celikci
New member
Uzun uzay yolcuları, astronotları ruhsal olarak etkiliyor; bu bir gerçek. Lakin uzayın insan bedenine tek tesiri ruhsal değil. Çok daha fazlası, nörolojik açıdan yaşanıyor üzere görünüyor. Uzun bir süre boyunca uzayda kalmak, beyin üzerinde değiştirici bir tesire sahip.
Scientific Reports’ta yayınlanan yeni bir araştırma, 15 astronotun uzayda uzun müddet kalmalarından evvel, döndükleri sırada, döndükten bir ay, üç ay ve altı ay daha sonra çekilen MRI taramalarını inceledi. Bu örnekler, denetim örneği olarak uzayda nazaranv yapan bir astronot olmayan 16 şahısla karşılaştırıldı.
Yapılan tahliller, astronotların uzun periyodik uzay uçuşlarından daha sonra perivasküler alanlarda (beyinde beyin omurilik sıvısının aktığı kan damarlarını çevreleyen bölgelerde) artış yaşadığını gösterdi. Bu büyük bir değişiklik olsa da, astronotların istikrarında yahut görsel hafızalarında rastgele bir bozulma olmadığından dolayı bir sorun olarak görünmüyordu.
Oregon Sıhhat ve Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde pediatri (nöroloji) yardımcı doçenti muharrir Dr. Juan Piantino yaptığı açıklamada, “Bu bulguların uzay araştırmalarına devam ederken değerli tesirleri var” dedi ve devam etti: “Ayrıyeten sizi bilimin kimi temel soruları ve burada hayatın Dünya’da nasıl geliştiği hakkında düşünmeye zorluyor.“
Uzayda insan bedeninde neler oluyor?
Uzaya ulaştığımızda bedenimizdeki sıvılar değişir. Bu, yerçekimi sebebiyle her şeyin aşağı çekilmiyor olmasının bir kararıdur. Bedenimiz, bir daha istikrara yahut homeostaziye ulaşmak için kırmızı kan hücrelerinden kurtulmak da dahil olmak üzere birtakım değişikliklere uğrar. Beyindeki bu değişiklik, bunun bir kararı üzere görünüyor ve birinci nazaranvlerine çıkan astronotların birinci uçuşlarından evvel ve daha sonra görülüyor. Kıdemli astronotlarda ise uçuşlarından evvel ve daha sonra perivasküler alanda rastgele bir değişiklik yaşanmıyor üzere görünüyor. Piantino, “Tecrübeli astronotlar bir tıp homeostaziye ulaşmış olabilir” diyor.
Beyindeki perivasküler boşluklar, glifatik sistemin altında yatan “donanım” olarak kabul edilir. Bu, beyni metabolik proteinlerden temizleyen sistemdir ve derin uyku sırasında en âlâ çalışmasını stantlar. Glifatik sistem epey güzel çalışmadığında, bunama gelişimi ile ilişkilendirilen bir metabolik protein birikimi yaşanır. Perivasküler boşlukların bir kişi yaşlandıkça genişlediği bilinmektedir.
Piantino, “Bu bulgular sadece uzay uçuşu sırasında meydana gelen temel değişiklikleri anlamaya yardımcı olmakla kalmıyor, hem de Dünya’da beyin omurilik sıvısının dolanımını etkileyen hastalıkları yaşayan beşerler için de yardımcı oluyor” diyor.
Bu, uzay yolcularının beyinlerine bakan birinci çalışma değil. Evvelki bir araştırma, bir daha beyin omurilik sıvısındaki bir kaymanın kararı olarak, beynin üst kısmındaki gri unsur ölçüsünde bir artış ve alt kısımda bir azalma olduğunu belirlemişti.
Scientific Reports’ta yayınlanan yeni bir araştırma, 15 astronotun uzayda uzun müddet kalmalarından evvel, döndükleri sırada, döndükten bir ay, üç ay ve altı ay daha sonra çekilen MRI taramalarını inceledi. Bu örnekler, denetim örneği olarak uzayda nazaranv yapan bir astronot olmayan 16 şahısla karşılaştırıldı.
Yapılan tahliller, astronotların uzun periyodik uzay uçuşlarından daha sonra perivasküler alanlarda (beyinde beyin omurilik sıvısının aktığı kan damarlarını çevreleyen bölgelerde) artış yaşadığını gösterdi. Bu büyük bir değişiklik olsa da, astronotların istikrarında yahut görsel hafızalarında rastgele bir bozulma olmadığından dolayı bir sorun olarak görünmüyordu.
Oregon Sıhhat ve Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde pediatri (nöroloji) yardımcı doçenti muharrir Dr. Juan Piantino yaptığı açıklamada, “Bu bulguların uzay araştırmalarına devam ederken değerli tesirleri var” dedi ve devam etti: “Ayrıyeten sizi bilimin kimi temel soruları ve burada hayatın Dünya’da nasıl geliştiği hakkında düşünmeye zorluyor.“
Uzayda insan bedeninde neler oluyor?
Uzaya ulaştığımızda bedenimizdeki sıvılar değişir. Bu, yerçekimi sebebiyle her şeyin aşağı çekilmiyor olmasının bir kararıdur. Bedenimiz, bir daha istikrara yahut homeostaziye ulaşmak için kırmızı kan hücrelerinden kurtulmak da dahil olmak üzere birtakım değişikliklere uğrar. Beyindeki bu değişiklik, bunun bir kararı üzere görünüyor ve birinci nazaranvlerine çıkan astronotların birinci uçuşlarından evvel ve daha sonra görülüyor. Kıdemli astronotlarda ise uçuşlarından evvel ve daha sonra perivasküler alanda rastgele bir değişiklik yaşanmıyor üzere görünüyor. Piantino, “Tecrübeli astronotlar bir tıp homeostaziye ulaşmış olabilir” diyor.
Beyindeki perivasküler boşluklar, glifatik sistemin altında yatan “donanım” olarak kabul edilir. Bu, beyni metabolik proteinlerden temizleyen sistemdir ve derin uyku sırasında en âlâ çalışmasını stantlar. Glifatik sistem epey güzel çalışmadığında, bunama gelişimi ile ilişkilendirilen bir metabolik protein birikimi yaşanır. Perivasküler boşlukların bir kişi yaşlandıkça genişlediği bilinmektedir.
Piantino, “Bu bulgular sadece uzay uçuşu sırasında meydana gelen temel değişiklikleri anlamaya yardımcı olmakla kalmıyor, hem de Dünya’da beyin omurilik sıvısının dolanımını etkileyen hastalıkları yaşayan beşerler için de yardımcı oluyor” diyor.
Bu, uzay yolcularının beyinlerine bakan birinci çalışma değil. Evvelki bir araştırma, bir daha beyin omurilik sıvısındaki bir kaymanın kararı olarak, beynin üst kısmındaki gri unsur ölçüsünde bir artış ve alt kısımda bir azalma olduğunu belirlemişti.