celikci
New member
Ev
Kültür
Arte’de “Ve gecenin dışında”: Sisin içinde tarih dersi
Kıdemli İtalyan yönetmen Marco Bellocchio, ilk serisinde kendisini İtalya’daki efsanevi bir siyasi skandala adar. Karanlığa ışık getirmez.
Aldo Moro (Fabrizio Gifuni), “tarihsel uzlaşmanın” uygulanmasına giden yolda birçok engeli aşmak zorundadır. İtalya’nın siyasi geleceği ikna gücüne bağlı.ARTE F
Gözlüklü, siyah takım elbiseli, ağarmış bir beyefendi, şaşırtıcı bir şekilde kendisine benzeyen ve ayırt etmesi biraz zaman alacak bir grup adama, “Onun serbest bırakıldığını kimse bilmemeli,” diyor. Papa bile bilmemeli. Konu “Amerikalı dostlara” dikkatle iletilmelidir.
İtalyan siyasetçi Aldo Moro’nun trajik vakasını duyan herkes “Ve Gecenin Dışında”nın boş bir hayalle başladığını bilir. O zamanlar ülkenin en güçlü partisi olan “Democrazia Cristiana”nın yaşlanan liderliği, söz konusu Moro’nun hasta odasının önünde hiçbir zaman gerçekten bir araya gelmedi. Çünkü asla serbest bırakılmasına gelmedi.
Eski başbakanın Marksist-Leninist terör örgütü Brigate Rosse tarafından kaçırılması, 55 günlük tutukluluğun ardından ölümle sonuçlandı. Moro daha önce Katolik Halk Partisi ile İtalyan Komünist Partisi arasında tartışmalı bir anlaşma açıklamıştı. 1978’deki cinayetinin koşulları, İtalya’da hala çok sayıda efsaneye ve komplo hikayesine konu oluyor. Özellikle iş bu hale nasıl gelmiş olabilir sorusu. Ve neden görevdeki hükümet müzakere etmeye istekli olmadı?
Yönetmen Marco Bellocchio konuyu yönlendiriyor
Neredeyse 60 yıllık kariyerinde konuyu ilk kez ele almıyor olması, tüm bunların film yapımcısı Marco Bellocchio’yu (“Yumruğu cebinde”) ne kadar endişelendirdiğini gösteriyor. Cannes’da Onur Palmiyesi’ne layık görülen İtalyan sinemacı “Buongiorno, notte – Der Fall Aldo Moro”dan yirmi yıl sonra şimdi kendini yeniden konuya adadı. “Ve Gecenin Dışında”, usta yönetmenin ilk dizisi ve bunun hantal uygulaması, seri hikaye anlatımının sinemadan nasıl farklı çalıştığının en iyi örneği. Ve bir sanatta ustalaşan kişinin mutlaka diğerinde mükemmel olması gerekmediği gerçeği için.
Konsept, en azından kağıt üzerinde cazip geliyor: Film, Brigate Rosse’un başkahramanının bakış açısını benimsedikten ve böylece esas olarak içeride, yani terör örgütünün saklandığı yerde kaldıktan sonra, altı bölümlük dizi, dışarının bakış açısını genişletiyor ve Bellocchio’nun İtalya tarihinde bir “dönüm noktası” dediği şeye ana odak noktasını koyuyor.
Hafta sonu için yeni kayıtlar: Miley Cyrus, Lonnie Holley, Fever Ray
Doğal yaşam alanı aile çevresinde sosyal eleştiri olan politik olarak hırslı bir film yapımcısı olarak yapı, Bellocchio’nun önceki çalışmasıyla da uyumlu görünüyor: Karma durumu tanıtan bir açılış bölümünün ardından, geri kalan bölümlerin her biri Aldo Moros’tan (Fabrizio) bir kişiliği takip ediyor. Gifuni) daire içine alın ve adam kaçırma olayına nasıl yanıt vermeye çalıştıklarına ışık tutun.
Örneğin eşi (Margherita Buy), destekçisi Papa VI. Paul. (Toni Servillo), Brigate Rosse’den bir çift ve siyasi yoldaşlar. Moro’nun sağ kolu olarak İçişleri Bakanı Francesco Cossiga’nın (Fausto Russo Alesi) suçluluk duygusu giderek deliliğe varan bakış açısı ve Papa’nın kederle kendine işkence etmesi hala dramatik bir gerilim sergilerken, hikayenin geri kalan perspektiflerinde neredeyse hiçbir şey yok. eklemek.
Bol oyun süresi, neredeyse hiç gelişme
Karakter başına bir saatin biraz altındaki geniş oynama süresine rağmen, motifleri yalnızca yetersiz bir şekilde işlenmiştir. Bir Batı Avrupa hükümetinde komünistlerin iktidara gelmesine karşı çıkan ve Moro’nun kaçırılmasının ardından ülkeye bir “danışman” gönderen ABD’nin müdahalesi sadece ima ediliyor. Marco Bellocchio’nun çok heyecanlandığı Moro’nun ölüm nedenleriyle ilgili büyük gizemin 55 yıl sonra kurgusal bir yeniden değerlendirmeyle çözülebileceğini beklemek gerçekçi olmaz. Yapımcının bir yorum yapmaya pek cesaret edememesi yine de şaşırtıcı – ve ilk etapta malzemenin neden yeniden ele alındığı sorusunu gündeme getiriyor.
Bir devlet adamı olarak dürüstlüğü ve yorulmak bilmez bağlılığı dizi boyunca vurgulanan Aldo Moro için kişisel bir coşku var. İstisnai bir politikacının takdire şayan bir portresi, o zaman yalnızca içeriğe daha uygun bir şekilde odaklanmakla kalmaz, şu anda Giorgia Meloni’nin kabinesiyle ülkeyi yöneten ajitatörlerin zıtlığı göz önüne alındığında, aslında aynı zamanda sosyal bir alaka düzeyine de sahip olur.
Dizi yerine film olarak hayata geçirilen konsept, sadece kağıt üzerinde değil, uygulamada da işe yaramış olabilir.
2/5 puan
Kültür
Arte’de “Ve gecenin dışında”: Sisin içinde tarih dersi
Kıdemli İtalyan yönetmen Marco Bellocchio, ilk serisinde kendisini İtalya’daki efsanevi bir siyasi skandala adar. Karanlığa ışık getirmez.
Aldo Moro (Fabrizio Gifuni), “tarihsel uzlaşmanın” uygulanmasına giden yolda birçok engeli aşmak zorundadır. İtalya’nın siyasi geleceği ikna gücüne bağlı.ARTE F
Gözlüklü, siyah takım elbiseli, ağarmış bir beyefendi, şaşırtıcı bir şekilde kendisine benzeyen ve ayırt etmesi biraz zaman alacak bir grup adama, “Onun serbest bırakıldığını kimse bilmemeli,” diyor. Papa bile bilmemeli. Konu “Amerikalı dostlara” dikkatle iletilmelidir.
İtalyan siyasetçi Aldo Moro’nun trajik vakasını duyan herkes “Ve Gecenin Dışında”nın boş bir hayalle başladığını bilir. O zamanlar ülkenin en güçlü partisi olan “Democrazia Cristiana”nın yaşlanan liderliği, söz konusu Moro’nun hasta odasının önünde hiçbir zaman gerçekten bir araya gelmedi. Çünkü asla serbest bırakılmasına gelmedi.
Eski başbakanın Marksist-Leninist terör örgütü Brigate Rosse tarafından kaçırılması, 55 günlük tutukluluğun ardından ölümle sonuçlandı. Moro daha önce Katolik Halk Partisi ile İtalyan Komünist Partisi arasında tartışmalı bir anlaşma açıklamıştı. 1978’deki cinayetinin koşulları, İtalya’da hala çok sayıda efsaneye ve komplo hikayesine konu oluyor. Özellikle iş bu hale nasıl gelmiş olabilir sorusu. Ve neden görevdeki hükümet müzakere etmeye istekli olmadı?
Yönetmen Marco Bellocchio konuyu yönlendiriyor
Neredeyse 60 yıllık kariyerinde konuyu ilk kez ele almıyor olması, tüm bunların film yapımcısı Marco Bellocchio’yu (“Yumruğu cebinde”) ne kadar endişelendirdiğini gösteriyor. Cannes’da Onur Palmiyesi’ne layık görülen İtalyan sinemacı “Buongiorno, notte – Der Fall Aldo Moro”dan yirmi yıl sonra şimdi kendini yeniden konuya adadı. “Ve Gecenin Dışında”, usta yönetmenin ilk dizisi ve bunun hantal uygulaması, seri hikaye anlatımının sinemadan nasıl farklı çalıştığının en iyi örneği. Ve bir sanatta ustalaşan kişinin mutlaka diğerinde mükemmel olması gerekmediği gerçeği için.
Konsept, en azından kağıt üzerinde cazip geliyor: Film, Brigate Rosse’un başkahramanının bakış açısını benimsedikten ve böylece esas olarak içeride, yani terör örgütünün saklandığı yerde kaldıktan sonra, altı bölümlük dizi, dışarının bakış açısını genişletiyor ve Bellocchio’nun İtalya tarihinde bir “dönüm noktası” dediği şeye ana odak noktasını koyuyor.
Hafta sonu için yeni kayıtlar: Miley Cyrus, Lonnie Holley, Fever Ray
Doğal yaşam alanı aile çevresinde sosyal eleştiri olan politik olarak hırslı bir film yapımcısı olarak yapı, Bellocchio’nun önceki çalışmasıyla da uyumlu görünüyor: Karma durumu tanıtan bir açılış bölümünün ardından, geri kalan bölümlerin her biri Aldo Moros’tan (Fabrizio) bir kişiliği takip ediyor. Gifuni) daire içine alın ve adam kaçırma olayına nasıl yanıt vermeye çalıştıklarına ışık tutun.
Örneğin eşi (Margherita Buy), destekçisi Papa VI. Paul. (Toni Servillo), Brigate Rosse’den bir çift ve siyasi yoldaşlar. Moro’nun sağ kolu olarak İçişleri Bakanı Francesco Cossiga’nın (Fausto Russo Alesi) suçluluk duygusu giderek deliliğe varan bakış açısı ve Papa’nın kederle kendine işkence etmesi hala dramatik bir gerilim sergilerken, hikayenin geri kalan perspektiflerinde neredeyse hiçbir şey yok. eklemek.
Bol oyun süresi, neredeyse hiç gelişme
Karakter başına bir saatin biraz altındaki geniş oynama süresine rağmen, motifleri yalnızca yetersiz bir şekilde işlenmiştir. Bir Batı Avrupa hükümetinde komünistlerin iktidara gelmesine karşı çıkan ve Moro’nun kaçırılmasının ardından ülkeye bir “danışman” gönderen ABD’nin müdahalesi sadece ima ediliyor. Marco Bellocchio’nun çok heyecanlandığı Moro’nun ölüm nedenleriyle ilgili büyük gizemin 55 yıl sonra kurgusal bir yeniden değerlendirmeyle çözülebileceğini beklemek gerçekçi olmaz. Yapımcının bir yorum yapmaya pek cesaret edememesi yine de şaşırtıcı – ve ilk etapta malzemenin neden yeniden ele alındığı sorusunu gündeme getiriyor.
Bir devlet adamı olarak dürüstlüğü ve yorulmak bilmez bağlılığı dizi boyunca vurgulanan Aldo Moro için kişisel bir coşku var. İstisnai bir politikacının takdire şayan bir portresi, o zaman yalnızca içeriğe daha uygun bir şekilde odaklanmakla kalmaz, şu anda Giorgia Meloni’nin kabinesiyle ülkeyi yöneten ajitatörlerin zıtlığı göz önüne alındığında, aslında aynı zamanda sosyal bir alaka düzeyine de sahip olur.
Dizi yerine film olarak hayata geçirilen konsept, sadece kağıt üzerinde değil, uygulamada da işe yaramış olabilir.
2/5 puan