celikci
New member
12 Nisan 1961’de uzaya giden birinci insan olan Yuri Gagarin‘in öyküsünü muhtemelen biliyorsunuz. tekrar asla uçmamasına karşın, Gagarin’in Sovyet uzay programındaki mesleği bu muvaffakiyetin akabinde bitmedi. 1967’de, meslektaşı ve arkadaşı Vladimir Komarov tarafınca, mürettebattan rastgele birinin uçamaması durumunda yedek kozmonot olacağı bir uçuş için çağrıldı.
Sovyetler Birliği 50. yıl dönümünü kutlamak üzereydi ve bu olayı kutlamak için sıradan bir aktiflik kâfi olmayacaktı. Birkaç kozmonotun ömrünü gereksiz yere riske atmak zorunda kalacaklardı.
Plan, yörüngeye iki uzay aracı göndermekti. Evvel Komarov’u taşıyan Soyuz 1 fırlatılacak ve Soyuz 2‘nin gelişi için bir gün beklenecekti. Uzay araçları ondan sonrasında buluşacak ve Komarov kendi aracından Soyuz 2’ye geçerek bir uzay yürüyüşü yapacaktı. Soyuz 2’deki iki kozmonottan her ikisi de Dünya’ya hareket etmedilk evvel Soyuz 1’e girecekti.
Lakin planlanan fırlatmadan aylar evvel bunun düzgün gitmeyeceğinin sinyalleri görünüyordu. Uzay aracı incelendiğinde 200’den çok yapısal sorun olduğu fark edildi. Arızaları listeleyen 10 sayfalık bir rapor oluşturuldu. Ancak hiç kimse, raporu önder Leonid Brejnev’e götürecek yüreği gösteremedi. Çünkü Brejnev için bu nazaranv fazlaca kıymetliydi ve gerçekleşemeyecek olduğunu söylemek, devrin kuralları da göz önüne alındığında epeyce zordu.
Gagarin’in raporu teslim ettiği bilinen KGB’deki arkadaşının, uzay programına bağlı rastgele biriyle konuşması da KGB tarafınca yasaklandı. Yani rapor bir nevi “kayboldu.” Bu durumda kozmonotlar için, vefata kesin bilet üzere görünen bu seyahate çıkmaktan öbür çere kalmıyordu.
Komarov’un arkadaşları, nazaranvi reddetmenin sonuçlarının kesin mevtten daha az şiddetli olacağını düşünerek onu vazgeçmeye ikna etmeye çalıştı. Lakin Komarov, şayet çekilirse arkadaşı Gagarin’i göndereceklerini biliyordu. Çünkü Gagarin de nazaranvi reddedecek biri değildi. Komarov, mevti manasına gelebileceğini bile bile bakılırsavden çekilmeyi reddetti.
Bunun yerine Komarov, kendisini mevte gönderen insanlardan küçük bir intikam alma aksiyonu planladı. Söylenilene göre, bir şeyler aksi giderse, cenaze merasiminde tabutunun açık olmasını vasiyet etti.
Fırlatma gününde Gagarin, olağan protokole nazaran hareket etmeyerek Komarov ile konuşmak için fırlatma rampasına inmedilk evvel bir basınç giysisi testi talep etti. Fırlatmayı iptal ettirecek kadar geciktirmeye çalışmış olabilir ancak planı buysa işe yaramadı. Komarov fırlatıldı ve uzay aracının ortasında uzaya çıktı. Lakin oraya ulaştığında, güneş panellerinden biri açılmadı, işler süratle zıt gitti ve aracın fazlaca az bir güce sahip bulunmasına sebep oldu.
Uzay ajansı ona acil iniş emri verdi fakat iş işten geçmişti. Kapsülü denetimsizce dönmeye başladı. İnişi denetim etmenin hiç bir yolu yoktu.
Ve bu biçimdece Sovyetler Birliği, 50. yılını bir cenaze merasimi ile kutlamak zorunda kaldı. Üstelik kömürleşmiş cesedi her insanın bakılırsabileceği biçimde sergileyerek. Vladimir Komarov ise bir uzay nazaranvinde ölen birinci insan olarak resmi kayıtlara geçti. Resmi olmayan inanca goreyse o, öleceğini bile bile uzaya gitmeyi kabul eden birinci isimdi.
Sovyetler Birliği 50. yıl dönümünü kutlamak üzereydi ve bu olayı kutlamak için sıradan bir aktiflik kâfi olmayacaktı. Birkaç kozmonotun ömrünü gereksiz yere riske atmak zorunda kalacaklardı.
Plan, yörüngeye iki uzay aracı göndermekti. Evvel Komarov’u taşıyan Soyuz 1 fırlatılacak ve Soyuz 2‘nin gelişi için bir gün beklenecekti. Uzay araçları ondan sonrasında buluşacak ve Komarov kendi aracından Soyuz 2’ye geçerek bir uzay yürüyüşü yapacaktı. Soyuz 2’deki iki kozmonottan her ikisi de Dünya’ya hareket etmedilk evvel Soyuz 1’e girecekti.
Lakin planlanan fırlatmadan aylar evvel bunun düzgün gitmeyeceğinin sinyalleri görünüyordu. Uzay aracı incelendiğinde 200’den çok yapısal sorun olduğu fark edildi. Arızaları listeleyen 10 sayfalık bir rapor oluşturuldu. Ancak hiç kimse, raporu önder Leonid Brejnev’e götürecek yüreği gösteremedi. Çünkü Brejnev için bu nazaranv fazlaca kıymetliydi ve gerçekleşemeyecek olduğunu söylemek, devrin kuralları da göz önüne alındığında epeyce zordu.
Gagarin’in raporu teslim ettiği bilinen KGB’deki arkadaşının, uzay programına bağlı rastgele biriyle konuşması da KGB tarafınca yasaklandı. Yani rapor bir nevi “kayboldu.” Bu durumda kozmonotlar için, vefata kesin bilet üzere görünen bu seyahate çıkmaktan öbür çere kalmıyordu.
Komarov’un arkadaşları, nazaranvi reddetmenin sonuçlarının kesin mevtten daha az şiddetli olacağını düşünerek onu vazgeçmeye ikna etmeye çalıştı. Lakin Komarov, şayet çekilirse arkadaşı Gagarin’i göndereceklerini biliyordu. Çünkü Gagarin de nazaranvi reddedecek biri değildi. Komarov, mevti manasına gelebileceğini bile bile bakılırsavden çekilmeyi reddetti.
Bunun yerine Komarov, kendisini mevte gönderen insanlardan küçük bir intikam alma aksiyonu planladı. Söylenilene göre, bir şeyler aksi giderse, cenaze merasiminde tabutunun açık olmasını vasiyet etti.
Fırlatma gününde Gagarin, olağan protokole nazaran hareket etmeyerek Komarov ile konuşmak için fırlatma rampasına inmedilk evvel bir basınç giysisi testi talep etti. Fırlatmayı iptal ettirecek kadar geciktirmeye çalışmış olabilir ancak planı buysa işe yaramadı. Komarov fırlatıldı ve uzay aracının ortasında uzaya çıktı. Lakin oraya ulaştığında, güneş panellerinden biri açılmadı, işler süratle zıt gitti ve aracın fazlaca az bir güce sahip bulunmasına sebep oldu.
Uzay ajansı ona acil iniş emri verdi fakat iş işten geçmişti. Kapsülü denetimsizce dönmeye başladı. İnişi denetim etmenin hiç bir yolu yoktu.
Ve bu biçimdece Sovyetler Birliği, 50. yılını bir cenaze merasimi ile kutlamak zorunda kaldı. Üstelik kömürleşmiş cesedi her insanın bakılırsabileceği biçimde sergileyerek. Vladimir Komarov ise bir uzay nazaranvinde ölen birinci insan olarak resmi kayıtlara geçti. Resmi olmayan inanca goreyse o, öleceğini bile bile uzaya gitmeyi kabul eden birinci isimdi.