celikci
New member
Rönesans devri aristokrat bir çocuğun eşsiz biçimde korunmuş bir mumyası üzerinde yapılan sanal otopsi, ayrıcalıklı olsa da kusursuz olmaktan uzak olan kısa bir hayata şahit olmamızı sağladı.
İnsanlık tarihinin çoğunluğunda, yetişkinliğe ulaşma talihi, en düzgün ihtimalle yarı yarıyaydı. Bunun bir epeyce sebebi bulunuyor (çoğu mikrop teorisi ve içme suyu olarak kullandığınız ırmağa direkt tuvaletinizi yapmamanız gerektiği üzere kavramları anlamamaktan kaynaklanıyor), lakin bunlar tüm öyküyü anlatmıyor. Daha geniş bir bakış için, gerçek hayattaki kimi tarihi kalıntıları incelemek en güzel seçenek. Almanya’dan bir bilim takımı, yakın geçmişte bu biçimde bir çalışma için az bir talihe erişti.
Ekip, en son teknolojiyi ve tarihi arşivleme tekniklerini birleştirerek bir sanal otopsi gerçekleştirdi. Diş ve kemik ölçümleri, çağdaşlarının yaklaşık dörtte biri üzere, çocuğun yaklaşık bir yaşını aşamadığını ortaya koydu.
Yaşına göre fazla kiloluydu ve ekseriyetle raşitizm yahut iskorbüt üzere günümüzde desteklenmiş süt ve yıl uzunluğu narenciye tüketme imkanı olanlarda neredeyse hiç duyulmayan, beslenme yetersizliklerinden kaynaklanan hastalıklarda gözlemlenen kaburga bozukluklarına sahipti.
Raşitizm en yaygın olarak kemikleri etkileyen, onları yumuşak ve kıvrımlı yapan bir hastalık olarak bilinir. En stereotipik belirtilerden biri eğri bacaklı bir görünümdür. Araştırmacılar tarafınca incelenen küçük lord bu belirtiye sahip değildi, tahminen de emeklemek ya da bu görünümü geliştirmeye yetecek kadar yürümek için fazlaca gençti, ancak hastalıkla daha ilgili bir özelliği bulunuyordu.
Raşitizm, bir çocuğun pnömoni üzere önemli teneffüs yolu enfeksiyonlarına karşı savunmasızlığını değerli ölçüde artırabilir. Bir 2010 hastane araştırması, raşitizmli çocukların, hastalığı olmayan çocuklara bakılırsa akut teneffüs yolu enfeksiyonu geçirme mümkünlüğünün daha yüksek olduğunu buldu. Çocuğun sanal otopsisi, onun da bir istisna olmadığını gösteriyor: Görünüşe nazaran, ciğerlerinde zatürreye mahsus iltihaplanma ile ömrünü kaybetmişti.
Tüm bunlar, araştırmacılara bakılırsa, aristokrat bir lüks ve uzun ömür fikrine yeni bir bakış sağlıyor. Münih-Bogenhausen Akademik Kliniği’nde patoloji profesörü ve yeni makalenin başyazarı Andreas Nerlich yaptığı açıklamada “ciddi bir vitamin eksikliği ile bir arada obezitenin kombinasyonu, sadece genel olarak ‘iyi’ bir beslenme durumu ile bir arada neredeyse büsbütün güneş ışığından yoksun kalma ile açıklanabilir” dedi ve devam etti: “Önceki popülasyonların yüksek aristokrat bebeklerinin hayat şartları hakkında bildiklerimizi bir daha gözden geçirmeliyiz.” Yani bu biçimdeki aristokrat bebeklerinin pek birçoklarının hiç Güneş ışığı görmemiş olması muhtemel görünüyor.
Bu keşifler, bir CT taraması yardımıyla geldi. Bu, minik bedenin doğal mumyalaşmasına yol açan pek sıradışı bir dizi şart olmasaydı mümkün olmayacaktı. niye öldüğü bilmecesi çözülmüş olsa da, çocuğun hayattayken kim olduğu hakkında epey az şey biliniyor.
Kimliği hakkında çözülmesi gereken gizemler vardı. Çocuk, isminin yazılmadığı düz bir tahta tabutla gömülmüştü. Hatta bu tabut, bedeni için gereğince büyük bile görünmüyordu. bu türlü defnedilen tek kişi oydu; başka tüm mezarlar, ölenlerin isimlerinin gelecek kuşaklar için hatırlanması için kaydedilmiş olan detaylı metal işlerine sahipti.
Yani tahminen de küçük vücut, hatırlanacak kadar değerli birine ilişkin değildi. Ayrıyeten, mahzen mezarda defnedilen tek bebekti. Bu mahzen mezar, kökenleri 12. yüzyıla kadar uzanan imparatorluk kontları ve prenslerinin hanedanı olan soylu von Starhemberg ailesi tarafınca özel olarak kullanılıyordu.
Kıyafetlerinin tahlili, abartısız kutusunun ortasında, değerli ipekten yapılmış uzun, kapüşonlu bir palto giydiğini gösterdi. Yani, Nerlich’in belirttiği üzere, muhakkak bir seviyede “özel ilgi” gösterilmiş olabilirdi.
Bu ipuçları birinci başta çelişkili görünse de, kalıntıları MS 1550 ile 1635 ortasına tarihleyen radyokarbon tahliliyle birleştirildiğinde, çocuğun kimliği için muhtemel bir aday buldular. Kont Reichard von Starhemberg’in kendi ismini taşıyan torunu Reichard Wilhelm.
Nerlich, “ailenin öbür bebeklerinin yazgısı hakkında hiç bir bilgimiz yok” dedi ve devam etti: “Verilerimize bakılırsa, bebek büyük olasılıkla [kontun] aile mezarlığının kurulmasından daha sonra doğan birinci oğluydu.“
Uzun vakit evvel ölmüş bir çocuğun ismini ve kıssasını öğrenmek, bu kadar epey bilimsel dedektiflik için küçük bir ödül üzere görünebilir. Fakat bu, grubun atalarımızla ve onların hayatlarıyla olan bağımızı sahiden etkileyebileceğine inandığı bir sonuç.
“Bu yalnızca bir vaka” dedi Nerlich ve ekledi: “Ama bu biçimdelar erken bebek mevt oranlarının çoklukla çok yüksek olduğunu bildiğimiz için, müşahedelerimizin daha yüksek toplumsal sınıflarda bile bebeklerin tüm ömür boyunca bir daha yapılandırılmasında değerli bir tesiri olabilir. ”
Çalışma Frontiers in Medicine’de yayınlandı.
İnsanlık tarihinin çoğunluğunda, yetişkinliğe ulaşma talihi, en düzgün ihtimalle yarı yarıyaydı. Bunun bir epeyce sebebi bulunuyor (çoğu mikrop teorisi ve içme suyu olarak kullandığınız ırmağa direkt tuvaletinizi yapmamanız gerektiği üzere kavramları anlamamaktan kaynaklanıyor), lakin bunlar tüm öyküyü anlatmıyor. Daha geniş bir bakış için, gerçek hayattaki kimi tarihi kalıntıları incelemek en güzel seçenek. Almanya’dan bir bilim takımı, yakın geçmişte bu biçimde bir çalışma için az bir talihe erişti.
Ekip, en son teknolojiyi ve tarihi arşivleme tekniklerini birleştirerek bir sanal otopsi gerçekleştirdi. Diş ve kemik ölçümleri, çağdaşlarının yaklaşık dörtte biri üzere, çocuğun yaklaşık bir yaşını aşamadığını ortaya koydu.
Yaşına göre fazla kiloluydu ve ekseriyetle raşitizm yahut iskorbüt üzere günümüzde desteklenmiş süt ve yıl uzunluğu narenciye tüketme imkanı olanlarda neredeyse hiç duyulmayan, beslenme yetersizliklerinden kaynaklanan hastalıklarda gözlemlenen kaburga bozukluklarına sahipti.
Raşitizm en yaygın olarak kemikleri etkileyen, onları yumuşak ve kıvrımlı yapan bir hastalık olarak bilinir. En stereotipik belirtilerden biri eğri bacaklı bir görünümdür. Araştırmacılar tarafınca incelenen küçük lord bu belirtiye sahip değildi, tahminen de emeklemek ya da bu görünümü geliştirmeye yetecek kadar yürümek için fazlaca gençti, ancak hastalıkla daha ilgili bir özelliği bulunuyordu.
Raşitizm, bir çocuğun pnömoni üzere önemli teneffüs yolu enfeksiyonlarına karşı savunmasızlığını değerli ölçüde artırabilir. Bir 2010 hastane araştırması, raşitizmli çocukların, hastalığı olmayan çocuklara bakılırsa akut teneffüs yolu enfeksiyonu geçirme mümkünlüğünün daha yüksek olduğunu buldu. Çocuğun sanal otopsisi, onun da bir istisna olmadığını gösteriyor: Görünüşe nazaran, ciğerlerinde zatürreye mahsus iltihaplanma ile ömrünü kaybetmişti.
Tüm bunlar, araştırmacılara bakılırsa, aristokrat bir lüks ve uzun ömür fikrine yeni bir bakış sağlıyor. Münih-Bogenhausen Akademik Kliniği’nde patoloji profesörü ve yeni makalenin başyazarı Andreas Nerlich yaptığı açıklamada “ciddi bir vitamin eksikliği ile bir arada obezitenin kombinasyonu, sadece genel olarak ‘iyi’ bir beslenme durumu ile bir arada neredeyse büsbütün güneş ışığından yoksun kalma ile açıklanabilir” dedi ve devam etti: “Önceki popülasyonların yüksek aristokrat bebeklerinin hayat şartları hakkında bildiklerimizi bir daha gözden geçirmeliyiz.” Yani bu biçimdeki aristokrat bebeklerinin pek birçoklarının hiç Güneş ışığı görmemiş olması muhtemel görünüyor.
Bu keşifler, bir CT taraması yardımıyla geldi. Bu, minik bedenin doğal mumyalaşmasına yol açan pek sıradışı bir dizi şart olmasaydı mümkün olmayacaktı. niye öldüğü bilmecesi çözülmüş olsa da, çocuğun hayattayken kim olduğu hakkında epey az şey biliniyor.
Kimliği hakkında çözülmesi gereken gizemler vardı. Çocuk, isminin yazılmadığı düz bir tahta tabutla gömülmüştü. Hatta bu tabut, bedeni için gereğince büyük bile görünmüyordu. bu türlü defnedilen tek kişi oydu; başka tüm mezarlar, ölenlerin isimlerinin gelecek kuşaklar için hatırlanması için kaydedilmiş olan detaylı metal işlerine sahipti.
Yani tahminen de küçük vücut, hatırlanacak kadar değerli birine ilişkin değildi. Ayrıyeten, mahzen mezarda defnedilen tek bebekti. Bu mahzen mezar, kökenleri 12. yüzyıla kadar uzanan imparatorluk kontları ve prenslerinin hanedanı olan soylu von Starhemberg ailesi tarafınca özel olarak kullanılıyordu.
Kıyafetlerinin tahlili, abartısız kutusunun ortasında, değerli ipekten yapılmış uzun, kapüşonlu bir palto giydiğini gösterdi. Yani, Nerlich’in belirttiği üzere, muhakkak bir seviyede “özel ilgi” gösterilmiş olabilirdi.
Bu ipuçları birinci başta çelişkili görünse de, kalıntıları MS 1550 ile 1635 ortasına tarihleyen radyokarbon tahliliyle birleştirildiğinde, çocuğun kimliği için muhtemel bir aday buldular. Kont Reichard von Starhemberg’in kendi ismini taşıyan torunu Reichard Wilhelm.
Nerlich, “ailenin öbür bebeklerinin yazgısı hakkında hiç bir bilgimiz yok” dedi ve devam etti: “Verilerimize bakılırsa, bebek büyük olasılıkla [kontun] aile mezarlığının kurulmasından daha sonra doğan birinci oğluydu.“
Uzun vakit evvel ölmüş bir çocuğun ismini ve kıssasını öğrenmek, bu kadar epey bilimsel dedektiflik için küçük bir ödül üzere görünebilir. Fakat bu, grubun atalarımızla ve onların hayatlarıyla olan bağımızı sahiden etkileyebileceğine inandığı bir sonuç.
“Bu yalnızca bir vaka” dedi Nerlich ve ekledi: “Ama bu biçimdelar erken bebek mevt oranlarının çoklukla çok yüksek olduğunu bildiğimiz için, müşahedelerimizin daha yüksek toplumsal sınıflarda bile bebeklerin tüm ömür boyunca bir daha yapılandırılmasında değerli bir tesiri olabilir. ”
Çalışma Frontiers in Medicine’de yayınlandı.