celikci
New member
Her şey ne kadar büyük: G7 ülkelerinin yedi bayrağı bir kalenin önünde duruyor. Statik, kesilmeden, korkutucu Haberin Detayları müziğine, devlet başkanları bayraklarına yürüyor. Fotoğraflar çekilir – sonra sert bir kesim. Burada bir şeyler yanlış görünüyor.
Ama sırayla. “Titanların Dansı”, ormanla çevrili kurgusal Alman kalesi dankerode etrafında oynuyor. Dünyanın en ekonomik demokrasileri (yani ABD, İngiltere, Japonya, İtalya, Fransa, Kanada ve Almanya) G7 zirvesi için toplanır. Bitişik pavyonda birlikte akşam yemeğinde G7, mevcut dünya krizinin bir açıklamasını yazmak istiyor. Pahalı şarap ve bölgesel yemekler arasındaki güçlü, hızla bazı kelime kolları buldu.
Ancak ikinci vites tekrarlanan çağrılardan sonra bile servis edilmediğinde, zirve kargaşaya girer. Çalışanları telaşlı olarak arıyorsunuz, ama hiçbiri yok. Dankerode'da cep telefonu alımı yok – hala Almanya'dayız. Bir çıkış arayışında, yedi ormandan yanlış. Ve stokta beklenmedik şeyler, örneğin Moor Corpse zombileri ve büyük bir beyin var.
Devlet başkanları çalışanların kaybolduğunu fark edene kadar, “Titanların Dansı” mutlak bir festivaldir. Utanç verici siyasi kabare içine sürüklenmeden, film septetteki güç yapılarını ve farklılıklarını ustaca çalışıyor. Ayrılmış Japon Taturo (TakeHiro Hira), sadece Fransız cumhurbaşkanı olarak Denis Ménochet'in güzel ama biraz küçümseyen bir Sorbonne mezunu olduğu ve Hostes Hilda Ortmann'ın Cate Blanchett tarafından International'ı anladıktan sonra bir şansölye olduğu sorulduğunda konuşuyor.
Ortmann aynı zamanda sadece Alman'a değil, aynı zamanda Angela Merkel Polyester Blazer-One-One-One'dan sonra da Avrupa bayrağına sahip olan tek kişidir, sadece Alman bayrağı “Geçmişimizde” düşünülemezdi. Bu ilk yarım saatin hiçbir şey hakkında olmadığı konusunda dikkat çekici bir fikir. Gerçekte olduğu gibi, G7 zirvesi politik olarak gerçekten alakalı bir şeyin karar verilmediği tek bir PR dublördür. Eski ABD Başkanı Edison Wolcott (Charles Dance) bunu biliyor ve yemek masasında uyuyor.
Ancak maalesef film personelin ortadan kaybolmasıyla eğiliyor. Yapılandırılmamış, dönemin geri kalanında tökezler ve kapanmadığı büyük variller açar. Bu yüzden yedi güçlü dev beyinle tanıştığında: grup beynin etrafında koşar, sadece büyük bir beynin önünde durduğunuzda söylediğiniz şeyler söyler ve sonra beyin kablosu tekrar biter. Daha sonraki bir kapak değil, sadece etkili sürprizlerin bir yulaf lapası içinde battı. Daha da kötüsü: doğaüstü dekorasyonlar, G7 Zirvesi'nin ilginç ortamının Fizzle'ı çıkarmasına izin verdi. Topluluk bir grup kitap sahibi veya vergi görevlisi de olabilirdi – tepkiler aynı olurdu.
İlk yarım saat boyunca, bu topal korku olaylarının serisi gerçekten utanıyor. Görünüşe göre filmden sorumlu üç yönetmen (Evan Johnson, Galen Johnson, Guy Maddin) filmi danışmadan üretti ve daha sonra bir araya geldi. Bu çok sinir bozucu çünkü filmin diğer zanaat en iyisi. Aktörler, ormanda amaçsızca çılgın oldukları için pirinç hükümet başkanları kadar güvenilir. İçeriğin saçmalıklarına rağmen, birkaç atlama korkusu aslında kalbi kısaca ortaya çıkarır.
Ancak, Alman Stefan Ciupek'in kamerası mutlak bir vurgudur. Zaten Trier'in “Deccal” dan Lars'ta ormanı benzersiz mistik ve korkutucu olarak tasvir etti. “Titanların Dansı” nda kameraman ve renk uzmanı tarzını mükemmelleştirdi. Ciupek'te, Dankerode çevresindeki kafa karıştırıcı orman bazen Trier'den Lars ve bazen de Kara Orman'daki hediyelik eşya dükkanlarında olduğu kadar ironik ve kitschy kadar ürperticidir. Şiddet içeren eksiklikler nedeniyle acı çekse bile: Bu nefes kesen resimler için harika bir başlangıç ve mükemmel aktörler, sinemaya giden yol bir şekilde değerlidir – ama sadece gerçekten kötü havalarda.
Titan dansı. Uzun metrajlı film, 103 dakika. 15 Mayıs'tan itibaren sinemada.
Ama sırayla. “Titanların Dansı”, ormanla çevrili kurgusal Alman kalesi dankerode etrafında oynuyor. Dünyanın en ekonomik demokrasileri (yani ABD, İngiltere, Japonya, İtalya, Fransa, Kanada ve Almanya) G7 zirvesi için toplanır. Bitişik pavyonda birlikte akşam yemeğinde G7, mevcut dünya krizinin bir açıklamasını yazmak istiyor. Pahalı şarap ve bölgesel yemekler arasındaki güçlü, hızla bazı kelime kolları buldu.
Ancak ikinci vites tekrarlanan çağrılardan sonra bile servis edilmediğinde, zirve kargaşaya girer. Çalışanları telaşlı olarak arıyorsunuz, ama hiçbiri yok. Dankerode'da cep telefonu alımı yok – hala Almanya'dayız. Bir çıkış arayışında, yedi ormandan yanlış. Ve stokta beklenmedik şeyler, örneğin Moor Corpse zombileri ve büyük bir beyin var.
Devlet başkanları çalışanların kaybolduğunu fark edene kadar, “Titanların Dansı” mutlak bir festivaldir. Utanç verici siyasi kabare içine sürüklenmeden, film septetteki güç yapılarını ve farklılıklarını ustaca çalışıyor. Ayrılmış Japon Taturo (TakeHiro Hira), sadece Fransız cumhurbaşkanı olarak Denis Ménochet'in güzel ama biraz küçümseyen bir Sorbonne mezunu olduğu ve Hostes Hilda Ortmann'ın Cate Blanchett tarafından International'ı anladıktan sonra bir şansölye olduğu sorulduğunda konuşuyor.
Ortmann aynı zamanda sadece Alman'a değil, aynı zamanda Angela Merkel Polyester Blazer-One-One-One'dan sonra da Avrupa bayrağına sahip olan tek kişidir, sadece Alman bayrağı “Geçmişimizde” düşünülemezdi. Bu ilk yarım saatin hiçbir şey hakkında olmadığı konusunda dikkat çekici bir fikir. Gerçekte olduğu gibi, G7 zirvesi politik olarak gerçekten alakalı bir şeyin karar verilmediği tek bir PR dublördür. Eski ABD Başkanı Edison Wolcott (Charles Dance) bunu biliyor ve yemek masasında uyuyor.
Ancak maalesef film personelin ortadan kaybolmasıyla eğiliyor. Yapılandırılmamış, dönemin geri kalanında tökezler ve kapanmadığı büyük variller açar. Bu yüzden yedi güçlü dev beyinle tanıştığında: grup beynin etrafında koşar, sadece büyük bir beynin önünde durduğunuzda söylediğiniz şeyler söyler ve sonra beyin kablosu tekrar biter. Daha sonraki bir kapak değil, sadece etkili sürprizlerin bir yulaf lapası içinde battı. Daha da kötüsü: doğaüstü dekorasyonlar, G7 Zirvesi'nin ilginç ortamının Fizzle'ı çıkarmasına izin verdi. Topluluk bir grup kitap sahibi veya vergi görevlisi de olabilirdi – tepkiler aynı olurdu.
İlk yarım saat boyunca, bu topal korku olaylarının serisi gerçekten utanıyor. Görünüşe göre filmden sorumlu üç yönetmen (Evan Johnson, Galen Johnson, Guy Maddin) filmi danışmadan üretti ve daha sonra bir araya geldi. Bu çok sinir bozucu çünkü filmin diğer zanaat en iyisi. Aktörler, ormanda amaçsızca çılgın oldukları için pirinç hükümet başkanları kadar güvenilir. İçeriğin saçmalıklarına rağmen, birkaç atlama korkusu aslında kalbi kısaca ortaya çıkarır.
Ancak, Alman Stefan Ciupek'in kamerası mutlak bir vurgudur. Zaten Trier'in “Deccal” dan Lars'ta ormanı benzersiz mistik ve korkutucu olarak tasvir etti. “Titanların Dansı” nda kameraman ve renk uzmanı tarzını mükemmelleştirdi. Ciupek'te, Dankerode çevresindeki kafa karıştırıcı orman bazen Trier'den Lars ve bazen de Kara Orman'daki hediyelik eşya dükkanlarında olduğu kadar ironik ve kitschy kadar ürperticidir. Şiddet içeren eksiklikler nedeniyle acı çekse bile: Bu nefes kesen resimler için harika bir başlangıç ve mükemmel aktörler, sinemaya giden yol bir şekilde değerlidir – ama sadece gerçekten kötü havalarda.
Titan dansı. Uzun metrajlı film, 103 dakika. 15 Mayıs'tan itibaren sinemada.