celikci
New member
1906’da bir psikiyatrist ve nöroanatomist olan Alois Alzheimer, Almanya’nın Tübingen kentindeki bir psikiyatrist toplantısına “serebral korteksin özel bir şiddetli hastalık süreci” olarak tanıttığı bir hadiseyi bildirdi. Hadise, hafıza kaybı, sanrılar, halüsinasyonlar, saldırganlık ve baş karışıklığı çeken 50 yaşında bir bayanı husus alıyordu ve tüm semptomlar beş yıl daha sonra ömrünü kaybedene kadar berbatlaştı.
Otopside Alzheimer, beyninde besbelli plaklar fark etti. Amiloid-beta proteini kümeleri olarak tanımlanan bu plaklar hala Alzheimer hastalığının sebebi olarak kabul ediliyor.
Ancak bu teoride iki değerli sorun bulunuyor. Bu meselelerin birincisi, hafıza kaybı üzere rastgele bir nörolojik semptomun yokluğunda biroldukça deneğin (hatta yaşlıların bile) beyinlerinde niye plaklar olduğunu açıklamıyor. İkincisi, bu plakları azaltan ilaçlar için yapılan klinik deneyler başarısız oldu (son bir istisna haricinde).
Amiloid-beta proteinleri, plaklar (çözünmeyen kümeler) olarak biriktiğinde, beyinde değerli fonksiyonları yerine getiren proteinin orjinal çözünür formu tüketilir ve kaybolur. Kimi araştırmalar, amiloid-beta 42 olarak isimlendirilen düşük çözünür amiloid-beta seviyelerinin, hastaların daha makus klinik sonuçlara sahip bulunmasına yol açtığını gösteriyor.
Alzheimer niye oluyor?
Karolinska Enstitüsü’nden araştırmacılar Klinik Sinirbilim Doktora Öğrencisi Tıbbi Tabip Andrea Sturchio, Laboratuvar Tıbbı Araştırmacı Bilim İnsanı Kariem Ezzat ve Laboratuvar Tıbbı Profesörü Samir EL Andaloussi’nin Journal of Alzheimer’s Disease’de (Alzheimer Hastalığı Dergisi) yayınlanan yakın tarihindeki bir çalışmasında, Alzheimer hastalığının ilerlemesi için beyindeki plak ölçüsünün mı yoksa kalan amiloid-beta 42 ölçüsünün mı daha kıymetli olduğu araştırıldı.
Bu soruyu yanıtlamak için, Alzheimer hastalığına yakalanma riskinin yüksek olduğu az bir kalıtsal gen mutasyonuna sahip bir küme beşerle ilgili datalar incelendi. İştirakçiler, Dominantly Inherited Alzheimer Network kohort çalışmasından alındı.
Bu çalışmada, Amiloid-beta 42’nin (amiloid-beta’nın fonksiyonel versiyonu) tükenmesinin, plakların ölçüsünden (amiloid betanın çözünmeyen kümeleri) daha ziyanlı olduğu bulundu.
Katılımcılar ortalama üç yıl takip edilmişti ve beyin omurilik sıvılarında (beyin ve omurilik etrafındaki sıvı) yüksek seviyede amiloid-beta 42 olanların çalışma müddeti boyunca korunduğunu ve bilişlerinin korunduğu bulundu. Bu sonuçlar, amiloid-beta 42’nin hafıza ve bilişteki değerli fonksiyonlarını gösteren birfazlaca çalışma ile uyumluydu.
Ayrıca, araştırmada belirtilene göre Alzheimer hastalığının birtakım az, kalıtsal formlarında insanların düşük amiloid-beta 42 düzeylerine sahip ve saptanabilir plakları olmayan demans geliştirebileceği de söylenilerek, bunun, demansın niçininin plaklar olmadığını, fakat düşük amiloid-beta 42 düzeylerinin olabileceğini önerdiği belirtiliyor.
Alzheimer hastaları için yeni umut
Bu bulgular, Alzheimer hastalığı için ilaç gelişimi ve klinik denemeleri üzerinde kıymetli bir tesire sahip olabilir. açıklandıği üzere, plakları azaltan bir antikor ilacı olan Lecanemab ile yapılan son denemeye kadar, Alzheimer hastalığındaki tüm ilaç denemeleri başarısız oldu.
Bazı ilaçlar, olağan protein düzeyleri azaltılırsa hastalarda daha az plak birikeceği mantığına dayalı olarak amiloid-beta 42 düzeylerini azaltmak için tasarlanmışlardı lakin bu ilaçlar birçok vakit hastanın durumunu daha da kötüleştiriyordu.
Kısa bir süre evvel, Lecanemab’ın bilişsel gerilemeyi azaltmada küçük ancak kıymetli bir tesire sahip olduğu bildirildi. Daha evvelki çalışmalara nazaran, bu ilaç BOS’taki amiloid-beta 42 düzeylerini arttırıyor ve bu durum da, bir sefer daha, araştırmada önerilen olağan amiloid proteininin artmasının faydalı olabileceği hipotezi ile ahenk gösteriyor.
Başka bir deyişle, gelecekteki denemelerde amiloid-beta 42 düzeylerine odaklanılması ve bu düzeylerin yükseltilmesinin etkisinin incelenmesi, Alzheimer hastalığı ve başka protein birikimi hastalıkları için yeni bir tedavi yolu sunabilir.
Lecanemab denemesinin ayrıntılı sonuçları yakın gelecekte daha ayrıntılı olarak açıklanacak.
Otopside Alzheimer, beyninde besbelli plaklar fark etti. Amiloid-beta proteini kümeleri olarak tanımlanan bu plaklar hala Alzheimer hastalığının sebebi olarak kabul ediliyor.
Ancak bu teoride iki değerli sorun bulunuyor. Bu meselelerin birincisi, hafıza kaybı üzere rastgele bir nörolojik semptomun yokluğunda biroldukça deneğin (hatta yaşlıların bile) beyinlerinde niye plaklar olduğunu açıklamıyor. İkincisi, bu plakları azaltan ilaçlar için yapılan klinik deneyler başarısız oldu (son bir istisna haricinde).
Amiloid-beta proteinleri, plaklar (çözünmeyen kümeler) olarak biriktiğinde, beyinde değerli fonksiyonları yerine getiren proteinin orjinal çözünür formu tüketilir ve kaybolur. Kimi araştırmalar, amiloid-beta 42 olarak isimlendirilen düşük çözünür amiloid-beta seviyelerinin, hastaların daha makus klinik sonuçlara sahip bulunmasına yol açtığını gösteriyor.
Alzheimer niye oluyor?
Karolinska Enstitüsü’nden araştırmacılar Klinik Sinirbilim Doktora Öğrencisi Tıbbi Tabip Andrea Sturchio, Laboratuvar Tıbbı Araştırmacı Bilim İnsanı Kariem Ezzat ve Laboratuvar Tıbbı Profesörü Samir EL Andaloussi’nin Journal of Alzheimer’s Disease’de (Alzheimer Hastalığı Dergisi) yayınlanan yakın tarihindeki bir çalışmasında, Alzheimer hastalığının ilerlemesi için beyindeki plak ölçüsünün mı yoksa kalan amiloid-beta 42 ölçüsünün mı daha kıymetli olduğu araştırıldı.
Bu soruyu yanıtlamak için, Alzheimer hastalığına yakalanma riskinin yüksek olduğu az bir kalıtsal gen mutasyonuna sahip bir küme beşerle ilgili datalar incelendi. İştirakçiler, Dominantly Inherited Alzheimer Network kohort çalışmasından alındı.
Bu çalışmada, Amiloid-beta 42’nin (amiloid-beta’nın fonksiyonel versiyonu) tükenmesinin, plakların ölçüsünden (amiloid betanın çözünmeyen kümeleri) daha ziyanlı olduğu bulundu.
Katılımcılar ortalama üç yıl takip edilmişti ve beyin omurilik sıvılarında (beyin ve omurilik etrafındaki sıvı) yüksek seviyede amiloid-beta 42 olanların çalışma müddeti boyunca korunduğunu ve bilişlerinin korunduğu bulundu. Bu sonuçlar, amiloid-beta 42’nin hafıza ve bilişteki değerli fonksiyonlarını gösteren birfazlaca çalışma ile uyumluydu.
Ayrıca, araştırmada belirtilene göre Alzheimer hastalığının birtakım az, kalıtsal formlarında insanların düşük amiloid-beta 42 düzeylerine sahip ve saptanabilir plakları olmayan demans geliştirebileceği de söylenilerek, bunun, demansın niçininin plaklar olmadığını, fakat düşük amiloid-beta 42 düzeylerinin olabileceğini önerdiği belirtiliyor.
Alzheimer hastaları için yeni umut
Bu bulgular, Alzheimer hastalığı için ilaç gelişimi ve klinik denemeleri üzerinde kıymetli bir tesire sahip olabilir. açıklandıği üzere, plakları azaltan bir antikor ilacı olan Lecanemab ile yapılan son denemeye kadar, Alzheimer hastalığındaki tüm ilaç denemeleri başarısız oldu.
Bazı ilaçlar, olağan protein düzeyleri azaltılırsa hastalarda daha az plak birikeceği mantığına dayalı olarak amiloid-beta 42 düzeylerini azaltmak için tasarlanmışlardı lakin bu ilaçlar birçok vakit hastanın durumunu daha da kötüleştiriyordu.
Kısa bir süre evvel, Lecanemab’ın bilişsel gerilemeyi azaltmada küçük ancak kıymetli bir tesire sahip olduğu bildirildi. Daha evvelki çalışmalara nazaran, bu ilaç BOS’taki amiloid-beta 42 düzeylerini arttırıyor ve bu durum da, bir sefer daha, araştırmada önerilen olağan amiloid proteininin artmasının faydalı olabileceği hipotezi ile ahenk gösteriyor.
Başka bir deyişle, gelecekteki denemelerde amiloid-beta 42 düzeylerine odaklanılması ve bu düzeylerin yükseltilmesinin etkisinin incelenmesi, Alzheimer hastalığı ve başka protein birikimi hastalıkları için yeni bir tedavi yolu sunabilir.
Lecanemab denemesinin ayrıntılı sonuçları yakın gelecekte daha ayrıntılı olarak açıklanacak.