celikci
New member
Dünya’da hayatın nasıl ortaya çıktığını kesin olarak bilmiyoruz, lakin kesin olan bir şey var: Gezegenimizde bildiğimiz biçimiyle ömür, yüzeyi saran, dereler halinde akan ve göklerden düşen su olmasaydı var olamazdı.
Gezegenimiz ömür olduğu bilinen ve bol bol sıvı su bulunabilen, bildiğimiz tek gezegen. Bu suyun nereden ve nasıl geldiğine dair devasa soru işaretleri var, lakin yeni araştırmalar, Dünya oluşmadan evvel de Güneş Sistemi’nde olduğunu gösteriyor. Fransız Ulusal Tabiat Tarihi Müzesi’nden jeokimyacı Jérôme Aléon liderliğindeki bir grubun dediğine bakılırsa, Güneş Sistemi’nin doğuşundan gelen bir göktaşındaki su izotopları, bugün Dünya’da bulunan su izotoplarıyla eşleşiyor.
Araştırmacılar makalelerinde, “Güneş Sistemi’ndeki suyun birinci izotopik bileşimi, gezegen cisimlerindeki suyun kökenini anlamak için büyük kıymet taşıyor, fakat hayli sayıda araştırmaya karşın bilinmiyor” diyor ve devam ediyor: “Burada, Güneş Sistemi oluşumunun başlangıcında suyun hidrojen izotopik bileşimini oluşturmak için, en eski Güneş Sistemi kayaları olan ilkel meteoritlerden gelen kalsiyum-alüminyum açısından varlıklı kapanımlarda (CAI’ler) hidrojenin izotopik bileşimini kullanıyoruz.“
Kimi meteorit çeşitleri, Güneş Sistemi’nin doğuşundan gelen birer vakit kapsülü nazaranvi nazaranbilir. Bir yıldız, ilkel yıldız örtüsünün çöküşü olarak bilinen, kendi yerçekimi altında çöken bir gaz ve toz bulutundan doğar.
Bu ortada, etrafındaki buluttaki materyal, büyüyen, dönen yıldızı besleyen bir diske dönüşür. Büyümeyi bitirdiğinde, o buluttan geriye kalan modüller; gezegenler, asteroitler, kuyruklu yıldızlar ve benzerleri üzere o yıldızın sistemindeki öbür her şeyi oluşturur.
Bunların birçok Dünya’dan bile daha eskidir; radyometrik tarihleme, Dünya’nın 4,54 milyar yıl evvel oluştuğunu gösteriyor. Ve büsbütün baht yapıtı, bu kayalardan kimileri gezegenimize iniş yapıyor. Tüm birikim süreci çoklukla bu ilkel gereçleri ısıtıyor ve kökenlerinin izlerini silen biçimlere sıkıştırıyor. Bu, su içeriğinin tahlilini zorlaştırıyor.
bir daha de, araştırmacılara süper bir fırsat sağlayan, fazlaca az çok ısınma belirtisi gösteren birtakım kayalar nadiren de olsa Dünya’nın yüzebir daha ulaşabiliyor. 1962 yılında Kazakistan’da bulunan Efremovka göktaşı, 4,57 milyar yıl öncesine ilişkin olduğu belirlenen özelliklere sahip. Aléon ve meslektaşlarının, bu emel için geliştirilmiş yeni bir teknik kullanarak tahlil ettikleri de bu göktaşı ve onun kalsiyum ve alüminyum açısından güçlü eski kapanımlarıydı.
Göktaşının su içeriğini ölçmek için, örneklerindeki tüm mineralleri belirlemek ve araştırmak için odaklanmış iyon ışını görüntülemeyi kullandılar ve sonuçları geniş bir su içeriğine sahip sekiz karasal referans materyaliyle karşılaştırdılar. Akabinde göktaşındaki hidrojen izotoplarının oranını incelediler.
Etkileyici bir biçimde bu oranlar suyun işaretlerini belirlemek için kullanılabilir. İzotoplar, bir elementin farklı sayıda nötron içeren varyantlarıdır. Ağır hidrojen olarak da bilinen döteryumun bir protonu ve bir nötronu vardır. Protium yahut yavaşça hidrojen, bir protona sahiptir ve nötron içermez.
Hidrojen, suyun bileşenlerinden biri olduğu için, bu iki izotopun kayalardaki oranı, bize kayanın maruz kaldığı su hakkında bilgi verebilir. Örneğin, protium, Dünya’daki baskın hidrojen izotopudur. Mars’ta döteryum baskın izotoptur ve bu da bize bir şeyin daha yavaşça olan protiyumu kaybediyor olabileceğini söyleyebilir.
Efremovka göktaşındaki mineraller ve oranlar, Güneş Sistemi tarihinin birinci 200.000 yılında, gezegenler (yani gezegen tohumları) oluşmadan evvel, iki büyük gaz rezervuarının bulunduğunu gösterdi. Bu rezervuarlardan biri, Güneş Sistemi’ndeki hususun ağırlaşmasına niye olan güneş gazını içeriyordu.
Takım, ötekinin su açısından güçlü olduğunu buldu. Bu su, muhtemelen, ön-yıldız örtüsünün çöküşü sırasında iç Güneş Sistemi’ne gerçek düşen büyük bir yıldızlararası husus akışından geldi.
Ve bir daha etkileyici bir biçimde bu su, izotopik bileşimi bakımından Dünya’daki suya epeyce fazla benziyor. Bu büyük benzerlik de, suyun birinci vakit içinderda Güneş Sistemi’nde başlangıcından bu yana, yani Dünya’nın ön-gezegen diskinde bir pırıltı bile olmadan evvel mevcut olduğunu öneriyor.
Araştırmacıların yazdığı üzere “büyük, erken oluşmuş tellürik gezegenlerde gözlemlenen her yerde bulunan hidrojen izotopik bileşimine Güneş Sistemi’nin birinci birkaç 100.000 yılında, daha gelişmiş bir proto-gezegen diskinde üretilmekten çok, direkt Güneş Sistemi’ne düşen büyük bir yıldızlararası unsur akışı yardımıyla ulaşıldı.“
Gezegenimiz ömür olduğu bilinen ve bol bol sıvı su bulunabilen, bildiğimiz tek gezegen. Bu suyun nereden ve nasıl geldiğine dair devasa soru işaretleri var, lakin yeni araştırmalar, Dünya oluşmadan evvel de Güneş Sistemi’nde olduğunu gösteriyor. Fransız Ulusal Tabiat Tarihi Müzesi’nden jeokimyacı Jérôme Aléon liderliğindeki bir grubun dediğine bakılırsa, Güneş Sistemi’nin doğuşundan gelen bir göktaşındaki su izotopları, bugün Dünya’da bulunan su izotoplarıyla eşleşiyor.
Araştırmacılar makalelerinde, “Güneş Sistemi’ndeki suyun birinci izotopik bileşimi, gezegen cisimlerindeki suyun kökenini anlamak için büyük kıymet taşıyor, fakat hayli sayıda araştırmaya karşın bilinmiyor” diyor ve devam ediyor: “Burada, Güneş Sistemi oluşumunun başlangıcında suyun hidrojen izotopik bileşimini oluşturmak için, en eski Güneş Sistemi kayaları olan ilkel meteoritlerden gelen kalsiyum-alüminyum açısından varlıklı kapanımlarda (CAI’ler) hidrojenin izotopik bileşimini kullanıyoruz.“
Kimi meteorit çeşitleri, Güneş Sistemi’nin doğuşundan gelen birer vakit kapsülü nazaranvi nazaranbilir. Bir yıldız, ilkel yıldız örtüsünün çöküşü olarak bilinen, kendi yerçekimi altında çöken bir gaz ve toz bulutundan doğar.
Bu ortada, etrafındaki buluttaki materyal, büyüyen, dönen yıldızı besleyen bir diske dönüşür. Büyümeyi bitirdiğinde, o buluttan geriye kalan modüller; gezegenler, asteroitler, kuyruklu yıldızlar ve benzerleri üzere o yıldızın sistemindeki öbür her şeyi oluşturur.
Bunların birçok Dünya’dan bile daha eskidir; radyometrik tarihleme, Dünya’nın 4,54 milyar yıl evvel oluştuğunu gösteriyor. Ve büsbütün baht yapıtı, bu kayalardan kimileri gezegenimize iniş yapıyor. Tüm birikim süreci çoklukla bu ilkel gereçleri ısıtıyor ve kökenlerinin izlerini silen biçimlere sıkıştırıyor. Bu, su içeriğinin tahlilini zorlaştırıyor.
bir daha de, araştırmacılara süper bir fırsat sağlayan, fazlaca az çok ısınma belirtisi gösteren birtakım kayalar nadiren de olsa Dünya’nın yüzebir daha ulaşabiliyor. 1962 yılında Kazakistan’da bulunan Efremovka göktaşı, 4,57 milyar yıl öncesine ilişkin olduğu belirlenen özelliklere sahip. Aléon ve meslektaşlarının, bu emel için geliştirilmiş yeni bir teknik kullanarak tahlil ettikleri de bu göktaşı ve onun kalsiyum ve alüminyum açısından güçlü eski kapanımlarıydı.
Göktaşının su içeriğini ölçmek için, örneklerindeki tüm mineralleri belirlemek ve araştırmak için odaklanmış iyon ışını görüntülemeyi kullandılar ve sonuçları geniş bir su içeriğine sahip sekiz karasal referans materyaliyle karşılaştırdılar. Akabinde göktaşındaki hidrojen izotoplarının oranını incelediler.
Etkileyici bir biçimde bu oranlar suyun işaretlerini belirlemek için kullanılabilir. İzotoplar, bir elementin farklı sayıda nötron içeren varyantlarıdır. Ağır hidrojen olarak da bilinen döteryumun bir protonu ve bir nötronu vardır. Protium yahut yavaşça hidrojen, bir protona sahiptir ve nötron içermez.
Hidrojen, suyun bileşenlerinden biri olduğu için, bu iki izotopun kayalardaki oranı, bize kayanın maruz kaldığı su hakkında bilgi verebilir. Örneğin, protium, Dünya’daki baskın hidrojen izotopudur. Mars’ta döteryum baskın izotoptur ve bu da bize bir şeyin daha yavaşça olan protiyumu kaybediyor olabileceğini söyleyebilir.
Efremovka göktaşındaki mineraller ve oranlar, Güneş Sistemi tarihinin birinci 200.000 yılında, gezegenler (yani gezegen tohumları) oluşmadan evvel, iki büyük gaz rezervuarının bulunduğunu gösterdi. Bu rezervuarlardan biri, Güneş Sistemi’ndeki hususun ağırlaşmasına niye olan güneş gazını içeriyordu.
Takım, ötekinin su açısından güçlü olduğunu buldu. Bu su, muhtemelen, ön-yıldız örtüsünün çöküşü sırasında iç Güneş Sistemi’ne gerçek düşen büyük bir yıldızlararası husus akışından geldi.
Ve bir daha etkileyici bir biçimde bu su, izotopik bileşimi bakımından Dünya’daki suya epeyce fazla benziyor. Bu büyük benzerlik de, suyun birinci vakit içinderda Güneş Sistemi’nde başlangıcından bu yana, yani Dünya’nın ön-gezegen diskinde bir pırıltı bile olmadan evvel mevcut olduğunu öneriyor.
Araştırmacıların yazdığı üzere “büyük, erken oluşmuş tellürik gezegenlerde gözlemlenen her yerde bulunan hidrojen izotopik bileşimine Güneş Sistemi’nin birinci birkaç 100.000 yılında, daha gelişmiş bir proto-gezegen diskinde üretilmekten çok, direkt Güneş Sistemi’ne düşen büyük bir yıldızlararası unsur akışı yardımıyla ulaşıldı.“