celikci
New member
Yeni bir çalışma, Erwin Schrödinger’in gözlerin bir rengi başkasından nasıl ayırt ettiğini açıklayan bir asırlık teoride bir matematik kusuru bulunduğunu ortaya çıkarttı ve ünlü fizikçinin çalışmasını düzeltmek için birinci adımları attı. Los Alamos Ulusal Laboratuvarı’ndaki bir araştırma grubu, uzun müddettir devam eden “gözün renk farklılıklarını nasıl algıladığına dair mevcut matematiksel modelin” yanlış olduğunu gösteren bir makale hazırladı.
Yeni matematiksel gösterim, geniş ölçüde ayrılmış renkler içindeki arayı temsil eden çizgi kesimlerinin, daha evvel kabul edilen geometriyi kullanırken insan renk algısı ile hakikat biçimde eşleşmediğini buldu. Yeni keşif, daha canlı monitörler ve ekranların yanı sıra basılı gereçler ve dokumalar yaratma potansiyeline sahip olabilir.
Matematik geçmişine sahip olan ve bilimsel görselleştirmeler tasarlayan bir bilgisayar bilimcisi olan Roxana Bujack, yaptığı açıklamada, “Araştırmamız, gözün renk farklılıklarını nasıl algıladığına dair mevcut matematiksel modelin yanlış olduğunu gösteriyor” dedi.
Laboratuvarın web sitesine söylendiğine göre “Bu model Bernhard Riemann tarafınca önerildi ve Hermann von Helmholtz ve Erwin Schrödinger – her biri matematik ve fizik alanındaki devlerden – tarafınca geliştirildi. Bunlardan birinin yanlış olduğunu kanıtlamak şimdi her bilim beşerinin hayalidir.”
İnsan renk algısının modellenmesi, imaj sürece, bilgisayar grafikleri ve görselleştirme nazaranvlerinin otomasyonunu sağlıyor. Bujack, “Orijinal fikrimiz, data görselleştirme için renk haritalarını otomatik olarak güzelleştirecek algoritmalar geliştirmek, onları daha kolay anlaşılır ve yorumlanır hale getirmekti” diyor.
Ancak grup, düz çizgilerin eğri yüzeylere genelleştirilmesine müsaade veren Riemann geometrisinin uzun müddettir devam eden uygulamasının kusurlu olduğunu keşfetmeyi beklemiyordu. Riemann geometrisini kullanan modeller, bir insanın retinası tarafınca en kuvvetli biçimde kaydedilen ve RGB bilgisayar ekranlarında kullanılan renkler olan kırmızı, yeşil ve maviyi üç boyutlu uzayda çiziyor.
Bujack ve çalışma arkadaşları, Riemann geometrisinin büyük renk farklılıkları algısını olduğundan fazla varsayım ettiğini keşfetti. Bunun sebebi, insanların büyük bir renk farklılığını, birbirinden çok farklı iki ton içindeki küçük renk farklılıklarını toplarsanız elde edeceğiniz toplamdan daha az olarak algılamasıdır. Ve Riemann geometrisi bu etkiyi açıklayamıyor.
Bujack, “Bunu beklemiyorduk ve bu yeni renk uzayının tam geometrisini çabucak hemen bilmiyoruz” diyor ve ekliyor: “Bunu olağan bir biçimde düşünebiliriz, lakin uzun aralıkları içeri çeken ve onları kısaltan ek bir sönümleme yahut tartma fonksiyonu gerekiyor. Lakin çabucak hemen kanıtlayamıyoruz.“
Yeni matematiksel gösterim, geniş ölçüde ayrılmış renkler içindeki arayı temsil eden çizgi kesimlerinin, daha evvel kabul edilen geometriyi kullanırken insan renk algısı ile hakikat biçimde eşleşmediğini buldu. Yeni keşif, daha canlı monitörler ve ekranların yanı sıra basılı gereçler ve dokumalar yaratma potansiyeline sahip olabilir.
Matematik geçmişine sahip olan ve bilimsel görselleştirmeler tasarlayan bir bilgisayar bilimcisi olan Roxana Bujack, yaptığı açıklamada, “Araştırmamız, gözün renk farklılıklarını nasıl algıladığına dair mevcut matematiksel modelin yanlış olduğunu gösteriyor” dedi.
Laboratuvarın web sitesine söylendiğine göre “Bu model Bernhard Riemann tarafınca önerildi ve Hermann von Helmholtz ve Erwin Schrödinger – her biri matematik ve fizik alanındaki devlerden – tarafınca geliştirildi. Bunlardan birinin yanlış olduğunu kanıtlamak şimdi her bilim beşerinin hayalidir.”
İnsan renk algısının modellenmesi, imaj sürece, bilgisayar grafikleri ve görselleştirme nazaranvlerinin otomasyonunu sağlıyor. Bujack, “Orijinal fikrimiz, data görselleştirme için renk haritalarını otomatik olarak güzelleştirecek algoritmalar geliştirmek, onları daha kolay anlaşılır ve yorumlanır hale getirmekti” diyor.
Ancak grup, düz çizgilerin eğri yüzeylere genelleştirilmesine müsaade veren Riemann geometrisinin uzun müddettir devam eden uygulamasının kusurlu olduğunu keşfetmeyi beklemiyordu. Riemann geometrisini kullanan modeller, bir insanın retinası tarafınca en kuvvetli biçimde kaydedilen ve RGB bilgisayar ekranlarında kullanılan renkler olan kırmızı, yeşil ve maviyi üç boyutlu uzayda çiziyor.
Bujack ve çalışma arkadaşları, Riemann geometrisinin büyük renk farklılıkları algısını olduğundan fazla varsayım ettiğini keşfetti. Bunun sebebi, insanların büyük bir renk farklılığını, birbirinden çok farklı iki ton içindeki küçük renk farklılıklarını toplarsanız elde edeceğiniz toplamdan daha az olarak algılamasıdır. Ve Riemann geometrisi bu etkiyi açıklayamıyor.
Bujack, “Bunu beklemiyorduk ve bu yeni renk uzayının tam geometrisini çabucak hemen bilmiyoruz” diyor ve ekliyor: “Bunu olağan bir biçimde düşünebiliriz, lakin uzun aralıkları içeri çeken ve onları kısaltan ek bir sönümleme yahut tartma fonksiyonu gerekiyor. Lakin çabucak hemen kanıtlayamıyoruz.“