celikci
New member
Sahip olduğumuz yaygın bağlantı ağlarını birçok vakit hafifçee alıyoruz. Çünkü yalnızca yüzyıl evvel bile ülke içerisinde bir mektup almak haftalar sürerdi ve mektubun gayesine ulaşacağının garantisi olmayabiliyordu.
Ancak dünyanın dört bir yanından araştırmacıların yaptığı yeni bir keşif, irtibat ve teknoloji transferinin aslında insanlık kadar eski olduğunu kanıtladı. Ve bu bağlantısı çözmeleri temel olarak “sırtlı eserler” olarak bilinen makul bir taş alete ya da daha az resmi ismiyle “taş İsviçre çakısı“na bağlı.
en çok beş santimetre uzunluğundaki bu küçük taş alet inanılmaz derecede epey istikametli. İncelemelerin gösterdiğine bakılırsa cetlerimiz bu aleti kemik ve deri işlemek, ahşap objeleri delmek ve şekillendirmek dahil şimdi her şey için kullanıyordu. Bu aletlerin çeşitli örnekleri, Çin’den Avrupa’ya ve Avustralya’ya kadar tüm dünyada epeyce farklı biçimlerde bulundu.
Ancak artık, yaklaşık 65.000 yıl öncesine ilişkin değişik bir durum keşfedildi. Güney Afrika’nın her yerinde, sırtlı eserler tıpkı tasarımı izlemeye başladı. Scientific Research mecmuasında yayınlanan çalışmada “Howiesons Poort [tarih öncesinin teknolojik dönemi] sırasında, Güney Afrika’da muazzam sayılarda sırtlı eserler üretiliyordu. Morfometrik tahlilimiz, Howiesons Poort takviyeli yapıtların büyük uzaklıklarda ve fazlaca sayıda biyomlarda emsal bir şablonla yapıldığını gösteriyor.“
Bu araçların bu kadar uzak aralarda bu kadar misal olabilmesinin tek yolunun, birinci insanların birbirleriyle bağlantı kurması olduğu açık. Bu niçinle de keşif büyük bir ehemmiyete sahip.
Cambridge Üniversitesi McDonald Arkeolojik Araştırma Enstitüsü Kıdemli Araştırma vazifelisi ve araştırmanın ortak muharriri Paloma de la Peña yaptığı açıklamada “Taş aletin üretimi bilhassa güç olmasa da, tutkal ve yapıştırıcılar kullanılarak taşın sapa yapıştırılması zordu, bu da birbirleriyle karmaşık ayrıntıları paylaştıklarını ve ilettiklerini vurguluyor” dedi.
Keşif, eski atalarımızın ağ oluşturma yeteneklerini göstermekten daha fazlasını yaparak insanlığın niye global olarak bu kadar başarılı olduğuna dair bir başka gösterge oluyor. Avustralya Müzesi ve Sidney Üniversitesi arkeologu Amy Way, bahis hakkında “insanlar yüz binlerce yıldır Afrika’nın dışına çıkıyorlardı ve yaklaşık 200 bin yıl evvelce Yunanistan ve Levant’ta erken Homo sapiens bulunduğuna dair delillerimiz var. Ancak bu erken çıkışlar, yaklaşık 60-70 bin yıl evvel gerçekleşen ve bugün Afrika haricinde yaşayan tüm çağdaş insanların atalarını içeren büyük çıkış tarafınca bastırıldı” diyor.
Başka bir deyişle, Afrika’nın dışına göç ve bu sırtlı yapıtların kıtaya yayılması yaklaşık olarak birebir periyoda denk geliyor (tabii ki burada birkaç bin yıllık bir devirden bahsediyoruz). Way, “Bu tahlil birinci sefer bu toplumsal ilişkilerin Güney Afrika’da büyük göçten hemilk evvel mevcut olduğunu gösteriyor” diyor.
bu biçimdece, dramatik iklim değişikliği ve inanılmaz göç karşısında, insanlığı bir ortada tutan şeyin, işbirliği yapma yeteneğimiz olduğu ortaya çıkmış oluyor. Bu yalnızca geçmişi anlamak için değil, tahminen geleceği de anlamak için kıymetli.
Ancak dünyanın dört bir yanından araştırmacıların yaptığı yeni bir keşif, irtibat ve teknoloji transferinin aslında insanlık kadar eski olduğunu kanıtladı. Ve bu bağlantısı çözmeleri temel olarak “sırtlı eserler” olarak bilinen makul bir taş alete ya da daha az resmi ismiyle “taş İsviçre çakısı“na bağlı.
en çok beş santimetre uzunluğundaki bu küçük taş alet inanılmaz derecede epey istikametli. İncelemelerin gösterdiğine bakılırsa cetlerimiz bu aleti kemik ve deri işlemek, ahşap objeleri delmek ve şekillendirmek dahil şimdi her şey için kullanıyordu. Bu aletlerin çeşitli örnekleri, Çin’den Avrupa’ya ve Avustralya’ya kadar tüm dünyada epeyce farklı biçimlerde bulundu.
Ancak artık, yaklaşık 65.000 yıl öncesine ilişkin değişik bir durum keşfedildi. Güney Afrika’nın her yerinde, sırtlı eserler tıpkı tasarımı izlemeye başladı. Scientific Research mecmuasında yayınlanan çalışmada “Howiesons Poort [tarih öncesinin teknolojik dönemi] sırasında, Güney Afrika’da muazzam sayılarda sırtlı eserler üretiliyordu. Morfometrik tahlilimiz, Howiesons Poort takviyeli yapıtların büyük uzaklıklarda ve fazlaca sayıda biyomlarda emsal bir şablonla yapıldığını gösteriyor.“
Bu araçların bu kadar uzak aralarda bu kadar misal olabilmesinin tek yolunun, birinci insanların birbirleriyle bağlantı kurması olduğu açık. Bu niçinle de keşif büyük bir ehemmiyete sahip.
Cambridge Üniversitesi McDonald Arkeolojik Araştırma Enstitüsü Kıdemli Araştırma vazifelisi ve araştırmanın ortak muharriri Paloma de la Peña yaptığı açıklamada “Taş aletin üretimi bilhassa güç olmasa da, tutkal ve yapıştırıcılar kullanılarak taşın sapa yapıştırılması zordu, bu da birbirleriyle karmaşık ayrıntıları paylaştıklarını ve ilettiklerini vurguluyor” dedi.
Keşif, eski atalarımızın ağ oluşturma yeteneklerini göstermekten daha fazlasını yaparak insanlığın niye global olarak bu kadar başarılı olduğuna dair bir başka gösterge oluyor. Avustralya Müzesi ve Sidney Üniversitesi arkeologu Amy Way, bahis hakkında “insanlar yüz binlerce yıldır Afrika’nın dışına çıkıyorlardı ve yaklaşık 200 bin yıl evvelce Yunanistan ve Levant’ta erken Homo sapiens bulunduğuna dair delillerimiz var. Ancak bu erken çıkışlar, yaklaşık 60-70 bin yıl evvel gerçekleşen ve bugün Afrika haricinde yaşayan tüm çağdaş insanların atalarını içeren büyük çıkış tarafınca bastırıldı” diyor.
Başka bir deyişle, Afrika’nın dışına göç ve bu sırtlı yapıtların kıtaya yayılması yaklaşık olarak birebir periyoda denk geliyor (tabii ki burada birkaç bin yıllık bir devirden bahsediyoruz). Way, “Bu tahlil birinci sefer bu toplumsal ilişkilerin Güney Afrika’da büyük göçten hemilk evvel mevcut olduğunu gösteriyor” diyor.
bu biçimdece, dramatik iklim değişikliği ve inanılmaz göç karşısında, insanlığı bir ortada tutan şeyin, işbirliği yapma yeteneğimiz olduğu ortaya çıkmış oluyor. Bu yalnızca geçmişi anlamak için değil, tahminen geleceği de anlamak için kıymetli.