celikci
New member
Ev
Berlinale
Ölenler yaşıyor: Meksika’dan rahatlatıcı toplu film “Tótem”
Lila Avilés, ikinci uzun metrajlı filminde çocuğun bakışının gezici dramaturjisine güvenerek mutlu, hüzünlü bir aile panoraması çiziyor.
Ulrich Seidler
Naíma Sentíes, babası bir veda partisi veren yedi yaşındaki Sol’u oynuyor.Limerencia
Yedi yaşındaki Sol’un canı sıkılmıştır, babasının şu anda ona ayıracak zamanı yoktur, ölmekle meşguldür. Meydanda dolaşıyor, aile resimlerinin üzerine salyangozlar koyuyor, seramik bir kaseyi yere atıyor, tadı kan gibi olan şaraptan bir yudum alıyor, yapay zeka cep telefonuna dünyanın ne zaman sonunun geleceğini soruyor, büyükbabasından elektronik ses üretecini çalıyor. artık gırtlağı yok ve kuzeniyle uzaylı oynuyor. Patrik şakaya gelmez, ne de olsa o bir psikoterapist ve bu meşgul evde şimdiden sinirlerini bozmaya başlayan konsültasyonlar için cihaza ihtiyacı var. Neyse ki, dul kadının makas, fırça ve sevgiyle uyumlu şekillerini verdiği bonsai ağaçları var. Meksikalı yönetmen Lila Avilés’in yürek burkan ve moral veren toplu filmi Tótem’de geri kalan her şey alt üst oluyor.
“Ingeborg Bachmann: Çöle Yolculuk”: başarısız aşk
Dediğim gibi, Sol’un babası Tona (Mateo García Elizondo) kendisinin sadece bir gölgesidir, artık yardım almadan ayağa kalkamaz, artık dışkısını kontrol edemez, kemoterapi çok pahalıdır, morfin onu “tuhaf” yapar. Bugün onun son doğum günü ve kutlanacak vedası. Kardeşleri sürpriz bir parti hazırlıyor, yemek hazırlanmalı, çocuklar meşgul olmalı, ev temizlenmeli, banyo sürekli dolu, kötü hava yaklaşıyor ve çeşitli nevrozların uyumlu salgını. Evin içinde kovalanan bir hayalet avcısı, kuantum terapi seansı için dinlenmeye çalışan aile ve işlemleri bozan bir papağan kafa karışıklığını artırır.
Franz Rogowski ile “Disco Boy”: Büyüleyici Yabancı
Kamera, büyüklerin davranışlarını merak eden, şaşkınlık, şefkat ve güven saçan, koşuşturmanın ortasında yalnızlığa çekilen çocuğun bakışlarının gezici dramaturjisini takip eder. Çocuk oyuncu Naíma Sentíes’in mutluluk ve hüzünle parıldayan güzel yüzü, filmde hayata ve kendilerine ait olmayan ve bu nedenle yaşamaya devam eden birbirine dolanmış ve tutulmuş insanlara yazılan sevgiyi yansıtıyor. Film güzel, zahmetsiz görüntüler buluyor: Konukların hepsi ölmekte olan kişiye bağlı oldukları için Tona maskelerini yüzlerinin önünde nasıl tuttukları. Ya da elbisenin altında kaybolan annesi Luz’un (Iazula Larios) omuzlarında Sol’un, tuvalette kıkırdayarak daha önce prova yaptıkları bir opera aryasını nasıl söylediği. “Biz ikiyiz, biz biriz.” Tabii yine de çok üzücü.
Yarışma: “Totem” Yazan: Lila Avilés, Meksika, Danimarka, Fransa 2023
Olaylar: 21 Şubat 15:30 Zoo-Palast; 21 Şubat 18.30 Verti Müzik Salonu; 24.2., 10:00 Haus der Berliner Festspiele; 26 Şubat 12:45 Berlinale-Palast
Berlinale
Ölenler yaşıyor: Meksika’dan rahatlatıcı toplu film “Tótem”
Lila Avilés, ikinci uzun metrajlı filminde çocuğun bakışının gezici dramaturjisine güvenerek mutlu, hüzünlü bir aile panoraması çiziyor.
Ulrich Seidler
Naíma Sentíes, babası bir veda partisi veren yedi yaşındaki Sol’u oynuyor.Limerencia
Yedi yaşındaki Sol’un canı sıkılmıştır, babasının şu anda ona ayıracak zamanı yoktur, ölmekle meşguldür. Meydanda dolaşıyor, aile resimlerinin üzerine salyangozlar koyuyor, seramik bir kaseyi yere atıyor, tadı kan gibi olan şaraptan bir yudum alıyor, yapay zeka cep telefonuna dünyanın ne zaman sonunun geleceğini soruyor, büyükbabasından elektronik ses üretecini çalıyor. artık gırtlağı yok ve kuzeniyle uzaylı oynuyor. Patrik şakaya gelmez, ne de olsa o bir psikoterapist ve bu meşgul evde şimdiden sinirlerini bozmaya başlayan konsültasyonlar için cihaza ihtiyacı var. Neyse ki, dul kadının makas, fırça ve sevgiyle uyumlu şekillerini verdiği bonsai ağaçları var. Meksikalı yönetmen Lila Avilés’in yürek burkan ve moral veren toplu filmi Tótem’de geri kalan her şey alt üst oluyor.
“Ingeborg Bachmann: Çöle Yolculuk”: başarısız aşk
Dediğim gibi, Sol’un babası Tona (Mateo García Elizondo) kendisinin sadece bir gölgesidir, artık yardım almadan ayağa kalkamaz, artık dışkısını kontrol edemez, kemoterapi çok pahalıdır, morfin onu “tuhaf” yapar. Bugün onun son doğum günü ve kutlanacak vedası. Kardeşleri sürpriz bir parti hazırlıyor, yemek hazırlanmalı, çocuklar meşgul olmalı, ev temizlenmeli, banyo sürekli dolu, kötü hava yaklaşıyor ve çeşitli nevrozların uyumlu salgını. Evin içinde kovalanan bir hayalet avcısı, kuantum terapi seansı için dinlenmeye çalışan aile ve işlemleri bozan bir papağan kafa karışıklığını artırır.
Franz Rogowski ile “Disco Boy”: Büyüleyici Yabancı
Kamera, büyüklerin davranışlarını merak eden, şaşkınlık, şefkat ve güven saçan, koşuşturmanın ortasında yalnızlığa çekilen çocuğun bakışlarının gezici dramaturjisini takip eder. Çocuk oyuncu Naíma Sentíes’in mutluluk ve hüzünle parıldayan güzel yüzü, filmde hayata ve kendilerine ait olmayan ve bu nedenle yaşamaya devam eden birbirine dolanmış ve tutulmuş insanlara yazılan sevgiyi yansıtıyor. Film güzel, zahmetsiz görüntüler buluyor: Konukların hepsi ölmekte olan kişiye bağlı oldukları için Tona maskelerini yüzlerinin önünde nasıl tuttukları. Ya da elbisenin altında kaybolan annesi Luz’un (Iazula Larios) omuzlarında Sol’un, tuvalette kıkırdayarak daha önce prova yaptıkları bir opera aryasını nasıl söylediği. “Biz ikiyiz, biz biriz.” Tabii yine de çok üzücü.
Yarışma: “Totem” Yazan: Lila Avilés, Meksika, Danimarka, Fransa 2023
Olaylar: 21 Şubat 15:30 Zoo-Palast; 21 Şubat 18.30 Verti Müzik Salonu; 24.2., 10:00 Haus der Berliner Festspiele; 26 Şubat 12:45 Berlinale-Palast