bencede
New member
Ani istifasından 16 ay daha sonra bir kitapla döndü.
Yazdığına göre; Türkiye kefeni yırtmış, köprüyü kesin olarak geçmiş, 2030’a kalmadan dualarımız kabul olacak, harika güç olma hayallerimiz gerçekleşecek.
Ve bu artık durdurulamaz bir müddetç. Büyük ve kuvvetli Türkiye ortaya çıkacak, kimse ne durdurabilir ne önünü kesebilir.
halbuki…
Kasım 2020’de, Hazine ve Maliye Bakanlığını bir veda notuyla birden bıraktığında şu biçimde diyordu:
“At izi, it izine karıştı. Hak ile batılı ayırmak zorlaştı. Mevla sonumuzu hayreylesin.”
Ne oldu da tam kanatlanıp uçuşa geçiyorken apansızın bıraktı? Açıklamıyordu lakin son satırları, karamsarlıkla dolmuş taşıyordu.
O gün için, Türkiye’nin geleceğini meçhul ve karanlık görüyordu.
Vedası, bir bilinmeze yanlışsız gittiğimiz uyarısı içeriyordu.
Sonumuzun, bir alamete binmiş de kıyamete gidiyor üzere meçhul olduğu çıkıyordu bildirisinden.
O günden bugüne de her ay, evvelkini arattı; her gün, dünden daha makus oldu.
Ama kanaati değişmiş, dönüş kitabı hiç de o denli demiyor, korku değil müjde dolu.
Seçtiği başlıktan bile optimistlik fışkırıyor.
“Burası Çok Önemli” diyor, “Enerjiden İktisada Tam Bağımsız Türkiye”nin doğuşunu haber veriyor.
Ortadan geçen müddette ne değişmiş olabilir pekala?
Kendisinden daha sonra gelenlerin işleri toparladığını, at iziyle it izini ayrıştırdığını mı düşünüyor? Hayır…
Kitabın hedefi, Türkiye’yi parlak bir geleceğin beklediğini ve temellerini atarak bunu, kendisinin hazırladığını anlatmak.
Gerçi 2023’teki şahlanma randevusunu ileri bir tarihe atıyor, milada ermek için bir daha diş sıkıp az daha sabretmeye çağırıyor…
Lakin güç ve iktisatta ektiği tohumlar, 2030’a kalmadan meyve verecek. Onları toplarken kaynağını bilelim, muvaffakiyetin sahibini karıştırmayalım, ezkaza diğerine mal etmeyelim istiyor.
Türkiye istikbal vaat ediyorsa, geleceği parlaksa bu muvaffakiyet, kendisinin.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın rolünü de unutmuyor. Önsözde, bu hizmetleri yapmasına vesile olduğu için şükranla anıyor ismini.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’a teşekkürü borç bilmesi, kadirşinaslığını gösteriyor.
esasen Erdoğan’dan bahis, öbür da geçmiyor kitapta.
AK Parti’yle yolları ayrılan hiç kimseye tanınmamış bir ayrıcalık bu.
Gül, Davutoğlu, Babacan; aklınıza kim gelirse… Hangisi, Erdoğan yardımıyla adam olup nankörlük etmekle, ona ihanetle, geriden hançerlemekle suçlanmadı ki!
O olmasa başkaları olmazdı; hiçtiler, yoktular.
Berat Albayrak, kendisine gelince Erdoğan’ın katkısını, yalnızca vesile olmakla sınırlıyor. Emek ve vizyon kendisinin, öykü üstünde hak tez edecek kadar birebir vakitte.
hayatını, mesleğini, muvaffakiyetlerini Erdoğan’ın liderliğine borçlu hissetmeyen bir profille çıkıyor karşımıza. Bağlılarınca diğer herkesten esirgenmiş bir pozisyona yerleşiyor.
Gül’e, mirasından zırnık muvaffakiyet koklatıldı mı?
Ya Davutoğlu’na teslim edilen bir hak, bir pay?
Babacan’ın, devrindeki ekonomik kazanımları hatırlatmasına verilen yansıyı hatırlayın.
Başbakan dururken bir bakan, kendisine haşa nasıl övünç hissesi çıkarabilirdi!
Kendi eseriymiş üzere başarıyı şahsından bilmek; “ben, ben, ben” demekti. Rol çalmaktı, kınanacak bir ayıptı, milleti aldatmaktı, dava adamına yakışır mıydı!
Albayrak devrindeki kötüleşmeler, kaybolan döviz rezervleri, gerileyen kişi başı ulusal gelir, artan dış borçlar, içeride dolarla borçlanmaya bir daha başlanması, faizle enflasyonun birlikte patlaması filan derseniz…Başarısızlıklar bir daha yetim, kitapta yeri ve sahibi yok.
2023 hayal ve umutlarını ertelemesi bile iktidarla fedailerini kızdırmadı. Lakin bir yankı ve heyecan uyandırmışa da benzemiyor.
Boşlukta yankılanmasına gönlüm razı olmadı. Bir yazıyı ona ayırmasam, coşkusu görmezden, duymazdan gelinecek güya.
SANSÜRE UĞRADI MI?
Atik tetik bir Albayrak fedaisi, beklentiyi yükseltmişti.
Berat Albayrak’ın kitabı, sansasyonel olacaktı. Yeri, yerinden oynatacaktı.
Zira yüzünü kıbleye dönüp sırtını dolara yaslayan ve başından beri Albayrak’a düşmanlık edenleri, ifşa edecekti.
meğer kitapta hesaplaşmanın hissi, intikamın kokusu, rövanşın arayışı bile yok.
Bilindik casus, tetikçi, hain, dış güç teranelerini yenidenlamaktan öteye gitmiyor.
Kimsenin ipliğini pazara çıkarmadığı için de beklentileri karşılayamadı.
Geriye şu soru kaldı:
Sanki otosansüre mi uğradı, müdahale mi gördü, makaslanarak çıkarılan kısımları var mı?
Berat Beyefendi bir döndü lakin pir döndüğünü söylemek sıkıntı.
Yazdığına göre; Türkiye kefeni yırtmış, köprüyü kesin olarak geçmiş, 2030’a kalmadan dualarımız kabul olacak, harika güç olma hayallerimiz gerçekleşecek.
Ve bu artık durdurulamaz bir müddetç. Büyük ve kuvvetli Türkiye ortaya çıkacak, kimse ne durdurabilir ne önünü kesebilir.
halbuki…
Kasım 2020’de, Hazine ve Maliye Bakanlığını bir veda notuyla birden bıraktığında şu biçimde diyordu:
“At izi, it izine karıştı. Hak ile batılı ayırmak zorlaştı. Mevla sonumuzu hayreylesin.”
Ne oldu da tam kanatlanıp uçuşa geçiyorken apansızın bıraktı? Açıklamıyordu lakin son satırları, karamsarlıkla dolmuş taşıyordu.
O gün için, Türkiye’nin geleceğini meçhul ve karanlık görüyordu.
Vedası, bir bilinmeze yanlışsız gittiğimiz uyarısı içeriyordu.
Sonumuzun, bir alamete binmiş de kıyamete gidiyor üzere meçhul olduğu çıkıyordu bildirisinden.
O günden bugüne de her ay, evvelkini arattı; her gün, dünden daha makus oldu.
Ama kanaati değişmiş, dönüş kitabı hiç de o denli demiyor, korku değil müjde dolu.
Seçtiği başlıktan bile optimistlik fışkırıyor.
“Burası Çok Önemli” diyor, “Enerjiden İktisada Tam Bağımsız Türkiye”nin doğuşunu haber veriyor.
Ortadan geçen müddette ne değişmiş olabilir pekala?
Kendisinden daha sonra gelenlerin işleri toparladığını, at iziyle it izini ayrıştırdığını mı düşünüyor? Hayır…
Kitabın hedefi, Türkiye’yi parlak bir geleceğin beklediğini ve temellerini atarak bunu, kendisinin hazırladığını anlatmak.
Gerçi 2023’teki şahlanma randevusunu ileri bir tarihe atıyor, milada ermek için bir daha diş sıkıp az daha sabretmeye çağırıyor…
Lakin güç ve iktisatta ektiği tohumlar, 2030’a kalmadan meyve verecek. Onları toplarken kaynağını bilelim, muvaffakiyetin sahibini karıştırmayalım, ezkaza diğerine mal etmeyelim istiyor.
Türkiye istikbal vaat ediyorsa, geleceği parlaksa bu muvaffakiyet, kendisinin.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın rolünü de unutmuyor. Önsözde, bu hizmetleri yapmasına vesile olduğu için şükranla anıyor ismini.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’a teşekkürü borç bilmesi, kadirşinaslığını gösteriyor.
esasen Erdoğan’dan bahis, öbür da geçmiyor kitapta.
AK Parti’yle yolları ayrılan hiç kimseye tanınmamış bir ayrıcalık bu.
Gül, Davutoğlu, Babacan; aklınıza kim gelirse… Hangisi, Erdoğan yardımıyla adam olup nankörlük etmekle, ona ihanetle, geriden hançerlemekle suçlanmadı ki!
O olmasa başkaları olmazdı; hiçtiler, yoktular.
Berat Albayrak, kendisine gelince Erdoğan’ın katkısını, yalnızca vesile olmakla sınırlıyor. Emek ve vizyon kendisinin, öykü üstünde hak tez edecek kadar birebir vakitte.
hayatını, mesleğini, muvaffakiyetlerini Erdoğan’ın liderliğine borçlu hissetmeyen bir profille çıkıyor karşımıza. Bağlılarınca diğer herkesten esirgenmiş bir pozisyona yerleşiyor.
Gül’e, mirasından zırnık muvaffakiyet koklatıldı mı?
Ya Davutoğlu’na teslim edilen bir hak, bir pay?
Babacan’ın, devrindeki ekonomik kazanımları hatırlatmasına verilen yansıyı hatırlayın.
Başbakan dururken bir bakan, kendisine haşa nasıl övünç hissesi çıkarabilirdi!
Kendi eseriymiş üzere başarıyı şahsından bilmek; “ben, ben, ben” demekti. Rol çalmaktı, kınanacak bir ayıptı, milleti aldatmaktı, dava adamına yakışır mıydı!
Albayrak devrindeki kötüleşmeler, kaybolan döviz rezervleri, gerileyen kişi başı ulusal gelir, artan dış borçlar, içeride dolarla borçlanmaya bir daha başlanması, faizle enflasyonun birlikte patlaması filan derseniz…Başarısızlıklar bir daha yetim, kitapta yeri ve sahibi yok.
2023 hayal ve umutlarını ertelemesi bile iktidarla fedailerini kızdırmadı. Lakin bir yankı ve heyecan uyandırmışa da benzemiyor.
Boşlukta yankılanmasına gönlüm razı olmadı. Bir yazıyı ona ayırmasam, coşkusu görmezden, duymazdan gelinecek güya.
SANSÜRE UĞRADI MI?
Atik tetik bir Albayrak fedaisi, beklentiyi yükseltmişti.
Berat Albayrak’ın kitabı, sansasyonel olacaktı. Yeri, yerinden oynatacaktı.
Zira yüzünü kıbleye dönüp sırtını dolara yaslayan ve başından beri Albayrak’a düşmanlık edenleri, ifşa edecekti.
meğer kitapta hesaplaşmanın hissi, intikamın kokusu, rövanşın arayışı bile yok.
Bilindik casus, tetikçi, hain, dış güç teranelerini yenidenlamaktan öteye gitmiyor.
Kimsenin ipliğini pazara çıkarmadığı için de beklentileri karşılayamadı.
Geriye şu soru kaldı:
Sanki otosansüre mi uğradı, müdahale mi gördü, makaslanarak çıkarılan kısımları var mı?
Berat Beyefendi bir döndü lakin pir döndüğünü söylemek sıkıntı.