celikci
New member
2010 yılının Aralık ayında, İrlanda’da 76 yaşındaki bir adam, oturma odasının tabanında durup dururken yanarak öldü. Yaklaşık bir yıl daha sonra, bir isimli tabip resmi olarak tuhaf bir fenomenden öldüğüne karar verdi: Zaten insan yanması.
Bu olgu, yüzsenelerdır anlaşıldığı biçimiyle, bir cismin rastgele bir dış kaynak tarafınca tutuşturulmadan ansızın alev alması olarak açıklanıyor. Adelaide Üniversitesi’nden bir patolog olan Roger Byard, Insider’a, İrlandalı adamın olayında isimli tıp nazaranvlilerinin kurbanın ellerinin ve ayaklarının sağlam olduğu, gövdesinin ve başının ise yanarak kül olduğu bir sahneyle karşılaştığını söylemiş oldu. Bu tip olaylarda olduğu üzere, yakındaki mobilyalar asgarî seviyede hasar görmüştü.
Byard, zaten insan yanması gerçek bir fenomense, niye daha sık olmuyor sorusunun cevabını aradı. Çünkü son 300 yılda, bu tıp bir olay yaklaşık 200 defa yaşandı.
Byard, açıklamasında şöyleki diyor: “Gerçek şu ki, beşerler yanıyor – fakat resen değil.”
Yüzseneler boyunca “kendiliğinden insan yanması”
14. yüzyılın sonlarında, Polonus Vorstius isimli bir şövalye alevler ortasında patlamadan evvel bir gece şarap içmişti ve İtalya’dan çabucak hemen gelmişti. Bunun da tesiriyle, birdenbire alevler ortasında kalan bir insan fikri, ekseriyetle çok alkol tüketimi ile ilişkilendirilirdi.
Charles Dickens, 1853 tarihindeki “Kasvetli Ev” isimli romanında efsane hakkında yazarak mitin alevlerini körükledi. İçinde alkolik olan Krook isimli bir karakter resen alev alıyor ve yanarak ölüyordu.
Bu tip olaylar, alkolün yanı sıra yüzseneler boyunca Allah’ın ziyaretine, obeziteye yahut bağırsak gazlarına da bağlandı. Fakat Byard, bu teorilerin fazla bilimsel yükü olmadığını söylüyor ve ekliyor: “İnsanların yanması akla yatkın ve birkaç anlatıma göre hakikat olsa da, bunun zaten meydana geldiği fikri yanlış. Evet, insanların bedenleri yanar, fakat bunun tabiatıyla yanma olarak meydana geldiğine dair muhakkak hiç bir ispat yok.”
Byard, pratik olarak her olayın altından harici bir alev kaynağı bulunduğunu söylüyor. En yaygın hatalılar olaraksa yanan sigaralar, lambalar yahut mumları gösteriyor.
İtfaiyeciler, 1951’de Florida’daki dairesinde kendi kendine alev aldığı rapor edilen bir hanımın cesedinin bulunduğu yerde…
Bilim, bedenlerin bir mum üzere davranabileceğini söylüyor
İnsanların zaten yanmasına ait son periyottaki yaygın bilimsel açıklama fitil tesiri olarak bilinir ve insanların mumlar üzere davranabileceğini öne sürer.
1998’de, bir BBC televizyon programının kesimi olarak, İngiltere’deki bilim inanları benzeri şartları meyyit bir domuzla yenidenladılar. Domuzu ateşe vermedilk evvel bir battaniyeye sardılar. Domuzun ayakları geride bırakıldı – tam olarak bildirilen biroldukça resen yanma olayında görüldüğü üzere.
Fitil teorisi, yağın bir yakıt kaynağı üzere davrandığını ve bir insan bedeninin tutuştuktan daha sonra kendi yağıyla yanabileceğini ileri sürer. Bu ortada battaniyeler ve giysiler mum fitili üzere davranır.
Byard, “Battaniyelere sarılmış, alkollü içki içen ve temel olarak akaryakıt yahut akaryakıtla hızlandırıcı üzere davranan alkollü içkileri döken insanları hayal edebilirsiniz” diyor ve ekliyor. “Bu büyük alkol havuzuna bir sigara atıyorlar, daha sonra tutuşuyor ve fazlaca yavaş yanıyor. Yağın aslında fazlaca düşük sıcaklıklarda yanabileceğini biliyoruz.”
Eller ve ayaklar daha az yağ içerdiğinden, alev tarafınca büsbütün tüketilecek kadar yakıt sağlayamıyor.
Byard, son olarak “insanlar kent efsanesine inanıyor” diyor ve kelamlarını “altta yatan sistem, ilahi müdahaleden çok, hayli daha sıradan” diyerek tamamlıyor.
Bu olgu, yüzsenelerdır anlaşıldığı biçimiyle, bir cismin rastgele bir dış kaynak tarafınca tutuşturulmadan ansızın alev alması olarak açıklanıyor. Adelaide Üniversitesi’nden bir patolog olan Roger Byard, Insider’a, İrlandalı adamın olayında isimli tıp nazaranvlilerinin kurbanın ellerinin ve ayaklarının sağlam olduğu, gövdesinin ve başının ise yanarak kül olduğu bir sahneyle karşılaştığını söylemiş oldu. Bu tip olaylarda olduğu üzere, yakındaki mobilyalar asgarî seviyede hasar görmüştü.
Byard, zaten insan yanması gerçek bir fenomense, niye daha sık olmuyor sorusunun cevabını aradı. Çünkü son 300 yılda, bu tıp bir olay yaklaşık 200 defa yaşandı.
Byard, açıklamasında şöyleki diyor: “Gerçek şu ki, beşerler yanıyor – fakat resen değil.”
Yüzseneler boyunca “kendiliğinden insan yanması”
14. yüzyılın sonlarında, Polonus Vorstius isimli bir şövalye alevler ortasında patlamadan evvel bir gece şarap içmişti ve İtalya’dan çabucak hemen gelmişti. Bunun da tesiriyle, birdenbire alevler ortasında kalan bir insan fikri, ekseriyetle çok alkol tüketimi ile ilişkilendirilirdi.
Charles Dickens, 1853 tarihindeki “Kasvetli Ev” isimli romanında efsane hakkında yazarak mitin alevlerini körükledi. İçinde alkolik olan Krook isimli bir karakter resen alev alıyor ve yanarak ölüyordu.
Bu tip olaylar, alkolün yanı sıra yüzseneler boyunca Allah’ın ziyaretine, obeziteye yahut bağırsak gazlarına da bağlandı. Fakat Byard, bu teorilerin fazla bilimsel yükü olmadığını söylüyor ve ekliyor: “İnsanların yanması akla yatkın ve birkaç anlatıma göre hakikat olsa da, bunun zaten meydana geldiği fikri yanlış. Evet, insanların bedenleri yanar, fakat bunun tabiatıyla yanma olarak meydana geldiğine dair muhakkak hiç bir ispat yok.”
Byard, pratik olarak her olayın altından harici bir alev kaynağı bulunduğunu söylüyor. En yaygın hatalılar olaraksa yanan sigaralar, lambalar yahut mumları gösteriyor.
İtfaiyeciler, 1951’de Florida’daki dairesinde kendi kendine alev aldığı rapor edilen bir hanımın cesedinin bulunduğu yerde…
Bilim, bedenlerin bir mum üzere davranabileceğini söylüyor
İnsanların zaten yanmasına ait son periyottaki yaygın bilimsel açıklama fitil tesiri olarak bilinir ve insanların mumlar üzere davranabileceğini öne sürer.
1998’de, bir BBC televizyon programının kesimi olarak, İngiltere’deki bilim inanları benzeri şartları meyyit bir domuzla yenidenladılar. Domuzu ateşe vermedilk evvel bir battaniyeye sardılar. Domuzun ayakları geride bırakıldı – tam olarak bildirilen biroldukça resen yanma olayında görüldüğü üzere.
Fitil teorisi, yağın bir yakıt kaynağı üzere davrandığını ve bir insan bedeninin tutuştuktan daha sonra kendi yağıyla yanabileceğini ileri sürer. Bu ortada battaniyeler ve giysiler mum fitili üzere davranır.
Byard, “Battaniyelere sarılmış, alkollü içki içen ve temel olarak akaryakıt yahut akaryakıtla hızlandırıcı üzere davranan alkollü içkileri döken insanları hayal edebilirsiniz” diyor ve ekliyor. “Bu büyük alkol havuzuna bir sigara atıyorlar, daha sonra tutuşuyor ve fazlaca yavaş yanıyor. Yağın aslında fazlaca düşük sıcaklıklarda yanabileceğini biliyoruz.”
Eller ve ayaklar daha az yağ içerdiğinden, alev tarafınca büsbütün tüketilecek kadar yakıt sağlayamıyor.
Byard, son olarak “insanlar kent efsanesine inanıyor” diyor ve kelamlarını “altta yatan sistem, ilahi müdahaleden çok, hayli daha sıradan” diyerek tamamlıyor.