celikci
New member
1938’de Alman arkeolog Wilhelm König, Bağdat’ın çabucak haricindeki Khujut Rabu’da bir kil çömlek buldu. Kavanozun üzeri asfalttan yapılmış bir tıpa ile kapatılmıştı ve yaklaşık 2.000 yaşında olduğu düşünülüyordu. Fakat kimi arkeolog ve bilim insanları, bu kavanozun içeriğinin özel bir ilgiye layık olduğunu düşündü. Bakır bir silindirin ortasındaki demir çubuk dikkat cazipti. Bu farklı içerik, kimi insanların bunun eski bir pil olma ihtimalini araştırmasına niye oldu.
Kavanozun, birinci gerçek pil icat edilmeden 18 yüzyıl evvel, eski bir pil olarak kullanıldığını öne süren birinci kişi König’in şahsen kendisiydi. Bu fikir mutlaka inanması güç bir şey olsa da, kavanoz bir pil olarak çalışabiliyordu.
İkinci Dünya Savaşı’ndan daha sonra mühendis Willard Gray, Bağdat Pili olarak bilinen bu kavanozun bir kopyasının içine üzüm suyu doldurdu ve 1,5-2 volt elektrik üretmeyi başardı. Bu bizim için kayda kıymet bir güç gücü olmasa da, pil olabileceği fikrini katiyetle destekliyor üzere gözüküyordu. daha sonraki deneyler, gerekli bilgi ve üzüm suyu bulunması durumunda heyetimin güç üretebileceğini doğruladı.
Mythbusters (Efsane Avcıları) da teoriyi bir kısmında test etti. Takım 10 kopya kavanoz aldı ve elektrolit olarak limonla doldurdu. Kavanozlar kendi başlarına yalnızca 0,5 volt ürettiler, fakat birbirine bağlandıklarında 4,5 volt üretmeyi başardılar ve grup, bunun efsaneyi makul kıldığını söylemiş oldu.
Kavanozların güç üretebileceğine dair deliller merak uyandırıcı olsa da, bu onların 2.000 yıl evvel bu türlü kullanıldığı manasına gelmiyor. Ayrıyeten kavanozun tarihlenmesiyle ilgili sorular da var ve kimi testler MS 225 tarihine ilişkin olduğunu gösteriyor.
Partlar (ya da çabucak sonrasındaki tarihlemeler doğruysa Sasaniler), niye işe yaradığını bilmeden kavanozların tesirini (mesela ufak bir elektrik çarpması ya da karıncalanma) fark etmiş olabilir. British Museum’dan bir metalurji uzmanı olan Dr. Paul Craddock, insanların onu bir tapınakta çeşitli hileler için kullanabileceklerine dair bir teori öne sürdü. Craddock, BBC’ye “Bir ilah heykeline kablolar bağlanabilir ve akabinde rahip size sorular sorabilir” dedi ve ekledi: “Yanlış karşılık verirseniz, heykele dokunursunuz ve küçük, gizemli, mavi bir ışık parlamasıyla birlikte küçük bir şok hissedersiniz. Hakikat karşılığı verirseniz, rahip pillerin temasını kesebilir ve şok hissedilmez – bu biçimde kişi heykelin, rahibin ve dinin gücüne ikna olur.”
Bölgede benzeri diğer bir öğe bulunamamış olması, pil teorisinin en büyük ret ögesi. Alternatif ve epeyce daha mümkün bir açıklama, kavanozun yakınlardaki Seleucia’da bulunan saklama kaplarına benzediği için parşömenleri barındırmak için kullanılmış olması. Irak arkeolojisi uzmanı Profesör Elizabeth Stone‘un 2012’de dediğine bakılırsa, tanıdığı hiç bir arkeolog kavanozların pil olduğuna inanmıyor.
Kavanozun kendisi, 2003 yılında ABD’nin Irak’ı işgali sırasında yağmalandı ve bu da üzerinde daha fazla çalışmayı imkansız hale getirdi.
Kavanozun, birinci gerçek pil icat edilmeden 18 yüzyıl evvel, eski bir pil olarak kullanıldığını öne süren birinci kişi König’in şahsen kendisiydi. Bu fikir mutlaka inanması güç bir şey olsa da, kavanoz bir pil olarak çalışabiliyordu.
İkinci Dünya Savaşı’ndan daha sonra mühendis Willard Gray, Bağdat Pili olarak bilinen bu kavanozun bir kopyasının içine üzüm suyu doldurdu ve 1,5-2 volt elektrik üretmeyi başardı. Bu bizim için kayda kıymet bir güç gücü olmasa da, pil olabileceği fikrini katiyetle destekliyor üzere gözüküyordu. daha sonraki deneyler, gerekli bilgi ve üzüm suyu bulunması durumunda heyetimin güç üretebileceğini doğruladı.
Mythbusters (Efsane Avcıları) da teoriyi bir kısmında test etti. Takım 10 kopya kavanoz aldı ve elektrolit olarak limonla doldurdu. Kavanozlar kendi başlarına yalnızca 0,5 volt ürettiler, fakat birbirine bağlandıklarında 4,5 volt üretmeyi başardılar ve grup, bunun efsaneyi makul kıldığını söylemiş oldu.
Kavanozların güç üretebileceğine dair deliller merak uyandırıcı olsa da, bu onların 2.000 yıl evvel bu türlü kullanıldığı manasına gelmiyor. Ayrıyeten kavanozun tarihlenmesiyle ilgili sorular da var ve kimi testler MS 225 tarihine ilişkin olduğunu gösteriyor.
Partlar (ya da çabucak sonrasındaki tarihlemeler doğruysa Sasaniler), niye işe yaradığını bilmeden kavanozların tesirini (mesela ufak bir elektrik çarpması ya da karıncalanma) fark etmiş olabilir. British Museum’dan bir metalurji uzmanı olan Dr. Paul Craddock, insanların onu bir tapınakta çeşitli hileler için kullanabileceklerine dair bir teori öne sürdü. Craddock, BBC’ye “Bir ilah heykeline kablolar bağlanabilir ve akabinde rahip size sorular sorabilir” dedi ve ekledi: “Yanlış karşılık verirseniz, heykele dokunursunuz ve küçük, gizemli, mavi bir ışık parlamasıyla birlikte küçük bir şok hissedersiniz. Hakikat karşılığı verirseniz, rahip pillerin temasını kesebilir ve şok hissedilmez – bu biçimde kişi heykelin, rahibin ve dinin gücüne ikna olur.”
Bölgede benzeri diğer bir öğe bulunamamış olması, pil teorisinin en büyük ret ögesi. Alternatif ve epeyce daha mümkün bir açıklama, kavanozun yakınlardaki Seleucia’da bulunan saklama kaplarına benzediği için parşömenleri barındırmak için kullanılmış olması. Irak arkeolojisi uzmanı Profesör Elizabeth Stone‘un 2012’de dediğine bakılırsa, tanıdığı hiç bir arkeolog kavanozların pil olduğuna inanmıyor.
Kavanozun kendisi, 2003 yılında ABD’nin Irak’ı işgali sırasında yağmalandı ve bu da üzerinde daha fazla çalışmayı imkansız hale getirdi.