celikci
New member
Bilim insanları, uzun bir müddetdir açık havada yürüyüşe çıkmanın zihinsel sıhhatiniz için mükemmeller yaratabileceğini biliyorlar. Fakat şimdiye kadar bunun sebebini tam olarak bilmiyorlardı.
Molecular Psychiatry’de yayınlanan yeni bir araştırma, doğada 60 dakikalık bir yürüyüşün beyindeki gerilimle ilgili belirteçlerin azalmasına yol açtığını göstererek yürümenin zihinsel sıhhat üstündeki yararları hakkında birinci niçinsel delillerden kimilerini buldu.
İlişki hakkında daha fazla bilgi edinmek için, Max Planck İnsani Gelişme Enstitüsü’ndeki Lise Meitner Çevresel Sinirbilim Kümesi’nden araştırmacılar, 63 istekli alarak onlardan ya tabiatta bir yürüyüş (bu araştırmada bir orman) ya da bir kent ortamında bir yürüyüş yapmalarını istedi.
Yürüyüşlerdilk evvel ve daha sonra beyin aktivitesini kaydetmek için MRI taramaları kullanıldı, amigdala ortasındaki aktivite yoluyla gerilim belirteçleri arandı. Daha evvel kentlerde yaşayan insanlarda kırsal kesimde yaşayanlara nazaran daha etkin olduğu gösterilmiş olan amigdalanın, hislerin ve kaygının işlenmesindeki değerli emeli göz önüne alındığında, gerilim için değerli bir belirteç misyonu gördüğü söylenebilir.
Doğa yürüyüşünü takiben, iştirakçilerin daha düşük amigdala aktivitesi gösterdiği bulundu, bu da yürüyüşün gerilim düzeylerini düşürdüğünü ve kentsel kaynaklı olumsuz tesirlere karşı koyabileceğini öneriyordu.
Lise Meitner Çevresel Sinirbilim Kümesi lideri Simone Kühn yaptığı açıklamada “sonuçlar, tabiat ve beyin sıhhati içinde öncesinden var iseyılan müspet alakayı desteklemektedir, lakin bu, niçinsel ilişkiyi kanıtlayan birinci çalışmadır. Enteresan bir biçimde, bu bölgelerde kentsel yürüyüşten daha sonra beyin aktivitesi sabit kaldı ve artış göstermedi, bu da kentsel maruz kalmanın ek gerilime niye olduğu formundaki yaygın görüşe karşı çıkıyor” diyor.
Sonuçlar, akıl sıhhati sıkıntılarıyla nasıl başa çıkacağımız ve hatta gelecekte yerleşim alanlarının nasıl tasarlanması gerektiği üzerinde değerli bir tesire sahip olabilir, zira evvelki çalışmalar kentlerde yaşamak ile akıl sıhhati bozuklukları içinde kuvvetli irtibatlar gösteriyordu. Yeşil alanlara erişim, kentle bağlı gerilim içinde bir pürüz oluşturabilir ve hatta daha fazla sistemin ortaya çıkarılması durumunda ruh sıhhati problemlerinin risk faktörlerine karşı muhafaza sağlayabilir.
Kırsalda yaşayan yahut ormana erişimi olan şahısların daha sağlıklı amigdala yapılarına sahip olduğunu öne sürilk evvelki çalışmaların yanı sıra, bilim sahiden de yabanî tabiata çıkmanızı teşvik ediyor üzere görünüyor. Doğal bir etrafa kısa bir süre maruz kalmak, beton ormanların tesirlerini ortadan kaldırmaya yardımcı olabilir ve Kanada üzere yerler, depresyon yahut anksiyetesi olan beşerler için Ulusal Park pasoları vererek bu bilgilerden faydalanıyor.
Molecular Psychiatry’de yayınlanan yeni bir araştırma, doğada 60 dakikalık bir yürüyüşün beyindeki gerilimle ilgili belirteçlerin azalmasına yol açtığını göstererek yürümenin zihinsel sıhhat üstündeki yararları hakkında birinci niçinsel delillerden kimilerini buldu.
İlişki hakkında daha fazla bilgi edinmek için, Max Planck İnsani Gelişme Enstitüsü’ndeki Lise Meitner Çevresel Sinirbilim Kümesi’nden araştırmacılar, 63 istekli alarak onlardan ya tabiatta bir yürüyüş (bu araştırmada bir orman) ya da bir kent ortamında bir yürüyüş yapmalarını istedi.
Yürüyüşlerdilk evvel ve daha sonra beyin aktivitesini kaydetmek için MRI taramaları kullanıldı, amigdala ortasındaki aktivite yoluyla gerilim belirteçleri arandı. Daha evvel kentlerde yaşayan insanlarda kırsal kesimde yaşayanlara nazaran daha etkin olduğu gösterilmiş olan amigdalanın, hislerin ve kaygının işlenmesindeki değerli emeli göz önüne alındığında, gerilim için değerli bir belirteç misyonu gördüğü söylenebilir.
Doğa yürüyüşünü takiben, iştirakçilerin daha düşük amigdala aktivitesi gösterdiği bulundu, bu da yürüyüşün gerilim düzeylerini düşürdüğünü ve kentsel kaynaklı olumsuz tesirlere karşı koyabileceğini öneriyordu.
Lise Meitner Çevresel Sinirbilim Kümesi lideri Simone Kühn yaptığı açıklamada “sonuçlar, tabiat ve beyin sıhhati içinde öncesinden var iseyılan müspet alakayı desteklemektedir, lakin bu, niçinsel ilişkiyi kanıtlayan birinci çalışmadır. Enteresan bir biçimde, bu bölgelerde kentsel yürüyüşten daha sonra beyin aktivitesi sabit kaldı ve artış göstermedi, bu da kentsel maruz kalmanın ek gerilime niye olduğu formundaki yaygın görüşe karşı çıkıyor” diyor.
Sonuçlar, akıl sıhhati sıkıntılarıyla nasıl başa çıkacağımız ve hatta gelecekte yerleşim alanlarının nasıl tasarlanması gerektiği üzerinde değerli bir tesire sahip olabilir, zira evvelki çalışmalar kentlerde yaşamak ile akıl sıhhati bozuklukları içinde kuvvetli irtibatlar gösteriyordu. Yeşil alanlara erişim, kentle bağlı gerilim içinde bir pürüz oluşturabilir ve hatta daha fazla sistemin ortaya çıkarılması durumunda ruh sıhhati problemlerinin risk faktörlerine karşı muhafaza sağlayabilir.
Kırsalda yaşayan yahut ormana erişimi olan şahısların daha sağlıklı amigdala yapılarına sahip olduğunu öne sürilk evvelki çalışmaların yanı sıra, bilim sahiden de yabanî tabiata çıkmanızı teşvik ediyor üzere görünüyor. Doğal bir etrafa kısa bir süre maruz kalmak, beton ormanların tesirlerini ortadan kaldırmaya yardımcı olabilir ve Kanada üzere yerler, depresyon yahut anksiyetesi olan beşerler için Ulusal Park pasoları vererek bu bilgilerden faydalanıyor.