celikci
New member
Robot üreticileri, uzun müddettir robotların etraftan bilgi alabilmelerinin bir yolu daha olsun istiyorlar ve insan derisi üzere davranabilecek, elektronik-cilt (e-deri) geliştirmek için çalışıyorlar. Alışılmış ki bunun için geniş kapsamlı ve son derece hassas bir elektronik aygıt gerekiyor. Bu aygıt, bilgiyi göz açıp kapayıncaya kadar aktarmalı. Glasgow Üniversitesi’nden mühendisler tam da bunu yaratabileceklerini düşünüyorlar.
Robotların ağrıyı kaydetmesini sağlayan hesaplamalı e-deri prototipi Science Robotics mecmuasında tanıtıldı. Bu süratle gelişen teknolojinin dokunmaya hassas robotlar üretilmesi ve protez uzuvlara dokunmaya yakın bir insan hassaslığı vermesinin mümkün olduğu bildiriliyor.
Dokunmaya hassas robotlar geliştirmeye yönelik evvelki teşebbüsler, yayılmış sensörler büyük ölçüde data gönderdiğinde işlemcilerin tıkanması üzere bir sıkıntıyla karşılaşmıştı. Bu yüzden bir bilgisayarın dataları manalı bir şeye çevirmesi bir dakika kadar sürüyordu.
Duyuları işlemeye dokunma noktasında başlayan ve sadece nitekim değerli şeyleri beyne kadar gönderen insan hudut sistemi, bu yeni dizayna ilham veriyor. Robotikte emsal bir yaklaşım, bağlantı kanallarını hür bırakacak ve bilgisayarı çok ölçüde duyusal bilgi ile çıkmaza girmekten kurtaracak üzere görünüyor.
168 sinaptik transistörden oluşan bir ızgara, esnek bir yüzeye yayılabilen çinko oksit nanotellerden oluşan bu bilgi sürece aracını oluşturuyor. Bu ızgara, insan halindeki bir “el” üzerine yerleştirildi ve elin yavaşça ve ağır dokunuşu cilt sensörleriyle ayırt etmesi mümkün oldu.
Bir robota acıyı hissettirmek kulağa anlamsız gelebilir, lakin hedef, hassaslığı deneme yanılma yoluyla öğrenmeye faydalı olacak biçimde geliştirmek. Çocukların, “sıcak demire dokunmak kötüdür” halinde yaşadığı süreci dış uyaranlardan öğrenmeye çalışan robotların da yaşaması mümkün olabilir.
Robotların ağrıyı kaydetmesini sağlayan hesaplamalı e-deri prototipi Science Robotics mecmuasında tanıtıldı. Bu süratle gelişen teknolojinin dokunmaya hassas robotlar üretilmesi ve protez uzuvlara dokunmaya yakın bir insan hassaslığı vermesinin mümkün olduğu bildiriliyor.
Dokunmaya hassas robotlar geliştirmeye yönelik evvelki teşebbüsler, yayılmış sensörler büyük ölçüde data gönderdiğinde işlemcilerin tıkanması üzere bir sıkıntıyla karşılaşmıştı. Bu yüzden bir bilgisayarın dataları manalı bir şeye çevirmesi bir dakika kadar sürüyordu.
Duyuları işlemeye dokunma noktasında başlayan ve sadece nitekim değerli şeyleri beyne kadar gönderen insan hudut sistemi, bu yeni dizayna ilham veriyor. Robotikte emsal bir yaklaşım, bağlantı kanallarını hür bırakacak ve bilgisayarı çok ölçüde duyusal bilgi ile çıkmaza girmekten kurtaracak üzere görünüyor.
168 sinaptik transistörden oluşan bir ızgara, esnek bir yüzeye yayılabilen çinko oksit nanotellerden oluşan bu bilgi sürece aracını oluşturuyor. Bu ızgara, insan halindeki bir “el” üzerine yerleştirildi ve elin yavaşça ve ağır dokunuşu cilt sensörleriyle ayırt etmesi mümkün oldu.
Bir robota acıyı hissettirmek kulağa anlamsız gelebilir, lakin hedef, hassaslığı deneme yanılma yoluyla öğrenmeye faydalı olacak biçimde geliştirmek. Çocukların, “sıcak demire dokunmak kötüdür” halinde yaşadığı süreci dış uyaranlardan öğrenmeye çalışan robotların da yaşaması mümkün olabilir.