celikci
New member
9 Temmuz 1962’de, Honolulu, Hawaii kıyılarında toplanan kalabalıklar, ABD’nin uzayda bir nükleer bomba patlatmasını izlemişti. Starfish Prime olarak bilinen patlama, “Operation Fishbowl” olarak bilinen bir dizi yüksek irtifa nükleer testinin kesimiydi. Testler sırasında beş nükleer patlama yaşandı, Starfish yaklaşık 1,4 megaton gücü ile en büyüğüydü.
Bomba, Pasifik Okyanusu’ndaki Johnston Adası’nın yaklaşık 400 kilometre üzerinde patlatıldıktan daha sonra, elektronik aygıtlar bozulmaya başladı ve gökyüzünde auroralar görüldü.
Askeri raporlarda da kaydedilen görgü tanıdıklarının söylemiş olduklerine göre, evvela beyaz bir parlama bulutlar içinde gözüktü ve akabinde açık gökyüzünde genişleyerek yeşil bir radyasyon topuna dönüşmeye başladı. Bu ışıklar kaybolmadı ve bir süre boyunca sabit olarak durmaya devam etti.
ondan sonrasında yeşilimsi ışık mora döndü ve patlama noktasından itibaren kaybolmaya başladı. Parlak kırmızı bir parıltı ufukta gözükmeye başladı ve gökyüzünün doğu kısmı soluk, yanan bir kırmızı yarı daire ile dolarak birtakım ufak yıldızların kaybbulunmasına sebep oldu. Bu olay en az yedi dakika sürdü.
Benzer Sovyet testlerine karşılık olarak yapılan bu test, kısmen Dünya’nın manyetik alanı üstündeki etkiyi denetim etmek, kısmen de uzayda gerçekleştirilen nükleer patlamaların Sovyetlere karşı kullanılıp kullanılamayacağını incelemek için gerçekleştirilmişti. Bu testler ile, o sırada şaşırtan olan bir biçimde, ortalarında bir gün daha sonra fırlatılan bir uydu da dahil olmak üzere kimi uyduların bozulduğunu gördüler. Ayrıyeten 1.400 kilometre uzaklıktaki Hawaii adalarında sokak aydınlatma sistemleri, sigortalar, hırsız alarmları üzere aygıtlar bozulurken, bir telekomünikasyon tesisi de hasar aldı.
Testin Aurora üzere görülen tesirleri haricindeki tesirleri fazlaca daha uzun bir süre devam etti. Bu patlama ile yapay bir ışınım nesli oluştu ve birkaç yıl boyunca, doğal oluşan Van Allen jenerasyonlarına bakılırsa daha yüksek düzeylerde ışınım ile varlığını korudu.
Bomba, Pasifik Okyanusu’ndaki Johnston Adası’nın yaklaşık 400 kilometre üzerinde patlatıldıktan daha sonra, elektronik aygıtlar bozulmaya başladı ve gökyüzünde auroralar görüldü.
Askeri raporlarda da kaydedilen görgü tanıdıklarının söylemiş olduklerine göre, evvela beyaz bir parlama bulutlar içinde gözüktü ve akabinde açık gökyüzünde genişleyerek yeşil bir radyasyon topuna dönüşmeye başladı. Bu ışıklar kaybolmadı ve bir süre boyunca sabit olarak durmaya devam etti.
ondan sonrasında yeşilimsi ışık mora döndü ve patlama noktasından itibaren kaybolmaya başladı. Parlak kırmızı bir parıltı ufukta gözükmeye başladı ve gökyüzünün doğu kısmı soluk, yanan bir kırmızı yarı daire ile dolarak birtakım ufak yıldızların kaybbulunmasına sebep oldu. Bu olay en az yedi dakika sürdü.
Benzer Sovyet testlerine karşılık olarak yapılan bu test, kısmen Dünya’nın manyetik alanı üstündeki etkiyi denetim etmek, kısmen de uzayda gerçekleştirilen nükleer patlamaların Sovyetlere karşı kullanılıp kullanılamayacağını incelemek için gerçekleştirilmişti. Bu testler ile, o sırada şaşırtan olan bir biçimde, ortalarında bir gün daha sonra fırlatılan bir uydu da dahil olmak üzere kimi uyduların bozulduğunu gördüler. Ayrıyeten 1.400 kilometre uzaklıktaki Hawaii adalarında sokak aydınlatma sistemleri, sigortalar, hırsız alarmları üzere aygıtlar bozulurken, bir telekomünikasyon tesisi de hasar aldı.
Testin Aurora üzere görülen tesirleri haricindeki tesirleri fazlaca daha uzun bir süre devam etti. Bu patlama ile yapay bir ışınım nesli oluştu ve birkaç yıl boyunca, doğal oluşan Van Allen jenerasyonlarına bakılırsa daha yüksek düzeylerde ışınım ile varlığını korudu.