celikci
New member
Jean-Luc Godard, sinemanın en geç Birinci Dünya Savaşı’nda araçsallaştırıldığı zaman masumiyetini kaybettiğine inanıyordu. Bu okumaya göre, lekesiz evre neredeyse yirmi yıl sürmüştür. O andan itibaren 1895 ile 1914 yılları arasında yapılan çalışmalar çok nadiren beyazperdeye çıkıyor. Bu yılki UFA Film Geceleri şimdi bunu yapmak için bir fırsat sunuyor.
Max Mack polisiye gerilim filmi “Wo ist Coletti”yi 1913’te çekti ve şimdiye kadarki ilk uzun metrajlı Alman komedi filmi olarak kabul ediliyor. O zamana kadar, meşgul yönetmen şimdiden 20’den fazla kısa ve uzun eser yaratmıştı. “Demon Jealousy”, “The Whims of Destiny” veya “The End of the Song” (tümü 1912) gibi başlıklar, dramatik birleşmeler vaat ediyor. Bunun doğru olup olmadığı artık sinemada kontrol edilemez. Hareketli görüntülerin ilk günlerinden pek çok film gibi, Max Mack’in çoğu kayboldu, görünmez oldular. O zamanlar, yeni ortam hakkında hiçbir koruma bilinci yoktu. Seyirci sayısı artık çabaya değmediğinde selüloit rulolar çöpe gitti.
Max Mack, “Wo ist Coletti” adlı filmi için var gücüyle çalıştı.
“Wo ist Coletti” sansasyonel bir başarıydı ve sayısız kopya halinde piyasaya sürüldüğü için muhtemelen fiziksel olarak hayatta kaldı. Prömiyerinden 110 yıl sonra bile, bu “masum” klasik hala taze görünüyor. Arsa, ünvanlı kahramanın Berlin’in tamamında hiç kimsenin onu 48 saat içinde bulamayacağına dair iddiasına dayanıyor. Eğer yaparlarsa, fatih 100.000 Reichsmark almaya hak kazanacaktı. Coletti için elbette başarılı olan sonraki av sırasında, akla gelebilecek tüm arayışlar, kılık değiştirmeler, zeplin limanı ile hayvanat bahçesi arasındaki karışıklık kullanıldı. Animasyonlu mobilya parçaları ve yazı karakterleriyle bir başlık girişi var ve gerilimin zirvesinde, hevesli izleyicilerin 110 yıl sonra ekranda gördüğümüz aynı filmi ekranda izlediği bir sinema bile yaşıyoruz. Başka bir deyişle: Max Mack, “Coletti”si için elinden gelenin en iyisini yaptı ve bugün bize sinema eğlencesi alanında o zamandan bu yana pek bir şeyin değişmediğini gösteriyor.
İlan | daha fazlasını okumak için kaydırın
Geleneksel olarak UFA Film Geceleri, performanslarına genellikle yeni bestelenen ve her zaman canlı kaydedilen ayarlarla eşlik eder. Yeni restore edilmiş “Coletti” için Metropolis Orkestrası, Richard Siedhoff’un özel olarak sipariş ettiği bir partisyon çalıyor. Fritz Lang’ın anıtsal gerilim filmi “Dr. Mabuse, the player” (1922) adlı esere miksaj masasında eski Palais-Schaumburg davulcusu Moritz von Oswald eşlik ediyor. Amerikalı org virtüözü Cameron Carpenter, Arthur Robison’ın yazdığı şeytani kıskançlık draması “Schatten” (1923) için ellerinin ve ayaklarının tuşlar ve pedallar üzerinde koşturmasına izin veriyor. Bu “gece halüsinasyonu” özellikle aktörleri Alexander Granach ve Fritz Kortner nedeniyle görülmeye değer.
UFA Film Geceleri. 23-25 Ağustos, Müze Adası. Biletler burada mevcuttur.
Max Mack polisiye gerilim filmi “Wo ist Coletti”yi 1913’te çekti ve şimdiye kadarki ilk uzun metrajlı Alman komedi filmi olarak kabul ediliyor. O zamana kadar, meşgul yönetmen şimdiden 20’den fazla kısa ve uzun eser yaratmıştı. “Demon Jealousy”, “The Whims of Destiny” veya “The End of the Song” (tümü 1912) gibi başlıklar, dramatik birleşmeler vaat ediyor. Bunun doğru olup olmadığı artık sinemada kontrol edilemez. Hareketli görüntülerin ilk günlerinden pek çok film gibi, Max Mack’in çoğu kayboldu, görünmez oldular. O zamanlar, yeni ortam hakkında hiçbir koruma bilinci yoktu. Seyirci sayısı artık çabaya değmediğinde selüloit rulolar çöpe gitti.
Max Mack, “Wo ist Coletti” adlı filmi için var gücüyle çalıştı.
“Wo ist Coletti” sansasyonel bir başarıydı ve sayısız kopya halinde piyasaya sürüldüğü için muhtemelen fiziksel olarak hayatta kaldı. Prömiyerinden 110 yıl sonra bile, bu “masum” klasik hala taze görünüyor. Arsa, ünvanlı kahramanın Berlin’in tamamında hiç kimsenin onu 48 saat içinde bulamayacağına dair iddiasına dayanıyor. Eğer yaparlarsa, fatih 100.000 Reichsmark almaya hak kazanacaktı. Coletti için elbette başarılı olan sonraki av sırasında, akla gelebilecek tüm arayışlar, kılık değiştirmeler, zeplin limanı ile hayvanat bahçesi arasındaki karışıklık kullanıldı. Animasyonlu mobilya parçaları ve yazı karakterleriyle bir başlık girişi var ve gerilimin zirvesinde, hevesli izleyicilerin 110 yıl sonra ekranda gördüğümüz aynı filmi ekranda izlediği bir sinema bile yaşıyoruz. Başka bir deyişle: Max Mack, “Coletti”si için elinden gelenin en iyisini yaptı ve bugün bize sinema eğlencesi alanında o zamandan bu yana pek bir şeyin değişmediğini gösteriyor.
İlan | daha fazlasını okumak için kaydırın
Geleneksel olarak UFA Film Geceleri, performanslarına genellikle yeni bestelenen ve her zaman canlı kaydedilen ayarlarla eşlik eder. Yeni restore edilmiş “Coletti” için Metropolis Orkestrası, Richard Siedhoff’un özel olarak sipariş ettiği bir partisyon çalıyor. Fritz Lang’ın anıtsal gerilim filmi “Dr. Mabuse, the player” (1922) adlı esere miksaj masasında eski Palais-Schaumburg davulcusu Moritz von Oswald eşlik ediyor. Amerikalı org virtüözü Cameron Carpenter, Arthur Robison’ın yazdığı şeytani kıskançlık draması “Schatten” (1923) için ellerinin ve ayaklarının tuşlar ve pedallar üzerinde koşturmasına izin veriyor. Bu “gece halüsinasyonu” özellikle aktörleri Alexander Granach ve Fritz Kortner nedeniyle görülmeye değer.
UFA Film Geceleri. 23-25 Ağustos, Müze Adası. Biletler burada mevcuttur.