celikci
New member
Thomas Plenert’in fotoğrafladığı filmleri izleyen herkes, gerçekliğin nefesinin ışık ve gölgeden oluştuğunu ve ışık ve gölge içinde yaşadığını anlar. Fotoğrafları yağ, is ve toz bulaşmış gece vardiyasından parlak Baltık Denizi kumsallarına ve yukarıdaki gökyüzüne kadar uzanıyor. Thomas Plenert’ten artık yeni resim gelmeyecek, kameraman sonsuza dek gözlerini kapattı.
Penert zanaatını Babelsberg ve Łódź’daki efsanevi film okullarında öğrendi ve öncelikle bir belgesel film yapımcısı olarak çalıştı. Jürgen Böttcher, Hannes Schönemann, Rainer Ackermann, Tamara Trampe ve Helke Misselwitz için yaptığı filmlerin başkahramanları basit insanlardı: Böttcher’ın “Rangierer” (1984) filminde tek kelime konuşulmuyor, işlerini yapan adamları izliyorsunuz. , kar, yağ, nefes bulutları ve vagon bağlantılarındaki ağır aletlerin çınlama sesleri ve ray bağlantılarının üzerinden yuvarlanan ve anahtarların inlemesine neden olan tekerlekler. Yolculuklarından sonra bir noktada vagonlar, yaşamak ve hikayeler anlatmak için uzuvlarını uzatıyor gibi görünüyor. Artık böyle filmler yapılmıyor.
İlan | daha fazlasını okumak için kaydırın
Uzun metrajlı filmler ve televizyon için de çekimler yapan Plenert, belgesel film yapımcısı Volker Koepp ile en uzun işbirliğini yaptı. 1988’den beri ikili, “Feuerland” (1988), “Die Wismut” (Die Wismut) filmleri için kırsal kesimde, Mecklenburg, Pomeranya, Polonya, Beyaz Rusya, Moldova, Ukrayna ve Rusya üzerinden binlerce kilometrelik bir kısa mesafe koşucusu ile seyahat ettiler. ’93), “Kalte Heimat” (’95), “Mr. Twin and Mrs. Zuckermann” (’99), “Curonian Spit” (2001), “Memelland” (’08) – bir şekilde hepsi aynı film , insanların hikayesi, onların acıları, cesaretleri, hayattaki mutluluk hayalleri ve başarısızlıkları – özellikle de atalarının kemiklerinde savaşlar olan bu insanlar şimdi Putin’in savaşıyla yeniden kötü muamele görüyor.
Gerçek görüntüler
Plerert, 35 mm film malzemesinde diğerlerinden daha uzun süre çekim yaptı. Helke Misselwitz’in “Kim korkar siyah adamdan” (1989) filminde kömür traktörlerinin peşinden koşarak kendini merdivenlerden yukarı ve aşağı sürüklerken kullandığı kamera ağırdır. Film malzemesi ve geliştirme pahalıdır; Fotokopi istasyonları giderek daha nadir hale geliyor. İyi bir 200 saniye bir ruloya sığar, ardından kasetin değiştirilmesi gerekir. Görüntülerin dinginliği, dinleme sabrı, zamanın derinliklerine bakış, belki de tam da bu sayede yeniden değerlenişini ve ilhamını yaşıyor.
Berliner Zeitung’un yakın meslektaşlarından ve arkadaşlarından öğrendiği gibi: Thomas Plenert kısa ve ciddi bir hastalıktan sonra geçen Cumartesi bir Mecklenburg hastanesinde öldü. 72 yaşındaydı.
Penert zanaatını Babelsberg ve Łódź’daki efsanevi film okullarında öğrendi ve öncelikle bir belgesel film yapımcısı olarak çalıştı. Jürgen Böttcher, Hannes Schönemann, Rainer Ackermann, Tamara Trampe ve Helke Misselwitz için yaptığı filmlerin başkahramanları basit insanlardı: Böttcher’ın “Rangierer” (1984) filminde tek kelime konuşulmuyor, işlerini yapan adamları izliyorsunuz. , kar, yağ, nefes bulutları ve vagon bağlantılarındaki ağır aletlerin çınlama sesleri ve ray bağlantılarının üzerinden yuvarlanan ve anahtarların inlemesine neden olan tekerlekler. Yolculuklarından sonra bir noktada vagonlar, yaşamak ve hikayeler anlatmak için uzuvlarını uzatıyor gibi görünüyor. Artık böyle filmler yapılmıyor.
İlan | daha fazlasını okumak için kaydırın
Uzun metrajlı filmler ve televizyon için de çekimler yapan Plenert, belgesel film yapımcısı Volker Koepp ile en uzun işbirliğini yaptı. 1988’den beri ikili, “Feuerland” (1988), “Die Wismut” (Die Wismut) filmleri için kırsal kesimde, Mecklenburg, Pomeranya, Polonya, Beyaz Rusya, Moldova, Ukrayna ve Rusya üzerinden binlerce kilometrelik bir kısa mesafe koşucusu ile seyahat ettiler. ’93), “Kalte Heimat” (’95), “Mr. Twin and Mrs. Zuckermann” (’99), “Curonian Spit” (2001), “Memelland” (’08) – bir şekilde hepsi aynı film , insanların hikayesi, onların acıları, cesaretleri, hayattaki mutluluk hayalleri ve başarısızlıkları – özellikle de atalarının kemiklerinde savaşlar olan bu insanlar şimdi Putin’in savaşıyla yeniden kötü muamele görüyor.
Gerçek görüntüler
Plerert, 35 mm film malzemesinde diğerlerinden daha uzun süre çekim yaptı. Helke Misselwitz’in “Kim korkar siyah adamdan” (1989) filminde kömür traktörlerinin peşinden koşarak kendini merdivenlerden yukarı ve aşağı sürüklerken kullandığı kamera ağırdır. Film malzemesi ve geliştirme pahalıdır; Fotokopi istasyonları giderek daha nadir hale geliyor. İyi bir 200 saniye bir ruloya sığar, ardından kasetin değiştirilmesi gerekir. Görüntülerin dinginliği, dinleme sabrı, zamanın derinliklerine bakış, belki de tam da bu sayede yeniden değerlenişini ve ilhamını yaşıyor.
Berliner Zeitung’un yakın meslektaşlarından ve arkadaşlarından öğrendiği gibi: Thomas Plenert kısa ve ciddi bir hastalıktan sonra geçen Cumartesi bir Mecklenburg hastanesinde öldü. 72 yaşındaydı.