celikci
New member
Biroldukca robotun insanlardan daha sağlam olduğu gerçek… Bu niçinle araştırmacılar, etrafta dolaşmak için iki ayak üzerinde yürümekten daha âlâ performans gösteren alternatif modeller arıyor.
Birçok robotik araştırması, insanlardan monoton yahut tehlikeli işleri devralabilecek robotlar geliştirmeye yöneliyor. Robot kolların on yıllardır fabrikalarda kullanılmasının ve Boston Dynamics’in robotik Spot köpeğinin Pompeii’deki gece vardiyasını devralarak kentin kalıntılarını hırsızlardan muhafazasının sebebinin bu olduğunu söyleyebiliriz. Lakin robotlar, güçlerini artırabilen dişliler, mandallar ve kasnaklar üzere çeşitli sistemler aracılığıyla birfazlaca nazaranvde insanlardan daha yeterli performans gösterecek biçimde tasarlanabilir. Biyolojik kaslar, robotların yapabilecekleri bir hayli bakılırsavde neredeyse işe yaramaz olabilir.
UC Santa Barbara’daki Hawkes Laboratuvarı’ndan araştırmacılar, birçok yapay zıplayan robotun, kanguru, kurbağa ve çekirge üzere hayvanların inanılmaz zıplama yetenekleri sergileyen özel anatomilere sahip olduğu tabiattaki dizaynlara dayandığını fark etti. beraberinde, bu hayvanların tek bir sıçramada gösterebilecekleri güç, tek bir kas hareketinden ne kadar güç uygulanabileceği ile hudutlu. Muhteşem kahramanların bilakis biyolojik yaratıklar dramatik bir biçimde çömelemez, güç biriktiremez ve akabinde gökyüzüne fırlayamaz. Lakin robotlar bunları yapabilir.
çabucak hemen havalı bir isme sahip olmamasına karşın, UC Santa Barbara araştırmacıları, “iş çarpması” olarak bilinen mekanik bir avantajı kullanan sıradan bir robot geliştirdiler. Küçük bir motor, bir okçunun yayı üzere davranan karbon fiber şeritlerden yapılmış fazlaca daha büyük yaylarla eşleştiriliyor. Motor, kuvvetli bir filamentte yavaşça sarıldığında, yaylar sıkıştırıyor ve ezilirken, yayların etrafına sarılmış bir dizi lastik bant geriliyor, daha fazla güç eklerken bununla birlikte kırılmamaları için karbon fiberin dayanıklılığını arttırıyor.
Robotun zıplama performansının, kullanılan materyallerin mümkün olan azamî performansına ulaştığına inanılıyor. Yaylardaki tansiyon hür bırakıldığında, robot yalnızca dokuz milisaniyede 0’dan 100 kmph’ye hızlanıyor, 315g hızlanma kuvvetine ulaşıyor (çoğu insan 9g’den çoksına dayanamaz) ve neredeyse 30 metre yüksekliğe sıçrıyor. Yaylar düzleşip güçlerini özgür bıraktıkça, robotun biçimini de suratını artıran şık bir aerodinamik oka dönüştürüyor, lakin epey yavaşça olduğu için bu süreçte kendisini gidermeden yere geri inebiliyor.
Bir robot için engebeli yerlerin ve mahzurların üzerinden atlamak, yuvarlanmaya yahut üzerinden geçmeye çalışmaktan fazlaca daha kolay ve robotun yetenekleri, Dünya’nınkinden daha az yerçekimi olan öbür gezegenlerde kullanılırsa daha da fazla işe yarayabilir. Araştırmacılar, robotun mevcut haliyle, azaltılmış yerçekimi ve atmosfer eksikliği yardımıyla Ay’da 120 metre yüksekliğe ve yarım kilometrelik net aralara ulaşabileceğini varsayım ediyor…
Birçok robotik araştırması, insanlardan monoton yahut tehlikeli işleri devralabilecek robotlar geliştirmeye yöneliyor. Robot kolların on yıllardır fabrikalarda kullanılmasının ve Boston Dynamics’in robotik Spot köpeğinin Pompeii’deki gece vardiyasını devralarak kentin kalıntılarını hırsızlardan muhafazasının sebebinin bu olduğunu söyleyebiliriz. Lakin robotlar, güçlerini artırabilen dişliler, mandallar ve kasnaklar üzere çeşitli sistemler aracılığıyla birfazlaca nazaranvde insanlardan daha yeterli performans gösterecek biçimde tasarlanabilir. Biyolojik kaslar, robotların yapabilecekleri bir hayli bakılırsavde neredeyse işe yaramaz olabilir.
UC Santa Barbara’daki Hawkes Laboratuvarı’ndan araştırmacılar, birçok yapay zıplayan robotun, kanguru, kurbağa ve çekirge üzere hayvanların inanılmaz zıplama yetenekleri sergileyen özel anatomilere sahip olduğu tabiattaki dizaynlara dayandığını fark etti. beraberinde, bu hayvanların tek bir sıçramada gösterebilecekleri güç, tek bir kas hareketinden ne kadar güç uygulanabileceği ile hudutlu. Muhteşem kahramanların bilakis biyolojik yaratıklar dramatik bir biçimde çömelemez, güç biriktiremez ve akabinde gökyüzüne fırlayamaz. Lakin robotlar bunları yapabilir.
çabucak hemen havalı bir isme sahip olmamasına karşın, UC Santa Barbara araştırmacıları, “iş çarpması” olarak bilinen mekanik bir avantajı kullanan sıradan bir robot geliştirdiler. Küçük bir motor, bir okçunun yayı üzere davranan karbon fiber şeritlerden yapılmış fazlaca daha büyük yaylarla eşleştiriliyor. Motor, kuvvetli bir filamentte yavaşça sarıldığında, yaylar sıkıştırıyor ve ezilirken, yayların etrafına sarılmış bir dizi lastik bant geriliyor, daha fazla güç eklerken bununla birlikte kırılmamaları için karbon fiberin dayanıklılığını arttırıyor.
Robotun zıplama performansının, kullanılan materyallerin mümkün olan azamî performansına ulaştığına inanılıyor. Yaylardaki tansiyon hür bırakıldığında, robot yalnızca dokuz milisaniyede 0’dan 100 kmph’ye hızlanıyor, 315g hızlanma kuvvetine ulaşıyor (çoğu insan 9g’den çoksına dayanamaz) ve neredeyse 30 metre yüksekliğe sıçrıyor. Yaylar düzleşip güçlerini özgür bıraktıkça, robotun biçimini de suratını artıran şık bir aerodinamik oka dönüştürüyor, lakin epey yavaşça olduğu için bu süreçte kendisini gidermeden yere geri inebiliyor.
Bir robot için engebeli yerlerin ve mahzurların üzerinden atlamak, yuvarlanmaya yahut üzerinden geçmeye çalışmaktan fazlaca daha kolay ve robotun yetenekleri, Dünya’nınkinden daha az yerçekimi olan öbür gezegenlerde kullanılırsa daha da fazla işe yarayabilir. Araştırmacılar, robotun mevcut haliyle, azaltılmış yerçekimi ve atmosfer eksikliği yardımıyla Ay’da 120 metre yüksekliğe ve yarım kilometrelik net aralara ulaşabileceğini varsayım ediyor…