celikci
New member
Mayıs 1808'de İspanya'da Napolyon birliklerine ve yerel müttefiklerine karşı popüler bir ayaklanma patlak verdiğinde, caydırıcı nedenlerle çok sayıda infaz meydana geldi. Francisco de Goya bu aşırılıkları gelecek nesiller için “Sigorta Çekimi” resminde aldı.
1973'te Luis Buñuel, uzun metrajlı filmi “The Freedom of Freeding” için bu katliamı canlandırdı. Fransız askerleri tüfeklerini mahkum üzerine koyduklarında, adamlardan biri ortaya çıkıyor ve çağırıyor: “Özgürlükle!” Sonra voleys pop.
Duvarın önüne düşen bir keşiş de var. Bu yönetmenin kendisi tarafından oynanır. Buñuel, maruz kalmasıyla, sondan bir önceki uzun metrajlı filminde çeşitli şekillerde kendini -ironik bir işaret koydu. Her zaman Katolik Kilisesi'ni kaybeden, ancak ayrıntılı kendi kendine evrelemesinden eşit derecede büyülenen ebedi bir antikerist olarak, şimdi bir şehit olarak bir kameo görünümü kazandı. İcra edilenlerin saçma ünlemleri, soyut bir özgürlük kavramının paradoksunu ifade eder. Diğer birçok potentat gibi Napolyon da fetihlerinde kurtuluş sözünü vaaz etti. Son yaşam anında bu özgürlüğün kurbanının ölümlerini çağırması sadece mantıklı bir tersine çevrilmiştir.
“Özgürlük Hayalet” şimdi Français Berlin Enstitüsü'nde bir serginin sonu olarak gösteriliyor. Sanatçı Isabelle Benshimol Toro (1994 doğumlu), filmi göstermeden veya hatta yorumlamadan buñuel'i açıkça ifade ediyor.
Raven -Black “Bir Endülüs Köpeği” nde kapitalizmin eleştirisi
Eski insan tutumlarının sorunlu izlerine sahip ve böylece olası eylem ve başarısızlık ilişkilerinin kilidini açan nesneler gösterilmiştir. Bu, Buñuel'in sık sık başarısız olan, ama aynı zamanda insan türlerinin duygusu için bir şekilde sevimli bir arama hakkındaki acı temel klasiklerine kavşaklarla sonuçlanır. Ve o zamanlar yetmişten fazla yönetmenin var -bugün bile, yaratılışından yarım asırdan fazla bir süre sonra!
O zaman vahşi gerçeküstü başlangıçlarına döndü. Eğer 1929'da bireysel baskının agresif bir benzetmesi olan Salvador Dalí ile yaratılan “Un Chien Andalou” (Bir Endülüs Köpeği), şimdi paradoksal ritüelde donmuş bir burjuva dünyasının kaleydoskopunu tasarlıyor. Kapitalizm eleştirisi başarısız oluyor. Komedi yöntem, “otomatik yazma”, birey, yaklaşık on bölümün gerçeküstü tekniğiyle bağlantılıdır. Tutarlı, nedensel bir yay yoktur, bu emeklilik çalışmalarının en önemli önceliği, mümkün olduğunca ücretsiz olan serbest dernekten oluşur.
Bazen kelimede anlaşılacak çocuk mutluluğu bugün hala fark edilir, Luis Buñuel ve ortak yazarı Jean-Claude Carrière'in senaryo senaryosunda giyilmesi gerektiği. Bir polis okulunda oynayan nispeten uzun bir sahne ile: öğretim üyesi sınıfa girdiğinde masanın üzerinde durur: “Albay bir kriko, kaptan bir wimp!”
Üniformalı yetişkin öğrenciler de öğretmenlerini her türlü saçmalıkla umutsuzluğa götürür. Bu kısmen oldukça basit, sadece roller klişeleri tabanlı kamanuk'un tersine çevrilmesinde zulüm geçebilir. Biraz sonra, bir silahlı adam bir ofis binasının en üst katına yerleşti ve ayrım gözetmeden yola çıkanlar çekti. Anılarında, usta kendisi ile hafif: “Kaçınılmaz olarak, bazı bölümler diğerlerinden daha güçlüydü. Yine de, bu benim en sevdiğim filmlerden biri.”
Le Fantôme de la Liberté | Özgürlüğün hayaleti. Sergi Yönetimi ve Film 16 Haziran'da 18: 30'da Enstitü Français Berlin, Kurfürstendamm 211. Ücretsiz giriş, lütfen kayıt olun.
1973'te Luis Buñuel, uzun metrajlı filmi “The Freedom of Freeding” için bu katliamı canlandırdı. Fransız askerleri tüfeklerini mahkum üzerine koyduklarında, adamlardan biri ortaya çıkıyor ve çağırıyor: “Özgürlükle!” Sonra voleys pop.
Duvarın önüne düşen bir keşiş de var. Bu yönetmenin kendisi tarafından oynanır. Buñuel, maruz kalmasıyla, sondan bir önceki uzun metrajlı filminde çeşitli şekillerde kendini -ironik bir işaret koydu. Her zaman Katolik Kilisesi'ni kaybeden, ancak ayrıntılı kendi kendine evrelemesinden eşit derecede büyülenen ebedi bir antikerist olarak, şimdi bir şehit olarak bir kameo görünümü kazandı. İcra edilenlerin saçma ünlemleri, soyut bir özgürlük kavramının paradoksunu ifade eder. Diğer birçok potentat gibi Napolyon da fetihlerinde kurtuluş sözünü vaaz etti. Son yaşam anında bu özgürlüğün kurbanının ölümlerini çağırması sadece mantıklı bir tersine çevrilmiştir.
“Özgürlük Hayalet” şimdi Français Berlin Enstitüsü'nde bir serginin sonu olarak gösteriliyor. Sanatçı Isabelle Benshimol Toro (1994 doğumlu), filmi göstermeden veya hatta yorumlamadan buñuel'i açıkça ifade ediyor.
Raven -Black “Bir Endülüs Köpeği” nde kapitalizmin eleştirisi
Eski insan tutumlarının sorunlu izlerine sahip ve böylece olası eylem ve başarısızlık ilişkilerinin kilidini açan nesneler gösterilmiştir. Bu, Buñuel'in sık sık başarısız olan, ama aynı zamanda insan türlerinin duygusu için bir şekilde sevimli bir arama hakkındaki acı temel klasiklerine kavşaklarla sonuçlanır. Ve o zamanlar yetmişten fazla yönetmenin var -bugün bile, yaratılışından yarım asırdan fazla bir süre sonra!
O zaman vahşi gerçeküstü başlangıçlarına döndü. Eğer 1929'da bireysel baskının agresif bir benzetmesi olan Salvador Dalí ile yaratılan “Un Chien Andalou” (Bir Endülüs Köpeği), şimdi paradoksal ritüelde donmuş bir burjuva dünyasının kaleydoskopunu tasarlıyor. Kapitalizm eleştirisi başarısız oluyor. Komedi yöntem, “otomatik yazma”, birey, yaklaşık on bölümün gerçeküstü tekniğiyle bağlantılıdır. Tutarlı, nedensel bir yay yoktur, bu emeklilik çalışmalarının en önemli önceliği, mümkün olduğunca ücretsiz olan serbest dernekten oluşur.
Bazen kelimede anlaşılacak çocuk mutluluğu bugün hala fark edilir, Luis Buñuel ve ortak yazarı Jean-Claude Carrière'in senaryo senaryosunda giyilmesi gerektiği. Bir polis okulunda oynayan nispeten uzun bir sahne ile: öğretim üyesi sınıfa girdiğinde masanın üzerinde durur: “Albay bir kriko, kaptan bir wimp!”
Üniformalı yetişkin öğrenciler de öğretmenlerini her türlü saçmalıkla umutsuzluğa götürür. Bu kısmen oldukça basit, sadece roller klişeleri tabanlı kamanuk'un tersine çevrilmesinde zulüm geçebilir. Biraz sonra, bir silahlı adam bir ofis binasının en üst katına yerleşti ve ayrım gözetmeden yola çıkanlar çekti. Anılarında, usta kendisi ile hafif: “Kaçınılmaz olarak, bazı bölümler diğerlerinden daha güçlüydü. Yine de, bu benim en sevdiğim filmlerden biri.”
Le Fantôme de la Liberté | Özgürlüğün hayaleti. Sergi Yönetimi ve Film 16 Haziran'da 18: 30'da Enstitü Français Berlin, Kurfürstendamm 211. Ücretsiz giriş, lütfen kayıt olun.