celikci
New member
seneler boyunca okyanuslarda, bilim insanlarını şaşkına çeviren bir fazlaca tuhaf ve kusursuz ses tespit edildi. Bu seslerden biri de, birinci defa 1997’de Ulusal Okyanus ve Atmosfer Yönetimi (NOAA) tarafınca duyulan gizemli “küt” sesiydi. Güney Pasifik Okyanusu’nu patlatan, acayip yüksek, ultra düşük frekanslı bir sesti.
Bu ses hidrofonlara (daldırılmış mikrofonlar) yakalandı ve banyoya düşen bir su damlası üzere geliyordu. Birbirinden 5.000 kilometreden (3.100 mil) uzakta bulunan bilim insanları bu ses karşısında şaşkına döndüler.
Bazı beşerler bu sesin deniz kızları ve hatta fazlaca büyük, bilinmeyen bir deniz canavarı olabileceğini düşündü. Doğal ki bunlar batıl inançlar olmanın ötesine geçemedi.
Sonunda, bu gürültülü sesin, dev buzdağları buz zelzeleleri üretmek için çatladığında oluşan dalga uzunluğuyla dengeli olduğu anlaşıldı.
Sesi aşağıdaki görüntüden dinleyebilirsiniz…
Bu, derinlerde duyduğumuz birinci tuhaf ses değil. 2016’da bir küme araştırmacı, alacakaranlıkta ve şafakta meydana gelen garip bir vızıltı kaydetti. Bilim insanları, gürültünün beslenmek için okyanusun derinliklerinde su yüzebir daha inip çıkan derin su organizmaları için bir “yemek zili” olabileceğini düşündüler.
Ses, sonlu besin kaynaklarına sahip epeyce karanlık bir alan olan mezopelajik bölgeden yaklaşık 200 ila 1.000 metre aralıktan alındı.
Sesi buradaki NPR makalesinden dinleyebilirsiniz.
Ağustos 1991’de Pasifik’te diğer bir ses daha duyuldu. Takma ismi “yukarı tarama” olan ve her seferinde birkaç saniye süren bu ses, dar bantlı üst tarama seslerinden oluşuyordu. Garip bir biçimde ilkbahar ve sonbaharda doruğa ulaşan mevsimsel bir sesti, fakat bunun kaynak değişikliklerinden mi yoksa mevsimsellikten mi kaynaklandığı bilinmiyor.
Tahminler, volkanik aktivitenin bu sese niye olduğu istikametinde. Lakin beşerler gürültünün gerçek kaynağından hala emin değiller.
Ve olağan olarak, 1 Mart 1999’da kaydedilen bir ses olan “Julia” yı (aşağıdaki video) da kimse unutamaz. Bransfield Boğazı ile Adare Burnu içinde kaydedilen bu sesin, Antarktika’da karaya oturan büyük bir buzdağı niçiniyle olduğu sanılıyor.
Bu ses hidrofonlara (daldırılmış mikrofonlar) yakalandı ve banyoya düşen bir su damlası üzere geliyordu. Birbirinden 5.000 kilometreden (3.100 mil) uzakta bulunan bilim insanları bu ses karşısında şaşkına döndüler.
Bazı beşerler bu sesin deniz kızları ve hatta fazlaca büyük, bilinmeyen bir deniz canavarı olabileceğini düşündü. Doğal ki bunlar batıl inançlar olmanın ötesine geçemedi.
Sonunda, bu gürültülü sesin, dev buzdağları buz zelzeleleri üretmek için çatladığında oluşan dalga uzunluğuyla dengeli olduğu anlaşıldı.
Sesi aşağıdaki görüntüden dinleyebilirsiniz…
Bu, derinlerde duyduğumuz birinci tuhaf ses değil. 2016’da bir küme araştırmacı, alacakaranlıkta ve şafakta meydana gelen garip bir vızıltı kaydetti. Bilim insanları, gürültünün beslenmek için okyanusun derinliklerinde su yüzebir daha inip çıkan derin su organizmaları için bir “yemek zili” olabileceğini düşündüler.
Ses, sonlu besin kaynaklarına sahip epeyce karanlık bir alan olan mezopelajik bölgeden yaklaşık 200 ila 1.000 metre aralıktan alındı.
Sesi buradaki NPR makalesinden dinleyebilirsiniz.
Ağustos 1991’de Pasifik’te diğer bir ses daha duyuldu. Takma ismi “yukarı tarama” olan ve her seferinde birkaç saniye süren bu ses, dar bantlı üst tarama seslerinden oluşuyordu. Garip bir biçimde ilkbahar ve sonbaharda doruğa ulaşan mevsimsel bir sesti, fakat bunun kaynak değişikliklerinden mi yoksa mevsimsellikten mi kaynaklandığı bilinmiyor.
Tahminler, volkanik aktivitenin bu sese niye olduğu istikametinde. Lakin beşerler gürültünün gerçek kaynağından hala emin değiller.
Ve olağan olarak, 1 Mart 1999’da kaydedilen bir ses olan “Julia” yı (aşağıdaki video) da kimse unutamaz. Bransfield Boğazı ile Adare Burnu içinde kaydedilen bu sesin, Antarktika’da karaya oturan büyük bir buzdağı niçiniyle olduğu sanılıyor.