celikci
New member
Bilimin en dikkat alımlı beyinlerinden birinin, muhtemelen iddia edeceğinizden bile daha uzun bir süre boyunca, bir adamın laboratuvarının köşesindeki bir içecek soğutucusunun altında, “Costa Cider” etiketli bir kavanozun ortasında tutulduğunu biliyor musunuz?
17 Nisan 1955’te, 76 yaşında olan Albert Einstein, bir gün daha sonra vefatına yol açacak bir abdominal aort anevrizmasının niye olduğu iç kanama ile Princeton Hastanesi’ne kaldırıldı. Ameliyatı kabul etmeyerek ailesine ve sıhhat takımına, “İstediğim vakit gitmek istiyorum. Yapay olarak ömrü uzatmak tatsız. Ben de üzerime düşeni yaptım, gitme vakti geldi. Bunu zarafetle yapacağım” dediği öğrenildi. 18 Nisan sabahı, ne yazık ki lisanı anlamayan bir hemşire tarafınca duyulan Almanca sözleri mırıldanarak öldü.
Einstein biyografi muharririne şu biçimde demişti: “İnsanlar kemiklerime tapmaya gelmesin diye yakılmak istiyorum.” Ve bu yüzden, otopsinin akabinde, cenazesi yakıldı ve külleri, insanların onun son dinlenme yerini ziyaret etmesini engellemek için bilinmeyen bir yere saçıldı. Lakin, cenazenin yakılmasından daha sonra ailesi vücudun tamamının yakılmadığını öğrendi: Otopsi sırasında patolog Dr. Thomas Harvey, Einstein’ın kafatasını keserek açmış ve çalışma için beyni çıkarmıştı.
Daha da tartışmalı bir biçimde, uzun bir süre boyunca (45 yıl) Harvey beynin birçoklarını bir kavanozda tuttu.
Einstein’ın oğlu, varsayım edebileceğiniz üzere, babasının beyninin müsaadesiz alınmasından pek şad değildi. Lakin Harvey, zihnini bu kadar parlak yapan şeyin ne olduğunu bulmak için beynin incelenmesine müsaade vermesi için onu ikna edebildi ve bulgusunu yakında yayınlayacağını söylemiş oldu.
Ancak, Einstein’ın beyni hakkında hiç bir bilimsel makale yayımlanmadı. Muhabir Steven Levy, New Jersey Monthly için araştırma yaptığı ve Harvey ile tanıştığı 1978 yılına kadar beyne ne olduğu ney olarak bilinmiyordu.
Harvey beyni ölçmüş, tartmış, fotoğraflamış ve fotoğraflarını çizdirmişti. Ayrıyeten, Philadelphia’daki Pennsylvania Üniversitesi’nde 240 blok ve 12 set 200 doku numunesi slaytına dönüştürerek bölünmesini ve depolanmasını denetlemişti. Çalışma için beyin örneklerini vermişti ve birinci başta Einstein’a ilişkin olmayan beyinlerle fazlaca az fark buldu ya da hiç fark bulamadı. En azından Einstein’ın niye Einstein olmayan ortalama beşerden fazlaca daha zeki olduğunu gösterecek hiç bir şey yoktu.
Numuneleri inançta tuttu ve onları görmek istediğini argüman ettiği ABD ordusu tarafınca alınmasına müsaade vermedi. Levy’nin makalesinin yayınlanmasından kısa bir süre daha sonra Harvey, California Üniversitesi, Berkeley’den nöro-anatomist Marian Diamond da dahil olmak üzere Einstein’ın beyninin bir kesiminin incelenmesi için biroldukca taleple karşılaştı. Harvey, beynin dört küp şeker boyutundaki meselai Diamond’a, evvelden Kraft Miracle Whip mayonezini barındıran bir kavanozun ortasında postaladı. Harvey beyni 2004’te Princeton’daki Üniversite Tıp Merkezine teslim etmedilk evvel öbür bilim beşerlerine daha fazla örnek dağıtıldı.
Einstein’ın kavanozda saklanan beyninden ne öğrendik?
Einstein’ın çalınan beyninden ne öğrendiğimize bakıldığında ise, ne yazık ki fazlaca fazla bir bilgi edinilemediğini ve öğrendiklerimize de muhtemelen bir ölçü şüphecilikle yaklaşmakta ve bağlantılı gözüken şeylerin niçinsellikle bağlı olmayabileceğini unutmamakta yarar olduğunu söyleyebiliriz.
Şu anda Einstein’ın beyninin örneklerini barındıran Mütter Enstitüsü’nün küratörü Anna Dhody, Smithsonian’a “Yaşayan bir beyin ile meyyit bir beyin içinde gece gündüz fark var” dedi ve ekledi: “Canlı bir beyin üzerinde çalışabileceğiniz ve öğrenebileceğiniz sonsuz ölçüde şey vardır. Meyyit bir beyinden öğrenebilecekleriniz çok sonludur.“
Mayonez kutusundaki örneği alan Diamond, 1985’te Einstein’ın beyninin, bilhassa de imgeleme ve karmaşık düşünme ile ilgili olduğu düşünülen dokuda yüksek oranda glial hücreye sahip olduğunu belirten bir makale yayınladı. 1996’da yapılan bir öbür çalışma ise Einstein’ın nöronlarının denetimler örneklerinden daha sıkı bir biçimde paketlendiğini buldu.
aynı vakitte, bu farklılıkların başlangıçtan beri var olup olmadığını ve onun kanılarına yardımcı olup olmadığını yahut beyninin karmaşık çalışmalarına bir cevap olarak bu türlü mi geliştiğini bilmediğimiz için, bundan öğrenebileceğimiz şeylerin sayısı hudutlu.
“Bu saçmalıktır!“
Psikolog Terence Hines 2015 yılında BBC ile yaptığı toplantıda “Herkesten farklı olan birinin beynini alıp –henüz hepimiz farklıyız – ve ‘”işte onu pul koleksiyoncusu yapan şeyi buldum!’ diyemezsiniz” dedi ve devam etti: “Pul koleksiyonculuğunun beyinde farklı bir şeyden kaynaklandığı fikrine sahipseniz ve beynime bakıp öteki 100 beyinle karşılaştırırsanız, farklı rastgele bir şey bulup ‘Pul koleksiyonculuğu merkezini buldum’ diyebilirsiniz. Bu saçmalıktır.”
17 Nisan 1955’te, 76 yaşında olan Albert Einstein, bir gün daha sonra vefatına yol açacak bir abdominal aort anevrizmasının niye olduğu iç kanama ile Princeton Hastanesi’ne kaldırıldı. Ameliyatı kabul etmeyerek ailesine ve sıhhat takımına, “İstediğim vakit gitmek istiyorum. Yapay olarak ömrü uzatmak tatsız. Ben de üzerime düşeni yaptım, gitme vakti geldi. Bunu zarafetle yapacağım” dediği öğrenildi. 18 Nisan sabahı, ne yazık ki lisanı anlamayan bir hemşire tarafınca duyulan Almanca sözleri mırıldanarak öldü.
Einstein biyografi muharririne şu biçimde demişti: “İnsanlar kemiklerime tapmaya gelmesin diye yakılmak istiyorum.” Ve bu yüzden, otopsinin akabinde, cenazesi yakıldı ve külleri, insanların onun son dinlenme yerini ziyaret etmesini engellemek için bilinmeyen bir yere saçıldı. Lakin, cenazenin yakılmasından daha sonra ailesi vücudun tamamının yakılmadığını öğrendi: Otopsi sırasında patolog Dr. Thomas Harvey, Einstein’ın kafatasını keserek açmış ve çalışma için beyni çıkarmıştı.
Daha da tartışmalı bir biçimde, uzun bir süre boyunca (45 yıl) Harvey beynin birçoklarını bir kavanozda tuttu.
Einstein’ın oğlu, varsayım edebileceğiniz üzere, babasının beyninin müsaadesiz alınmasından pek şad değildi. Lakin Harvey, zihnini bu kadar parlak yapan şeyin ne olduğunu bulmak için beynin incelenmesine müsaade vermesi için onu ikna edebildi ve bulgusunu yakında yayınlayacağını söylemiş oldu.
Ancak, Einstein’ın beyni hakkında hiç bir bilimsel makale yayımlanmadı. Muhabir Steven Levy, New Jersey Monthly için araştırma yaptığı ve Harvey ile tanıştığı 1978 yılına kadar beyne ne olduğu ney olarak bilinmiyordu.
Harvey beyni ölçmüş, tartmış, fotoğraflamış ve fotoğraflarını çizdirmişti. Ayrıyeten, Philadelphia’daki Pennsylvania Üniversitesi’nde 240 blok ve 12 set 200 doku numunesi slaytına dönüştürerek bölünmesini ve depolanmasını denetlemişti. Çalışma için beyin örneklerini vermişti ve birinci başta Einstein’a ilişkin olmayan beyinlerle fazlaca az fark buldu ya da hiç fark bulamadı. En azından Einstein’ın niye Einstein olmayan ortalama beşerden fazlaca daha zeki olduğunu gösterecek hiç bir şey yoktu.
Numuneleri inançta tuttu ve onları görmek istediğini argüman ettiği ABD ordusu tarafınca alınmasına müsaade vermedi. Levy’nin makalesinin yayınlanmasından kısa bir süre daha sonra Harvey, California Üniversitesi, Berkeley’den nöro-anatomist Marian Diamond da dahil olmak üzere Einstein’ın beyninin bir kesiminin incelenmesi için biroldukca taleple karşılaştı. Harvey, beynin dört küp şeker boyutundaki meselai Diamond’a, evvelden Kraft Miracle Whip mayonezini barındıran bir kavanozun ortasında postaladı. Harvey beyni 2004’te Princeton’daki Üniversite Tıp Merkezine teslim etmedilk evvel öbür bilim beşerlerine daha fazla örnek dağıtıldı.
Einstein’ın kavanozda saklanan beyninden ne öğrendik?
Einstein’ın çalınan beyninden ne öğrendiğimize bakıldığında ise, ne yazık ki fazlaca fazla bir bilgi edinilemediğini ve öğrendiklerimize de muhtemelen bir ölçü şüphecilikle yaklaşmakta ve bağlantılı gözüken şeylerin niçinsellikle bağlı olmayabileceğini unutmamakta yarar olduğunu söyleyebiliriz.
Şu anda Einstein’ın beyninin örneklerini barındıran Mütter Enstitüsü’nün küratörü Anna Dhody, Smithsonian’a “Yaşayan bir beyin ile meyyit bir beyin içinde gece gündüz fark var” dedi ve ekledi: “Canlı bir beyin üzerinde çalışabileceğiniz ve öğrenebileceğiniz sonsuz ölçüde şey vardır. Meyyit bir beyinden öğrenebilecekleriniz çok sonludur.“
Mayonez kutusundaki örneği alan Diamond, 1985’te Einstein’ın beyninin, bilhassa de imgeleme ve karmaşık düşünme ile ilgili olduğu düşünülen dokuda yüksek oranda glial hücreye sahip olduğunu belirten bir makale yayınladı. 1996’da yapılan bir öbür çalışma ise Einstein’ın nöronlarının denetimler örneklerinden daha sıkı bir biçimde paketlendiğini buldu.
aynı vakitte, bu farklılıkların başlangıçtan beri var olup olmadığını ve onun kanılarına yardımcı olup olmadığını yahut beyninin karmaşık çalışmalarına bir cevap olarak bu türlü mi geliştiğini bilmediğimiz için, bundan öğrenebileceğimiz şeylerin sayısı hudutlu.
“Bu saçmalıktır!“
Psikolog Terence Hines 2015 yılında BBC ile yaptığı toplantıda “Herkesten farklı olan birinin beynini alıp –henüz hepimiz farklıyız – ve ‘”işte onu pul koleksiyoncusu yapan şeyi buldum!’ diyemezsiniz” dedi ve devam etti: “Pul koleksiyonculuğunun beyinde farklı bir şeyden kaynaklandığı fikrine sahipseniz ve beynime bakıp öteki 100 beyinle karşılaştırırsanız, farklı rastgele bir şey bulup ‘Pul koleksiyonculuğu merkezini buldum’ diyebilirsiniz. Bu saçmalıktır.”