları her zaman oradadır, aradadır.
Meksikalı-Salvadorlu yönetmen Tatiana Huezo, kurmaca unsurlarla zenginleştirilmiş bu belgeselde, Meksika’nın dağlık bölgelerinde gelişmemiş bir bölgede yaşayan üç ailenin hayatlarına eşlik ediyor. Burada turizm yok, sanayi yok, düzgün bir yol bile yok. El Eco köyündeki insanların kulübelerinden, çoğu zaman sadece derme çatma bir şekilde onarıldığını görebilirsiniz. Uzak şehirden gelen bir ziyaretçi gibi kar yağan babanın yaptığı işten bahsetmesi üzerine 17 katlı evler yapması adeta bir peri masalı gibi gelir. Çocukların okulda duydukları aya yolculukları burada hayal etmek kadar zor.
Kamera her şeyi görür
Görüntüler, geviş getiren bir koyunun gözlerine bakmaktan, dişleri çarpık bir çocuğun portresine, soba deliğine üflemekten yatalak büyükanneyi beslemeye kadar hızla değişiyor. İnsanlar ve hayvanlar birbirine yakın ve birbirleri için yaşarlar. Kamera her şeyi görüyor. Özellikle kadınlar ve kızlar: Günün her saati ailelerine ve sığırlarına bakarlar. Baba beş yaşındaki çocuğu tabağını toplarken durdurur: yapma, bulaşık yıkamak kadın işidir.
Gençler için sinema: umut ve hayal odaları
Bir kız annesine neden 14 yaşında bu kadar erken evlendiğini sorar. Utanarak cevap verir: Çünkü babanla birlikte olmak istiyordum. Daha sonra anne, kızından hala veteriner olmak isteyip istemediğini öğrenmek ister. O halde okulu erken bırakmak gibi bir hata yapmamalı. Kız başaracak mı? Köyden çıkış yolunu bulabilecek mi? Film bu cevabı veremez. Ama okuldan çekilen resimlerde sadece umut var.
Elisabeth Ruge, Berlinale kitapları filme nasıl getiriyor?
Manzara geniş ve engebeli, sık yağmurlar yeşili sağlıyor. Bununla birlikte, toprak özellikle verimli değildir ve onu işleyecek makineler yoktur. Bu filmdeki en modern teknik cihaz bir buharlı ütüdür. Bir keresinde hırsızların izini sürmeye gelince, biri telefon ister ama bölgede radyo sinyali yoktur. İki kızın kendilerine müzik çalan bir akıllı telefonu var; Bu tarihsel bir ortamda bir hata gibi görünüyor. Tatiana Huezo’nun “Acı ve Travma Üçlemesi” ile bir başka belgesel ve bir uzun metrajlı film arasında yer alan “El Eco”, hayatın yalın bir çemberini gözler önüne seriyor ve varlıklı toplumdan biz izleyicilere alçakgönüllülüğü öğretiyor.
El Eko. Karşılaşmalar Meksika/Almanya 2023. 102 dakika
Berlinale
“El Eco”: Kadınlar ve kızlar köy hayatını sürdürüyor
Berlinale: Tatiana Huezo belgeselinde insan ve hayvanların bir arada var oluşunu samimi bir bakışla gösteriyor. Bize alçakgönüllülüğü öğretiyor.
Cornelia Geissler
At, Montse’nin en iyi arkadaşıdır. Radiola Filmleri
Hala genç olan Berlinale bölümünde Karşılaşmalar’da bazı harika hayvanları görebildik. Bu yıl “El Eco” ile koca bir çiftlik var: Beyaz bir tavşan burnunu kıpırdatıyor. Bir at, çimenli ovalarda hırsla hızla koşar. Bir kedi yatakta uyuyabilir. Bir gütme köpeği bir melodi duyduğunda başını kaldırır. Sürekli yağan yağmurda bir koyun bataklığa kayar, bir başkası kuzu kapar, üçüncüsü hindi tünek olarak kafasını seçtiğinde kendini savunamaz. Ve insan çocukları her zaman oradadır, aradadır.
Meksikalı-Salvadorlu yönetmen Tatiana Huezo, kurmaca unsurlarla zenginleştirilmiş bu belgeselde, Meksika’nın dağlık bölgelerinde gelişmemiş bir bölgede yaşayan üç ailenin hayatlarına eşlik ediyor. Burada turizm yok, sanayi yok, düzgün bir yol bile yok. El Eco köyündeki insanların kulübelerinden, çoğu zaman sadece derme çatma bir şekilde onarıldığını görebilirsiniz. Uzak şehirden gelen bir ziyaretçi gibi kar yağan babanın yaptığı işten bahsetmesi üzerine 17 katlı evler yapması adeta bir peri masalı gibi gelir. Çocukların okulda duydukları aya yolculukları burada hayal etmek kadar zor.
Kamera her şeyi görür
Görüntüler, geviş getiren bir koyunun gözlerine bakmaktan, dişleri çarpık bir çocuğun portresine, soba deliğine üflemekten yatalak büyükanneyi beslemeye kadar hızla değişiyor. İnsanlar ve hayvanlar birbirine yakın ve birbirleri için yaşarlar. Kamera her şeyi görüyor. Özellikle kadınlar ve kızlar: Günün her saati ailelerine ve sığırlarına bakarlar. Baba beş yaşındaki çocuğu tabağını toplarken durdurur: yapma, bulaşık yıkamak kadın işidir.
Gençler için sinema: umut ve hayal odaları
Bir kız annesine neden 14 yaşında bu kadar erken evlendiğini sorar. Utanarak cevap verir: Çünkü babanla birlikte olmak istiyordum. Daha sonra anne, kızından hala veteriner olmak isteyip istemediğini öğrenmek ister. O halde okulu erken bırakmak gibi bir hata yapmamalı. Kız başaracak mı? Köyden çıkış yolunu bulabilecek mi? Film bu cevabı veremez. Ama okuldan çekilen resimlerde sadece umut var.
Elisabeth Ruge, Berlinale kitapları filme nasıl getiriyor?
Manzara geniş ve engebeli, sık yağmurlar yeşili sağlıyor. Bununla birlikte, toprak özellikle verimli değildir ve onu işleyecek makineler yoktur. Bu filmdeki en modern teknik cihaz bir buharlı ütüdür. Bir keresinde hırsızların izini sürmeye gelince, biri telefon ister ama bölgede radyo sinyali yoktur. İki kızın kendilerine müzik çalan bir akıllı telefonu var; Bu tarihsel bir ortamda bir hata gibi görünüyor. Tatiana Huezo’nun “Acı ve Travma Üçlemesi” ile bir başka belgesel ve bir uzun metrajlı film arasında yer alan “El Eco”, hayatın yalın bir çemberini gözler önüne seriyor ve varlıklı toplumdan biz izleyicilere alçakgönüllülüğü öğretiyor.
El Eko. Karşılaşmalar Meksika/Almanya 2023. 102 dakika