celikci
New member
Araştırmacılar tarafınca beyin taramalarını tahlil ederek insanların kanılarını bir daha oluşturabilen bir şifre çözücü geliştirildi. Bu yeni yaklaşım, zihinsel aktiviteyi deşifre etmek için cerrahi olarak yerleştirilmiş elektrotların kullanılmasını gerektiren başka tekniklerin bilakis fonksiyonel manyetik rezonans görüntüleme (fMRI) kayıtlarına dayanıyor ve bu sayede daima tahlil için invazif olmayan araçlar sunuyor.
Austin’deki Texas Üniversitesi’nden sinirbilimci Alexander Huth, The Scientist ile yaptığı toplantıda, “Yirmi yıl evvel dünyadaki rastgele bir bilişsel sinirbilimciye bunun mümkün olup olmadığını sorsaydınız, sizinle dalga geçercesine gülerlerdi” dedi. Huth ve meslektaşları, çabucak hemen hakemler tarafınca incelenmemiş bir çalışmada atılımlarını açıklarken, şifre çözücülerinin gelecekteki epey hedefli beyin-bilgisayar arayüzlerine nasıl uygulanabileceğini açıklıyor.
Tipik olarak bu tıp aygıtlar, ferdî nöronların gerçek vakitli ateşleme modellerini tespit edebilen elektrot dizilerini kullanarak, konuşamayan bireyler tarafınca irtibat yardımcıları olarak kullanılır. Buna karşılık, Huth’un formülü, beyin etrafındaki kan akışındaki değişiklikleri gözlemlemek ve bunları kullanıcıların niyetleriyle eşleştirmek için fMRI’yi kullanıyor.
Araştırmacılar, 16 saatlik bir süre boyunca podcast’leri ve kıssaları dinlerken üç gönüllünün beyinlerini tarayarak algoritmalarını geliştirdiler. Şifre çözücü, bu fMRI kayıtlarına dayanarak muhakkak beyin aktivitesi kalıplarının anlamsal fikir temsilleriyle nasıl alakalı olduğu hakkında iddialar yapmaya başlayabilir.
Yazarlar tarafınca ön baskı sürümünde belirtilene nazaran “Bu şifre çözücü, algılanan konuşmanın, hayal edilen konuşmanın ve hatta sessiz görüntülerin manasını geri kazanarak, tek bir lisan şifre çözücünün bir dizi anlamsal nazaranve uygulanabileceğini gösteren anlaşılır söz dizileri oluşturur.”
Algoritma, dinlenen tabirleri hakikat bir biçimde varsayım etmenin yanı sıra, iştirakçilerin başlarında anlattığı kısa kıssaları de hakikat bir biçimde yorumlayarak, bu yaklaşımın yüksek sesle bağlantı kuramayanlar için uygun olabileceğini gösteriyor.
Hangi kortikal devrelerin lisanı temsil ettiği tam olarak bilinmediğinden, araştırmacılar kod çözücülerini üç başka beyin ağı üzerinde eğittiler: Klasik lisan ağı, parietal-temporal-oksipital münasebet ağı ve prefrontal ağ. Etkileyici bir biçimde, bu gruplamaların her birinin söz dizilerini çözmek için kullanılabileceğini buldular, bu da fikirleri bu ağlardan rastgele birine bağımsız olarak odaklanarak yorumlamanın mümkün olabileceğini öneriyordu.
Bu etkileyici bulgulara karşın, çalışma muharrirleri, “şifre çözücümüz, lisan ikazlarının manasını muvaffakiyetle bir daha oluştururken, birçok vakit tam olarak sözcükleri bulmakta başarısız oluyor” diyor.
Huth’un dediğine bakılırsa, sistem en hayli zamirlerle ve birinci tekil şahıs ile üçüncü şahıs konuşmasını ayırt etmekte zorlanıyor: “Neler olduğunu çok hakikat bir biçimde biliyor, fakat işleri kimin yaptığını bilmiyor.”
Son olarak araştırmacılar, şifre çözücünün birinin niyetlerini, isteği yahut işbirliği olmadan deşifre etmek için kullanılıp kullanılamayacağını test ederek zihinsel mahremiyetle ilgili tasaları ele almaya çalıştılar. Algoritmanın, hayvanların isimlerini düşünerek ve imgelerini hayal ederek dikkatlerini dağıttıklarında, kullanıcıların anlamsal niyetlerini oluşturamadığını keşfettiler.
Ayrıca müellifler, bir kişinin beyin taramaları üzerinde eğitilmiş bir şifre çözücünün öbür bir bireyden gelen lisanı bir daha oluşturmak için kullanılamayacağını da belirtiyorlar.
Austin’deki Texas Üniversitesi’nden sinirbilimci Alexander Huth, The Scientist ile yaptığı toplantıda, “Yirmi yıl evvel dünyadaki rastgele bir bilişsel sinirbilimciye bunun mümkün olup olmadığını sorsaydınız, sizinle dalga geçercesine gülerlerdi” dedi. Huth ve meslektaşları, çabucak hemen hakemler tarafınca incelenmemiş bir çalışmada atılımlarını açıklarken, şifre çözücülerinin gelecekteki epey hedefli beyin-bilgisayar arayüzlerine nasıl uygulanabileceğini açıklıyor.
Tipik olarak bu tıp aygıtlar, ferdî nöronların gerçek vakitli ateşleme modellerini tespit edebilen elektrot dizilerini kullanarak, konuşamayan bireyler tarafınca irtibat yardımcıları olarak kullanılır. Buna karşılık, Huth’un formülü, beyin etrafındaki kan akışındaki değişiklikleri gözlemlemek ve bunları kullanıcıların niyetleriyle eşleştirmek için fMRI’yi kullanıyor.
Araştırmacılar, 16 saatlik bir süre boyunca podcast’leri ve kıssaları dinlerken üç gönüllünün beyinlerini tarayarak algoritmalarını geliştirdiler. Şifre çözücü, bu fMRI kayıtlarına dayanarak muhakkak beyin aktivitesi kalıplarının anlamsal fikir temsilleriyle nasıl alakalı olduğu hakkında iddialar yapmaya başlayabilir.
Yazarlar tarafınca ön baskı sürümünde belirtilene nazaran “Bu şifre çözücü, algılanan konuşmanın, hayal edilen konuşmanın ve hatta sessiz görüntülerin manasını geri kazanarak, tek bir lisan şifre çözücünün bir dizi anlamsal nazaranve uygulanabileceğini gösteren anlaşılır söz dizileri oluşturur.”
Algoritma, dinlenen tabirleri hakikat bir biçimde varsayım etmenin yanı sıra, iştirakçilerin başlarında anlattığı kısa kıssaları de hakikat bir biçimde yorumlayarak, bu yaklaşımın yüksek sesle bağlantı kuramayanlar için uygun olabileceğini gösteriyor.
Hangi kortikal devrelerin lisanı temsil ettiği tam olarak bilinmediğinden, araştırmacılar kod çözücülerini üç başka beyin ağı üzerinde eğittiler: Klasik lisan ağı, parietal-temporal-oksipital münasebet ağı ve prefrontal ağ. Etkileyici bir biçimde, bu gruplamaların her birinin söz dizilerini çözmek için kullanılabileceğini buldular, bu da fikirleri bu ağlardan rastgele birine bağımsız olarak odaklanarak yorumlamanın mümkün olabileceğini öneriyordu.
Bu etkileyici bulgulara karşın, çalışma muharrirleri, “şifre çözücümüz, lisan ikazlarının manasını muvaffakiyetle bir daha oluştururken, birçok vakit tam olarak sözcükleri bulmakta başarısız oluyor” diyor.
Huth’un dediğine bakılırsa, sistem en hayli zamirlerle ve birinci tekil şahıs ile üçüncü şahıs konuşmasını ayırt etmekte zorlanıyor: “Neler olduğunu çok hakikat bir biçimde biliyor, fakat işleri kimin yaptığını bilmiyor.”
Son olarak araştırmacılar, şifre çözücünün birinin niyetlerini, isteği yahut işbirliği olmadan deşifre etmek için kullanılıp kullanılamayacağını test ederek zihinsel mahremiyetle ilgili tasaları ele almaya çalıştılar. Algoritmanın, hayvanların isimlerini düşünerek ve imgelerini hayal ederek dikkatlerini dağıttıklarında, kullanıcıların anlamsal niyetlerini oluşturamadığını keşfettiler.
Ayrıca müellifler, bir kişinin beyin taramaları üzerinde eğitilmiş bir şifre çözücünün öbür bir bireyden gelen lisanı bir daha oluşturmak için kullanılamayacağını da belirtiyorlar.