celikci
New member
İnsan elinin neredeyse her şeyi kavrayabilme marifetinin epeyce taraflılığının bir modülü da kırılgan yahut garip formlu objelere nazik bir dokunuş uygulayabilmesinden gelir. Bu, bilhassa otonom olarak çalışırken robotların zorlandığı bir şey ve ne yazık ki tahlil, direkt bir endişe sinemasından çıkmış üzere görünen alışılmışın haricinde bir “kavrayıcı” dizaynında yatıyor olabilir.
Harvard’ın John A. Paulson Mühendislik ve Uygulamalı Bilimler Okulu‘ndan araştırmacıların yeni kavrayıcı dizaynlarını Cadılar Bayramı’na bu kadar yakın bir vakitte ortaya koymaları uygun görünüyor, zira geliştirilen robotik kol tasarımı ahtapot ve denizanası gibi uzun dokunaç ve filament kümelerine dayanan tuhaf deniz canlılarından ilham alıyor. Dev mürekkep balığı, uzun vakittir okyanus efsanelerinin gizemli yaratığı olmuştur, bu biçimde niye bir laboratuvar ortamında bir daha hayata geçirilmesin?
Robotlar yapmak için hayvanlardan ilham almak yeni bir fikir değil. İnsan eli inanılmaz derecede mahir olabilir, fakat yeteneklerini bir robota uyarlamak inanılmaz derecede güç. Öte yandan dokunaçlar o denli değil; geliştirilen bu kavrayıcı dizaynın çalışma halinin anahtarı, sıradan olmasında yatıyor.
Harvard tarafınca geliştirilen bu yapay dokunaçlar, bir tarafı başkasından biraz daha kalın olan ayak uzunluğunda içi boş kauçuk tüplerden yapılmış. Boşken, düz saç üzere sarkarak gevşek ve görünüşte cansız hale geliyor, lakin hava ile doldurulduklarında basınç kazanarak bir at kuyruğu üzere kıvrılıyorlar.
Kıvrılma hareketi aşağı üst büsbütün rastlantısal halinde olurken, bu niçinle basınç altında kıvrılan dokunaçlardan birinin yanına bir obje koyduğunuzda, etrafını sarma ihtimali doğuyor. Lakin bu dokunaçlardan oluşan büyük bir kümenin yanına bir obje koyduğunuzda, en azından birkaçının kıvrılırken objenin etrafına ve birbirlerine dolandıklarını bakılırsabiliyorsunuz. Bu dolanmalar ne kadar fazlaca olursa, kavrama da o kadar kuvvetli oluyor.
Harvard da bu fikri işleyerek ortaya, çabucak aşağıda görüntüsünü bakılırsabileceğiniz bir robotik kol tasarımı geliştirmiş. Fikir ne kadar hoş olsa da robotik kolun görünümü ve çalışma hali bir o kadar korkutucu.
Harvard’ın John A. Paulson Mühendislik ve Uygulamalı Bilimler Okulu‘ndan araştırmacıların yeni kavrayıcı dizaynlarını Cadılar Bayramı’na bu kadar yakın bir vakitte ortaya koymaları uygun görünüyor, zira geliştirilen robotik kol tasarımı ahtapot ve denizanası gibi uzun dokunaç ve filament kümelerine dayanan tuhaf deniz canlılarından ilham alıyor. Dev mürekkep balığı, uzun vakittir okyanus efsanelerinin gizemli yaratığı olmuştur, bu biçimde niye bir laboratuvar ortamında bir daha hayata geçirilmesin?
Robotlar yapmak için hayvanlardan ilham almak yeni bir fikir değil. İnsan eli inanılmaz derecede mahir olabilir, fakat yeteneklerini bir robota uyarlamak inanılmaz derecede güç. Öte yandan dokunaçlar o denli değil; geliştirilen bu kavrayıcı dizaynın çalışma halinin anahtarı, sıradan olmasında yatıyor.
Harvard tarafınca geliştirilen bu yapay dokunaçlar, bir tarafı başkasından biraz daha kalın olan ayak uzunluğunda içi boş kauçuk tüplerden yapılmış. Boşken, düz saç üzere sarkarak gevşek ve görünüşte cansız hale geliyor, lakin hava ile doldurulduklarında basınç kazanarak bir at kuyruğu üzere kıvrılıyorlar.
Kıvrılma hareketi aşağı üst büsbütün rastlantısal halinde olurken, bu niçinle basınç altında kıvrılan dokunaçlardan birinin yanına bir obje koyduğunuzda, etrafını sarma ihtimali doğuyor. Lakin bu dokunaçlardan oluşan büyük bir kümenin yanına bir obje koyduğunuzda, en azından birkaçının kıvrılırken objenin etrafına ve birbirlerine dolandıklarını bakılırsabiliyorsunuz. Bu dolanmalar ne kadar fazlaca olursa, kavrama da o kadar kuvvetli oluyor.
Harvard da bu fikri işleyerek ortaya, çabucak aşağıda görüntüsünü bakılırsabileceğiniz bir robotik kol tasarımı geliştirmiş. Fikir ne kadar hoş olsa da robotik kolun görünümü ve çalışma hali bir o kadar korkutucu.