celikci
New member
Bakır Çağı hayvan gravürleriyle ilgili yeni bir araştırmanın bulgularına bakılırsa, çocukların baykuş çizme maharetleri son beş bin yılda pek gelişmemiş üzere görünüyor. Daha evvel, bulunan eski baykuş tasvirleri ritüel eserler olarak yorumlanmıştı, lakin gravürlerin “çizgi sinema benzeri” tabiatı, bunların aslında çocuklar tarafınca ve çocuklar için yapılmış oyuncaklar olabileceğini öneriyor.
İber Yarımadası’ndaki Bakır Çağı mezarlarında baykuşları andıran birkaç bin oyulmuş arduvaz levha bulundu. Arkeologlar bir asırdan fazla bir müddetdir bu oymaların fonksiyonunu tartışırken, birden fazla akademisyen bunların tanrıçaları temsil ettiğini ve cenaze merasimlerinde kullanıldığı fikrini destekliyordu.
Ancak, yeni bir çalışmanın müellifleri, baykuş plakalarının bu kadar törensel bir ehemmiyete sahip olamayacak kadar sıradan göründüğüne işaret ederek bu teoriye karşı çıkıyor.
Örneğin, biroldukça antik cenaze nesnesinin keşif alanından kimi vakit yüzlerce kilometre uzaktaki uzak bölgelerden gelen altın, fildişi yahut kaya kristali üzere kıymetli materyallerden yahut az kayalardan yapıldığını belirtiyorlar. Buna karşılık arduvaz, İber yerleşim yerlerinde ve etrafında basitçe bol bol bulunuyordu ve bu niçinle pahalı bir gereç olarak kabul edilmiyordu.
Ayrıca arduvaz üzerine oymacılığın en tecrübesiz zanaatkarlar tarafınca bile basitçe yapılabileceğini söylüyorlar. Eğitimsiz iştirakçilerin yalnızca birkaç saat ortasında plakları kopyalamayı başardıkları evvelki deneylere işaret ederek, “plak üretimi ve tasarımı sıradanti ve yüksek marifet yahut ağır emek gerektirmiyordu” diyorlar. Bu niçinle, objelerin ilkel tabiatı, araştırmacıları bunların usta zanaatkarlar tarafınca değil, çocuklar tarafınca üretildiğinden şüphelenmeye yöneltti. Arduvazın bol bol bulunması ve kazınmasının fazlaca kolay olması, onu gençlerin üzerine çizim çalışması yapması için harika bir gereç haline getiriyor. “Oyulmuş levhaların kimilerinde çizgi sinema karakteri üzere bir baykuş görüyoruz. Güya bir çocuk tarafınca tasarlanmış gibi” diyorlar.
Çalışmanın müellifleri teorilerini doğrulamak için 100 Bakır Çağı baykuş plakası topladılar ve “baykuşluklarını” gece kuşlarının özelliği olan altı farklı özelliği ne kadar düzgün temsil ettiklerine bakılırsa derecelendirdiler. Araştırmacılar düz bir yüz diski, bir gaga, desenli tüyler, iki göz, kanatlar ve tüy kesimleri aradılar.
Plakaların kimileri tüm bu özellikleri açıkça tasvir ederken, öbürleri baykuş gibisi görünümlerinde biraz daha esnekti. Bu, araştırmacıları kuşların farklı yaşlardaki çocuklar tarafınca çizilip çizilmediğini ve genç sanatkarların daha soyut görünen kuşlar üretip üretmediğini merak etmeye yöneltti.
Bu niçinle, 4 ila 13 yaş ortası günümüz çocukları tarafınca tasarlanan 100 baykuş çiziminden oluşan ikinci bir set topladılar. Çizimleri kıymetlendirmek için birebir baykuş derecelendirme sistemini kullanan çalışmanın müellifleri, daha küçük çocuklar tarafınca çizilenlerin altı temel baykuş özelliğinden daha azını içerme eğiliminde olduğunu, daha büyük çocukların ise çoklukla bu temel özelliklerin tümünü tasvir etme eğiliminde olduğunu buldular.
Araştırmacılar, “Tasvirlerin baykuşluğunda yaşla birlikte gelen bir ilerleme var ve daha büyük çocuklar tarafınca eklenen daha fazla baykuş karakteri bulunuyor” diye yazıyor ve ekliyor: “Bu, niye bu kadar epey plak çeşidi olduğunu ve niye kimilerinin baykuşları başkalarından daha fazla çağrıştırdığını açıklamaya en azından kısmen yardımcı olabilir.”
Bulgularını özetleyen müellifler, “baykuş oymalarının bugün ilkokul öğrencilerinin yaptığı baykuşlara benzediği için gençler tarafınca yapılmış olabileceğini” belirtiyorlar.
Bu niçinle, plaketlerin muhtemelen “oyunlu etkinlikler” sırasında kullanılmak üzere tasarlandığı ve kimi çocukların küme ritüellerine katılmanın bir yolu olarak baykuşlarını defin eşyası olarak sunmuş olabileceği kararına varıyorlar.
Çalışma Scientific Reports mecmuasında yayınlandı…
İber Yarımadası’ndaki Bakır Çağı mezarlarında baykuşları andıran birkaç bin oyulmuş arduvaz levha bulundu. Arkeologlar bir asırdan fazla bir müddetdir bu oymaların fonksiyonunu tartışırken, birden fazla akademisyen bunların tanrıçaları temsil ettiğini ve cenaze merasimlerinde kullanıldığı fikrini destekliyordu.
Ancak, yeni bir çalışmanın müellifleri, baykuş plakalarının bu kadar törensel bir ehemmiyete sahip olamayacak kadar sıradan göründüğüne işaret ederek bu teoriye karşı çıkıyor.
Örneğin, biroldukça antik cenaze nesnesinin keşif alanından kimi vakit yüzlerce kilometre uzaktaki uzak bölgelerden gelen altın, fildişi yahut kaya kristali üzere kıymetli materyallerden yahut az kayalardan yapıldığını belirtiyorlar. Buna karşılık arduvaz, İber yerleşim yerlerinde ve etrafında basitçe bol bol bulunuyordu ve bu niçinle pahalı bir gereç olarak kabul edilmiyordu.
Ayrıca arduvaz üzerine oymacılığın en tecrübesiz zanaatkarlar tarafınca bile basitçe yapılabileceğini söylüyorlar. Eğitimsiz iştirakçilerin yalnızca birkaç saat ortasında plakları kopyalamayı başardıkları evvelki deneylere işaret ederek, “plak üretimi ve tasarımı sıradanti ve yüksek marifet yahut ağır emek gerektirmiyordu” diyorlar. Bu niçinle, objelerin ilkel tabiatı, araştırmacıları bunların usta zanaatkarlar tarafınca değil, çocuklar tarafınca üretildiğinden şüphelenmeye yöneltti. Arduvazın bol bol bulunması ve kazınmasının fazlaca kolay olması, onu gençlerin üzerine çizim çalışması yapması için harika bir gereç haline getiriyor. “Oyulmuş levhaların kimilerinde çizgi sinema karakteri üzere bir baykuş görüyoruz. Güya bir çocuk tarafınca tasarlanmış gibi” diyorlar.
Çalışmanın müellifleri teorilerini doğrulamak için 100 Bakır Çağı baykuş plakası topladılar ve “baykuşluklarını” gece kuşlarının özelliği olan altı farklı özelliği ne kadar düzgün temsil ettiklerine bakılırsa derecelendirdiler. Araştırmacılar düz bir yüz diski, bir gaga, desenli tüyler, iki göz, kanatlar ve tüy kesimleri aradılar.
Plakaların kimileri tüm bu özellikleri açıkça tasvir ederken, öbürleri baykuş gibisi görünümlerinde biraz daha esnekti. Bu, araştırmacıları kuşların farklı yaşlardaki çocuklar tarafınca çizilip çizilmediğini ve genç sanatkarların daha soyut görünen kuşlar üretip üretmediğini merak etmeye yöneltti.
Bu niçinle, 4 ila 13 yaş ortası günümüz çocukları tarafınca tasarlanan 100 baykuş çiziminden oluşan ikinci bir set topladılar. Çizimleri kıymetlendirmek için birebir baykuş derecelendirme sistemini kullanan çalışmanın müellifleri, daha küçük çocuklar tarafınca çizilenlerin altı temel baykuş özelliğinden daha azını içerme eğiliminde olduğunu, daha büyük çocukların ise çoklukla bu temel özelliklerin tümünü tasvir etme eğiliminde olduğunu buldular.
Araştırmacılar, “Tasvirlerin baykuşluğunda yaşla birlikte gelen bir ilerleme var ve daha büyük çocuklar tarafınca eklenen daha fazla baykuş karakteri bulunuyor” diye yazıyor ve ekliyor: “Bu, niye bu kadar epey plak çeşidi olduğunu ve niye kimilerinin baykuşları başkalarından daha fazla çağrıştırdığını açıklamaya en azından kısmen yardımcı olabilir.”
Bulgularını özetleyen müellifler, “baykuş oymalarının bugün ilkokul öğrencilerinin yaptığı baykuşlara benzediği için gençler tarafınca yapılmış olabileceğini” belirtiyorlar.
Bu niçinle, plaketlerin muhtemelen “oyunlu etkinlikler” sırasında kullanılmak üzere tasarlandığı ve kimi çocukların küme ritüellerine katılmanın bir yolu olarak baykuşlarını defin eşyası olarak sunmuş olabileceği kararına varıyorlar.
Çalışma Scientific Reports mecmuasında yayınlandı…