celikci
New member
Kara delikler kozmosun en korkutucu varlıkları olarak görülüyor. Her vakit orada bir yerlerde gizlenirler, lakin tespit edilmeleri neredeyse imkansızdır.
ilk vakit içinderda Albert Einstein tarafınca var olduğu teorize edilen ve sonunda Stephen Hawking tarafınca keşfedilen kara delikler, muazzam bir yoğunluğa sahip ve yerçekimi o kadar kuvvetlidür ki, ışık bile onlardan kaçamaz. Uzun bir süre bilim için sıklıkla bir gizem olarak kaldılar lakin artık tam olarak ne olduklarını ve fizik manasında nasıl çalıştıklarını anlamaya başlıyoruz.
Astrofizikçi ve bilim irtibatçısı Dr. Becky Smethurst‘ün dediğine göre kara delikler, aslında ne kara ne de delik. Smethurst, “Kara Deliklerin Kısa Bir Tarihi: Ve niye onlar hakkında bildiğiniz çabucak her şey yanlıştır” (A Brief History of Black Holes: And why nearly everything you know about them is wrong) isimli kitabın da müellifi.
Newsweek’e “Deliklerden epey unsur dağlarına benziyorlar” diyen Smethurst, kelamlarına şöyleki devam ediyor: “Başka bir yere ulaşan bir art tarafları yok. Sözün tam manasıyla yalnızca bir yıldız alıyorsunuz ve onu eziyorsunuz. Onlar ayrıyeten siyah da değil. Onlar tüm cihandaki en parlak objelerden kimileri. Bu yalnızca kara deliğin kendisi değil, zira onlar birer ışık hapishaneleridir ve kara delikten rastgele bir ışık alamazsınız. Fakat kara deliğin etrafındaki bölgeden ışık alabilirsiniz.“
Smethurst “İçeri gerçek dönen, muazzam suratlara ulaşan, bir demir ocağındaki demir üzere ısınan ve parlamaya başlayan materyaliniz var. Yalnızca optik ışıkta parlamaya başlamaz, beraberinde X-ışını ışığı, UV ışığı da yayar ve ayrıyeten ondan bir ölçü radyo emisyonu da elde edersiniz. bu biçimdece Noel ağaçları üzere aydınlanırlar” diyor.
Kara deliklerin etrafında, tüm husus ve gücün geri dönüşü olmayan ve olay ufku olarak tanımlanan bir hudut bulunur. Bu sonu bir kere geçtikten daha sonra, kara deliğin yerçekiminden kaçmak imkansızdır. Olay ufkunun ötesinde, en sonunda tekillik vardır, kara deliğin muazzam kütlesinin bulunduğu hayal etmesi bile neredeyse imkansız olan tek bir nokta.
Bir kara deliğin içine düşerseniz ne olur?
Bir biçimde bir kara deliğin içine düşseniz, bu yerler içindeki seyahatte bedeninize “spagettileşme” diye tanımlayabileceğimiz bir şey olur. Spagettileşme, temel olarak ayaklarınızdaki yerçekiminin kafanızdakinden daha kuvvetli olacağı ve kara deliğe gitgide yaklaştıkça spagetti üzere gerileceğiniz manasına geliyor. Bu pek ürkütücü bir senaryo. Kara deliğe düşen biri olarak deneyimlediğiniz ve şahit olduğunuz şey, olay ufkundan inançlı bir biçimde uzaktaki bir seyircinin bakılırsaceğinden epeyce farklı olacaktır.
Smethurst, “[Olay ufkuna yaklaşırken], kara deliğin gittikçe büyüdüğünü ve büyüdüğünü görürsünüz. Kara delikler, bu tıp tuhaf ışık bükülmeleri yaparak göründüklerinden daha büyük görünmelerini sağlar. Olay ufkunun ötesine düştüğünüzde, kainatın tüm ışığı kısa bir an için gözünüze çarpacaktır. Ve bunun ötesinde, ne goreceğinizi hiç bilmiyoruz – orası inanılmaz derecede parlak mı, büsbütün karanlık mı, yoksa bizim goremediğimiz öbür bir unsur biçimi mi görülüyor bilmiyoruz. Zira şu anda, fizik maddeleri anlayışımıza bakılırsa, olay ufkunun ötesinde ne olduğu hakkında hiç bir fikrimiz yok” diyor.
Ancak sizin kara deliğe düştüğünüzü nazarann dostunuz büsbütün farklı bir imaj ile karşılaşıyor.
Smethurst “Uzay geminizde her 30 saniyede bir yanıp sönen küçük bir deniz feneri üzere küçük bir işaretçiniz olduğunu var iseyalım. Bundan gelen ışık sinyallerinin, yerçekimi kuvveti niçiniyle her flaş içinde size ulaşması daha uzun ve daha uzun sürecektir, esasen kara deliğe yaklaştıkça ışığın yavaşlaması üzere. Ve bu biçimdece [gözlemci] sizin o olay ufkunu geçtiğinizi asla nazaranmez. Uzayda ve vakitte sonsuza kadar donmuş görünürsünüz” diyor.
Ancak, olay ufkunu geçme ile spagettileşme içindeki müddet beklediğiniz kadar kısa olmayabilir. Kara deliğin boyutuna bağlı olarak, olay ufku ile tekillik içindeki aralık fazlaca büyük olabilir. Şimdiye kadar keşfettiğimiz en büyük kara delik olan TON 618, Neptün’den Güneş’e olan aradan 40 kat daha büyük.
Smethurst, “Bu kara deliğe düşen ve bu yerçekimi gradyanında aşağı gerçek ilerleyen birinin, tüm insan hayatını [kara deliğin arasında] nazaranceli güvenlikten seyahat ederek yaşayabilme ihtimali vardır. Ama vakit teriminin nasıl değişeceğini görmek farklı: Olay ufkunu geçer geçmez, uzaydaki rastgele bir taraf bununla birlikte gelecektir. Geçmiş diye bir şey yoktur zira asla dışarı çıkamazsınız” diyor.
ilk vakit içinderda Albert Einstein tarafınca var olduğu teorize edilen ve sonunda Stephen Hawking tarafınca keşfedilen kara delikler, muazzam bir yoğunluğa sahip ve yerçekimi o kadar kuvvetlidür ki, ışık bile onlardan kaçamaz. Uzun bir süre bilim için sıklıkla bir gizem olarak kaldılar lakin artık tam olarak ne olduklarını ve fizik manasında nasıl çalıştıklarını anlamaya başlıyoruz.
Astrofizikçi ve bilim irtibatçısı Dr. Becky Smethurst‘ün dediğine göre kara delikler, aslında ne kara ne de delik. Smethurst, “Kara Deliklerin Kısa Bir Tarihi: Ve niye onlar hakkında bildiğiniz çabucak her şey yanlıştır” (A Brief History of Black Holes: And why nearly everything you know about them is wrong) isimli kitabın da müellifi.
Newsweek’e “Deliklerden epey unsur dağlarına benziyorlar” diyen Smethurst, kelamlarına şöyleki devam ediyor: “Başka bir yere ulaşan bir art tarafları yok. Sözün tam manasıyla yalnızca bir yıldız alıyorsunuz ve onu eziyorsunuz. Onlar ayrıyeten siyah da değil. Onlar tüm cihandaki en parlak objelerden kimileri. Bu yalnızca kara deliğin kendisi değil, zira onlar birer ışık hapishaneleridir ve kara delikten rastgele bir ışık alamazsınız. Fakat kara deliğin etrafındaki bölgeden ışık alabilirsiniz.“
Smethurst “İçeri gerçek dönen, muazzam suratlara ulaşan, bir demir ocağındaki demir üzere ısınan ve parlamaya başlayan materyaliniz var. Yalnızca optik ışıkta parlamaya başlamaz, beraberinde X-ışını ışığı, UV ışığı da yayar ve ayrıyeten ondan bir ölçü radyo emisyonu da elde edersiniz. bu biçimdece Noel ağaçları üzere aydınlanırlar” diyor.
Kara deliklerin etrafında, tüm husus ve gücün geri dönüşü olmayan ve olay ufku olarak tanımlanan bir hudut bulunur. Bu sonu bir kere geçtikten daha sonra, kara deliğin yerçekiminden kaçmak imkansızdır. Olay ufkunun ötesinde, en sonunda tekillik vardır, kara deliğin muazzam kütlesinin bulunduğu hayal etmesi bile neredeyse imkansız olan tek bir nokta.
Bir kara deliğin içine düşerseniz ne olur?
Bir biçimde bir kara deliğin içine düşseniz, bu yerler içindeki seyahatte bedeninize “spagettileşme” diye tanımlayabileceğimiz bir şey olur. Spagettileşme, temel olarak ayaklarınızdaki yerçekiminin kafanızdakinden daha kuvvetli olacağı ve kara deliğe gitgide yaklaştıkça spagetti üzere gerileceğiniz manasına geliyor. Bu pek ürkütücü bir senaryo. Kara deliğe düşen biri olarak deneyimlediğiniz ve şahit olduğunuz şey, olay ufkundan inançlı bir biçimde uzaktaki bir seyircinin bakılırsaceğinden epeyce farklı olacaktır.
Smethurst, “[Olay ufkuna yaklaşırken], kara deliğin gittikçe büyüdüğünü ve büyüdüğünü görürsünüz. Kara delikler, bu tıp tuhaf ışık bükülmeleri yaparak göründüklerinden daha büyük görünmelerini sağlar. Olay ufkunun ötesine düştüğünüzde, kainatın tüm ışığı kısa bir an için gözünüze çarpacaktır. Ve bunun ötesinde, ne goreceğinizi hiç bilmiyoruz – orası inanılmaz derecede parlak mı, büsbütün karanlık mı, yoksa bizim goremediğimiz öbür bir unsur biçimi mi görülüyor bilmiyoruz. Zira şu anda, fizik maddeleri anlayışımıza bakılırsa, olay ufkunun ötesinde ne olduğu hakkında hiç bir fikrimiz yok” diyor.
Ancak sizin kara deliğe düştüğünüzü nazarann dostunuz büsbütün farklı bir imaj ile karşılaşıyor.
Smethurst “Uzay geminizde her 30 saniyede bir yanıp sönen küçük bir deniz feneri üzere küçük bir işaretçiniz olduğunu var iseyalım. Bundan gelen ışık sinyallerinin, yerçekimi kuvveti niçiniyle her flaş içinde size ulaşması daha uzun ve daha uzun sürecektir, esasen kara deliğe yaklaştıkça ışığın yavaşlaması üzere. Ve bu biçimdece [gözlemci] sizin o olay ufkunu geçtiğinizi asla nazaranmez. Uzayda ve vakitte sonsuza kadar donmuş görünürsünüz” diyor.
Ancak, olay ufkunu geçme ile spagettileşme içindeki müddet beklediğiniz kadar kısa olmayabilir. Kara deliğin boyutuna bağlı olarak, olay ufku ile tekillik içindeki aralık fazlaca büyük olabilir. Şimdiye kadar keşfettiğimiz en büyük kara delik olan TON 618, Neptün’den Güneş’e olan aradan 40 kat daha büyük.
Smethurst, “Bu kara deliğe düşen ve bu yerçekimi gradyanında aşağı gerçek ilerleyen birinin, tüm insan hayatını [kara deliğin arasında] nazaranceli güvenlikten seyahat ederek yaşayabilme ihtimali vardır. Ama vakit teriminin nasıl değişeceğini görmek farklı: Olay ufkunu geçer geçmez, uzaydaki rastgele bir taraf bununla birlikte gelecektir. Geçmiş diye bir şey yoktur zira asla dışarı çıkamazsınız” diyor.