celikci
New member
Dünya’daki büyük kitlesel yok oluşlara baktığımızda, Büyük Beş Yok Oluşun birincisi, yaklaşık 445 milyon yıl evvel gerçekleşen Geç Ordovisyen olarak kabul edilir. Fakat, bundan yaklaşık 100 milyon yıl öncesinde de hayvanların toplu bir mevt daha yaşadıklarına dair deliller son birkaç yıldır artıyor. Yaklaşık 550 milyon yıl evvel, küresel oksijen varlığındaki ani bir düşüş, tüm memelilerin yüzde 80’inin vefatına yol açtı.
Ediacaran Dönemi ismi verilen yok oluşunun delili, iki değerli fosil kaydından geliyor. Bunların biri 560 ila 550 milyon yıl öncesine ilişkin ve Beyaz Deniz topluluğu olarak biliniyor. Daha yeni olanı, 550 ila 539 milyon yıl öncesine ilişkin ve Nama topluluğu olarak isimlendiriliyor. Daha evvelki fosiller 70 cins büyük ölçekli hayvan gösteriyor, lakin daha sonraki fosillerde yalnızca 14 tanesi mevcut.
Bu farkın, iki topluluk içindeki örnekleme yahut muhafaza önyargılarından kaynaklanmış olması mümkün, lakin takım buna dair bir delil bulamadı. Bu deniz hayvanları içinde, hacimlerine nazaran daha geniş bir yüzey alanına sahip olanların hayatta kalma olasılıklarının daha yüksek olduğunu buldular. Bu, daha fazla oksijen alabilenlerin hayatta kaldığının bir göstergesi olarak görülüyor.
Virginia Tech’ten Scott Evans yaptığı açıklamada “Çalışmamız, Dünya’nın geçmişindeki öteki tüm kitlesel yok oluşlarda olduğu üzere, hayvanların bu yeni, birinci toplu yok oluşunun büyük iklim değişikliğinden kaynaklandığını gösteriyor” diyor.
Bu kitlesel yok oluşun kesin niçininin ne olduğu ve nitekim oksijenin tükenmesinden kaynaklanmışsa bu tükenmenin niçini aşikâr değil. Volkanlar, tektonik plakalar ve hatta bir meteor bu sebep olabilir.
Kitlesel yok oluşlar, Dünya’daki hayatın evriminin temelini oluşturdu ve bugün hayatta kalan organizma çeşitlerini şekillendirdi.
Çalışma, COVID-19 salgını sırasında, devrin mevcut kayıtlarından oluşan bir veritabanı oluşturularak gerçekleştirildi. Antik kayaların ortasında bulunan bu hayvanların fosilleri, araştırmacıların tabiriyle bu fazlaca hücreli canlıları “garip” olarak göstermekte.
Evans, “Bu organizmalar, hayvanların evrimsel tarihinde o kadar erken ortaya çıkıyor ki, birçok durumda büyük, kimi vakit hareketli, fazlaca hücreli vücutlar inşa etmenin farklı yollarını deniyor üzere görünüyorlar” diyor ve ekliyor: “Nasıl göründüklerini bir daha tasarlamanın biroldukca yolu var, lakin gerçek şu ki, bu yok oluştan evvel bulduğumuz fosiller, bugün hayvanları sınıflandırma şekillerimize pek uymuyor. Temel olarak, bu yok oluş, bildiğimiz formuyla hayvanların evriminin önünü açmış olabilir.“
Çalışma, Proceedings of the National Academy of Science mecmuasında yayınlandı.
Ediacaran Dönemi ismi verilen yok oluşunun delili, iki değerli fosil kaydından geliyor. Bunların biri 560 ila 550 milyon yıl öncesine ilişkin ve Beyaz Deniz topluluğu olarak biliniyor. Daha yeni olanı, 550 ila 539 milyon yıl öncesine ilişkin ve Nama topluluğu olarak isimlendiriliyor. Daha evvelki fosiller 70 cins büyük ölçekli hayvan gösteriyor, lakin daha sonraki fosillerde yalnızca 14 tanesi mevcut.
Bu farkın, iki topluluk içindeki örnekleme yahut muhafaza önyargılarından kaynaklanmış olması mümkün, lakin takım buna dair bir delil bulamadı. Bu deniz hayvanları içinde, hacimlerine nazaran daha geniş bir yüzey alanına sahip olanların hayatta kalma olasılıklarının daha yüksek olduğunu buldular. Bu, daha fazla oksijen alabilenlerin hayatta kaldığının bir göstergesi olarak görülüyor.
Virginia Tech’ten Scott Evans yaptığı açıklamada “Çalışmamız, Dünya’nın geçmişindeki öteki tüm kitlesel yok oluşlarda olduğu üzere, hayvanların bu yeni, birinci toplu yok oluşunun büyük iklim değişikliğinden kaynaklandığını gösteriyor” diyor.
Bu kitlesel yok oluşun kesin niçininin ne olduğu ve nitekim oksijenin tükenmesinden kaynaklanmışsa bu tükenmenin niçini aşikâr değil. Volkanlar, tektonik plakalar ve hatta bir meteor bu sebep olabilir.
Kitlesel yok oluşlar, Dünya’daki hayatın evriminin temelini oluşturdu ve bugün hayatta kalan organizma çeşitlerini şekillendirdi.
Çalışma, COVID-19 salgını sırasında, devrin mevcut kayıtlarından oluşan bir veritabanı oluşturularak gerçekleştirildi. Antik kayaların ortasında bulunan bu hayvanların fosilleri, araştırmacıların tabiriyle bu fazlaca hücreli canlıları “garip” olarak göstermekte.
Evans, “Bu organizmalar, hayvanların evrimsel tarihinde o kadar erken ortaya çıkıyor ki, birçok durumda büyük, kimi vakit hareketli, fazlaca hücreli vücutlar inşa etmenin farklı yollarını deniyor üzere görünüyorlar” diyor ve ekliyor: “Nasıl göründüklerini bir daha tasarlamanın biroldukca yolu var, lakin gerçek şu ki, bu yok oluştan evvel bulduğumuz fosiller, bugün hayvanları sınıflandırma şekillerimize pek uymuyor. Temel olarak, bu yok oluş, bildiğimiz formuyla hayvanların evriminin önünü açmış olabilir.“
Çalışma, Proceedings of the National Academy of Science mecmuasında yayınlandı.