celikci
New member
İki farklı küme, kuantum dünyasının görünüşte mantıksız bir özelliğini, yani bir fotonu (ışık parçacığı), vakitte ileri ve geri giden durumların üst üste bindirilmesine yerleştirmenin (süperpozisyon) mümkün olduğu teorisini test etti. Bu teori, bir vakit seyahati önermiyor ve geçmişle bağlantı kurulmasını sağlamayacak. Lakin vaktin kuantum seviyesinde nasıl çalıştığının düşünülebileceğinin ilgi alımlı bir göstergesi olarak kabul edilebilir.
Bir TARDIS’iniz yahut bir DeLorean’ınız (en azından sinemadaki versiyonu) olmadığı sürece, bizim için vakit yalnızca bir tarafta (ileriye doğru) akar. Bizi her türlü paradokstan koruyan bu küçük gerçek, vakit oku olarak isimlendiriliyor. Entropi kavramıyla (evren üzere izole bir sistemde her vakit artıyor) bağlantılı olduğu düşünülüyor, lakin kuantum seviyesinde o kadar temel bir kavram üzere görünmüyor.
Bunun yerine, CPT simetrisi (yük, parite ve vakit karşıt simetrisi) olarak isimlendirilen bir kavram temel üzere gözüküyor. Bu, tüm fizikî olaylar için geçerli ve şayet ikisinin bir kombinasyonu ihlal edilirse (ünlü CP ihlalleri gibi), vakit simetrisinde de bir ihlal olması gerekir.
Bunun kimi eğlenceli teorik uygulamaları bulunuyor. Örneğin vakitte ileri giden bir elektronun vakitte geriye giden zıt istikametli bir pozitron (antimadde eşdeğeri) olarak düşünülebilmesi mümkün. Matematiksel olarak bu kavram çalışıyor olsa da, kainatta gördüğümüz küçük antimadde Geleceğe Dönüş yapıyor üzere bir durum bulunmuyor.
Son araştırmalar, fotonların vakit ortasında ileri ve geri durumların süperpozisyonunda bulunmasının mümkün olduğunu ileri sürdü. Ve artık, bu fikir deher neysel olarak kanıtlandı. Süperpozisyon, bir parçacığın birebir anda birden çok durumda olduğu bir kuantum olayı. Parçacık, yalnızca ölçüldüğünde bu durumlardan birine yerleşir.
Deneylerden birinde, bir kristal ortasında hareket ederken süreçlerin bir süperpozisyonu üzerine bir foton yerleştirildi. Fotonların hiç bir yükü olmadığı için, pariteyi değiştirerek (hareketini 3B olarak yansıtarak) vakitte geri hareket eden bir fotona denk bir davranış oluşturulabilir. Kuantum vakit dönüşümü olarak isimlendirilen süreç test sırasında gösterildi.
Bu deneyleri tartışan makaleler hakem incelemesini bekliyor ve ArXiv’de bulunabilir.
Bir TARDIS’iniz yahut bir DeLorean’ınız (en azından sinemadaki versiyonu) olmadığı sürece, bizim için vakit yalnızca bir tarafta (ileriye doğru) akar. Bizi her türlü paradokstan koruyan bu küçük gerçek, vakit oku olarak isimlendiriliyor. Entropi kavramıyla (evren üzere izole bir sistemde her vakit artıyor) bağlantılı olduğu düşünülüyor, lakin kuantum seviyesinde o kadar temel bir kavram üzere görünmüyor.
Bunun yerine, CPT simetrisi (yük, parite ve vakit karşıt simetrisi) olarak isimlendirilen bir kavram temel üzere gözüküyor. Bu, tüm fizikî olaylar için geçerli ve şayet ikisinin bir kombinasyonu ihlal edilirse (ünlü CP ihlalleri gibi), vakit simetrisinde de bir ihlal olması gerekir.
Bunun kimi eğlenceli teorik uygulamaları bulunuyor. Örneğin vakitte ileri giden bir elektronun vakitte geriye giden zıt istikametli bir pozitron (antimadde eşdeğeri) olarak düşünülebilmesi mümkün. Matematiksel olarak bu kavram çalışıyor olsa da, kainatta gördüğümüz küçük antimadde Geleceğe Dönüş yapıyor üzere bir durum bulunmuyor.
Son araştırmalar, fotonların vakit ortasında ileri ve geri durumların süperpozisyonunda bulunmasının mümkün olduğunu ileri sürdü. Ve artık, bu fikir deher neysel olarak kanıtlandı. Süperpozisyon, bir parçacığın birebir anda birden çok durumda olduğu bir kuantum olayı. Parçacık, yalnızca ölçüldüğünde bu durumlardan birine yerleşir.
Deneylerden birinde, bir kristal ortasında hareket ederken süreçlerin bir süperpozisyonu üzerine bir foton yerleştirildi. Fotonların hiç bir yükü olmadığı için, pariteyi değiştirerek (hareketini 3B olarak yansıtarak) vakitte geri hareket eden bir fotona denk bir davranış oluşturulabilir. Kuantum vakit dönüşümü olarak isimlendirilen süreç test sırasında gösterildi.
Bu deneyleri tartışan makaleler hakem incelemesini bekliyor ve ArXiv’de bulunabilir.