celikci
New member
Kısa yoldan güçlü olma fikri herkes tarafınca sevilse de, size bunu sağlayamayacaklar listesinin üst sıralarına yazabileceğimiz bir efsaniçin bahsetmek istiyoruz: “Nekro-pantolon” efsanesi…
Efsanelerde nábrækur yahut nábrók olarak da bilinen pantolonun bir çift insan bacak derisinden yapıldığı ve giyen bireye zenginlik getirdiği söyleniyor. Fakat katı bir dizi talimatı yerine getirmek gerekiyor.
Efsanenin bakılırsaceli olarak düzgün olan kısmında, bu nekro-pantolonların yapılabilmesi için “kaynağın” istekli bir iştirakçiden gelmesi gerekiyor. Yani, müstakbel kullanıcıların bir pantolon haline getirmedilk evvel, bir öbür bireyden öldükten daha sonra derilerini soymak için müsaade almaları gerekiyor.
Efsaneye göre bir büyücü, ceset gömülene kadar beklemeli, daha sonra kazarak yine dışarı çıkartması ve akabinde kazara rastgele bir delik açmadan belden aşağısının derisini yüzmesi gerekiyor. Vefattan daha sonra derinin ne kadar çabuk bozulmaya başladığı düşünülürse bunun kolay olmadığı açık, lakin başarılı olan büyücüler, giyilmeye hazır bir nekro-pantolona sahip oluyor.
Nekro-pantolonu giydikten daha sonra, deri pantolonun testis torbasına (skrotum) yakın küçük bir yarık haricinde kullanıcıyla kaynaşacağı söyleniyor. Atlas Obscura’ya bakılırsa bu cep, bir parşömen kesimi üzerine yazılmış büyülü bir İzlanda sembolü (Nábrókarstafur) ve epeyce yoksul bir dul bayandan dini açıdan değerli bir vakitte çalınması gereken bir madeni para için bir depolama bölgesi olarak hayati bir rol oynuyor. Nekro-pantolon tamamlandıktan daha sonra, skrotum daima olarak madeni paralarla dolduğundan dolayı, giyen şahsa büyük zenginlikler getiriyor.
Başka birinin derisini giydiğiniz gerçeğinin ötesinde en büyük olumsuz yanı, pek önemli bir bedeli de birlikteinde getirmesiydi. Tam olarak bu bedel, ebedi olarak cehenneme gönderilmeniz. Ancient Origins, bu makûs bahttan kaçınmanın tek yolunun, zangin olduktan daha sonra birini pantolonu sizden almaya ikna etmek olduğunu yazıyor.
İzlanda Büyücülük ve Cadılık Müzesi’nde sergilenen, sahne dizayncısı Árni Páll Jóhannsson tarafınca hazırlanmış geçersiz bir nekro-pantolon bütün bu karanlık sahneyi tüm ihtişamıyla gösteriyor. her neyse ki, nekro-pantolonlar bir latife konusu olabiliyor, zira bilindiği kadarıyla, Ari Aster’ın Midsommar’ı haricinde hiç kimse insan derisinden bir pantolon yapmadı.
Hólmavík’teki İzlanda Büyücülük ve Cadılık Müzesi’ni yöneten Sigurður Atlason, “Birisi bana bunların gerçek olup olmadığını yahut bir çiftin var olup olmadığını sorduğunda, doğruyu söylemek zorunda kalıyorum” diyor ve ekliyor: “Nekro-pantolonlar sırf mahallî halk efsanelerinde var olmuştur.”
Efsanelerde nábrækur yahut nábrók olarak da bilinen pantolonun bir çift insan bacak derisinden yapıldığı ve giyen bireye zenginlik getirdiği söyleniyor. Fakat katı bir dizi talimatı yerine getirmek gerekiyor.
Efsanenin bakılırsaceli olarak düzgün olan kısmında, bu nekro-pantolonların yapılabilmesi için “kaynağın” istekli bir iştirakçiden gelmesi gerekiyor. Yani, müstakbel kullanıcıların bir pantolon haline getirmedilk evvel, bir öbür bireyden öldükten daha sonra derilerini soymak için müsaade almaları gerekiyor.
Efsaneye göre bir büyücü, ceset gömülene kadar beklemeli, daha sonra kazarak yine dışarı çıkartması ve akabinde kazara rastgele bir delik açmadan belden aşağısının derisini yüzmesi gerekiyor. Vefattan daha sonra derinin ne kadar çabuk bozulmaya başladığı düşünülürse bunun kolay olmadığı açık, lakin başarılı olan büyücüler, giyilmeye hazır bir nekro-pantolona sahip oluyor.
Nekro-pantolonu giydikten daha sonra, deri pantolonun testis torbasına (skrotum) yakın küçük bir yarık haricinde kullanıcıyla kaynaşacağı söyleniyor. Atlas Obscura’ya bakılırsa bu cep, bir parşömen kesimi üzerine yazılmış büyülü bir İzlanda sembolü (Nábrókarstafur) ve epeyce yoksul bir dul bayandan dini açıdan değerli bir vakitte çalınması gereken bir madeni para için bir depolama bölgesi olarak hayati bir rol oynuyor. Nekro-pantolon tamamlandıktan daha sonra, skrotum daima olarak madeni paralarla dolduğundan dolayı, giyen şahsa büyük zenginlikler getiriyor.
Başka birinin derisini giydiğiniz gerçeğinin ötesinde en büyük olumsuz yanı, pek önemli bir bedeli de birlikteinde getirmesiydi. Tam olarak bu bedel, ebedi olarak cehenneme gönderilmeniz. Ancient Origins, bu makûs bahttan kaçınmanın tek yolunun, zangin olduktan daha sonra birini pantolonu sizden almaya ikna etmek olduğunu yazıyor.
İzlanda Büyücülük ve Cadılık Müzesi’nde sergilenen, sahne dizayncısı Árni Páll Jóhannsson tarafınca hazırlanmış geçersiz bir nekro-pantolon bütün bu karanlık sahneyi tüm ihtişamıyla gösteriyor. her neyse ki, nekro-pantolonlar bir latife konusu olabiliyor, zira bilindiği kadarıyla, Ari Aster’ın Midsommar’ı haricinde hiç kimse insan derisinden bir pantolon yapmadı.
Hólmavík’teki İzlanda Büyücülük ve Cadılık Müzesi’ni yöneten Sigurður Atlason, “Birisi bana bunların gerçek olup olmadığını yahut bir çiftin var olup olmadığını sorduğunda, doğruyu söylemek zorunda kalıyorum” diyor ve ekliyor: “Nekro-pantolonlar sırf mahallî halk efsanelerinde var olmuştur.”