celikci
New member
Elli yıl evvel, iki astronotun Ay’a yaptıkları seyahatin son anlarında “Ay Olimpiyatları” düzenleyerek olağan Olimpiyatların rekorlarını kırmayı denediğini duymuş olabilirsiniz. Ancak bu denemenin, neredeyse bir astronotun vefatıyla bitmiş olduğini bilmiyor olabilirsiniz…
Apollo 16 astronotu Charlie Duke Business Insider’a şu açıklamayı yaptı: “Yıl 1972 ve o yıl Münih’te Olimpiyatlar olacaktı. Bu yüzden biz de Ay Olimpiyatları’nı yapmak istedik.”
Duke ve kumandanı John Young, azaltılmış yerçekiminin (Dünya’nınkinin yaklaşık altıda biri) Dünya rekorlarını kırma teşebbüslerine yardımcı olacağını bilerek birkaç Dünya olayı denedi. olaylardan birinde Young, artık gereksinim duyulmayan bir ekipman kesimini bir cirit üzere fırlattı. Bir öbür deneme ise uzun atlamaydı.
O sırada bilmeseler de yüksek atlamanın Ay’da denenemeyecek kadar tehlikeli olduğunu bu biçimdece öğrendiler. Young, yıllar daha sonra kitabında “Denemeye karar verdim ve büyük bir sıçrama yaptım, yaklaşık 1,2 metre yüksekliğe ulaştım” dedi ve devam etti: “Ancak doğrulduğumda sırt çantamın tartısı beni geriye hakikat çekti. Sırt üstü düşüyordum. Kendimi düzeltmeye çalıştım ancak yapamadım ve kalbim dehşetle dolduğundan 1,2 metre yükseklikten sert bir biçimde sırt çantamın üzerine düştüm.“
“Panik!” diye devam ediyor Young: “Öleceğim fikri aklımda süratle geçti. Ayda kaldığımız mühlet boyunca gerçek bir panik anı yaşadığım ve kendimi öldürdüğümü düşündüğüm tek vakitti. Elbise ve sırt çantası 1,2 metrelik bir düşüşü destekleyecek biçimde tasarlanmamıştı. Sırt çantası kırılsaydı ya da elbise parçalansaydı, havamı kaybederdim. Süratli bir dekompresyon yahut bir arkadaşın dediği üzere, yüksek irtifa tıslaması ve anında ölmüş olurdum. her neyse ki, her şey bir ortada kalmayı başardı.“
Aslında bu, düzenlenen birinci Ay Olimpiyatları da değildi. Birinci deneme, bir yıl evvel 6 Şubat 1971’de, astronotlar Alan Shepard ve Ed Mitchell
Birinci vuruşları düzgün gitmedi, topun doruğunu sıyırdı; yalnızca birkaç adım uzağa ulaşabildi. Üçüncü vuruşta topa düzgün bir biçimde vurmayı başardı ve top çok düşük bir yörüngede uçtu. Shepard, topun “kilometreler boyunca” gittiğine inanıyordu. daha sonraki vuruşunda da üzücü bir derece yapmadı.
Toplardan ikincisi, astronot arkadaşı Edgar Mitchell tarafınca yakındaki bir kraterde bulundu, lakin birincisi, yarım yüzyıl daha sonra, görüntüleme uzmanı Andy Saunders‘ın Apollo 14 sırasında çekilen yepyeni sinemanın taramalarını dijital olarak yaptığı vakte kadar bulunamadı. Saunders’ın tahlili, Shepard’ın ulaşacağını düşündüğü “kilometreler” yerine, Ay’daki düşük yerçekimine karşın topun hiç uzağa gitmediğini ortaya çıkardı.
Saunders, ABD Golfçüler Birliği (USGA) için yazdığı açıklamada “Bir numaralı topun 24 yard [22 metre] gittiğini ve iki numaralı topun 40 yard [36 metre] gittiğini artık pek gerçek bir biçimde belirleyebiliyoruz” dedi.
Apollo 16 astronotu Charlie Duke Business Insider’a şu açıklamayı yaptı: “Yıl 1972 ve o yıl Münih’te Olimpiyatlar olacaktı. Bu yüzden biz de Ay Olimpiyatları’nı yapmak istedik.”
Duke ve kumandanı John Young, azaltılmış yerçekiminin (Dünya’nınkinin yaklaşık altıda biri) Dünya rekorlarını kırma teşebbüslerine yardımcı olacağını bilerek birkaç Dünya olayı denedi. olaylardan birinde Young, artık gereksinim duyulmayan bir ekipman kesimini bir cirit üzere fırlattı. Bir öbür deneme ise uzun atlamaydı.
O sırada bilmeseler de yüksek atlamanın Ay’da denenemeyecek kadar tehlikeli olduğunu bu biçimdece öğrendiler. Young, yıllar daha sonra kitabında “Denemeye karar verdim ve büyük bir sıçrama yaptım, yaklaşık 1,2 metre yüksekliğe ulaştım” dedi ve devam etti: “Ancak doğrulduğumda sırt çantamın tartısı beni geriye hakikat çekti. Sırt üstü düşüyordum. Kendimi düzeltmeye çalıştım ancak yapamadım ve kalbim dehşetle dolduğundan 1,2 metre yükseklikten sert bir biçimde sırt çantamın üzerine düştüm.“
“Panik!” diye devam ediyor Young: “Öleceğim fikri aklımda süratle geçti. Ayda kaldığımız mühlet boyunca gerçek bir panik anı yaşadığım ve kendimi öldürdüğümü düşündüğüm tek vakitti. Elbise ve sırt çantası 1,2 metrelik bir düşüşü destekleyecek biçimde tasarlanmamıştı. Sırt çantası kırılsaydı ya da elbise parçalansaydı, havamı kaybederdim. Süratli bir dekompresyon yahut bir arkadaşın dediği üzere, yüksek irtifa tıslaması ve anında ölmüş olurdum. her neyse ki, her şey bir ortada kalmayı başardı.“
Aslında bu, düzenlenen birinci Ay Olimpiyatları da değildi. Birinci deneme, bir yıl evvel 6 Şubat 1971’de, astronotlar Alan Shepard ve Ed Mitchell
Birinci vuruşları düzgün gitmedi, topun doruğunu sıyırdı; yalnızca birkaç adım uzağa ulaşabildi. Üçüncü vuruşta topa düzgün bir biçimde vurmayı başardı ve top çok düşük bir yörüngede uçtu. Shepard, topun “kilometreler boyunca” gittiğine inanıyordu. daha sonraki vuruşunda da üzücü bir derece yapmadı.
Toplardan ikincisi, astronot arkadaşı Edgar Mitchell tarafınca yakındaki bir kraterde bulundu, lakin birincisi, yarım yüzyıl daha sonra, görüntüleme uzmanı Andy Saunders‘ın Apollo 14 sırasında çekilen yepyeni sinemanın taramalarını dijital olarak yaptığı vakte kadar bulunamadı. Saunders’ın tahlili, Shepard’ın ulaşacağını düşündüğü “kilometreler” yerine, Ay’daki düşük yerçekimine karşın topun hiç uzağa gitmediğini ortaya çıkardı.
Saunders, ABD Golfçüler Birliği (USGA) için yazdığı açıklamada “Bir numaralı topun 24 yard [22 metre] gittiğini ve iki numaralı topun 40 yard [36 metre] gittiğini artık pek gerçek bir biçimde belirleyebiliyoruz” dedi.