celikci
New member
Çocuklara ve bebeklere dövme yapılmasının 1950’lerde ve bilhassa birtakım bölgelerde pek sık görülen bir uygulama olduğunu biliyor musunuz? ABD’nin Utah ve Indiana eyaletlerinde yıllar boyunca biroldukca bebek ve çocuğa dövme yapıldı. Ve bu dövmeler, hoş yahut havalı görünme gayesiyle değil, nükleer savaş endişelerine ve bunun kararında ortaya çıkan ışınıma reaksiyon olarak yapıldı.
ABD’nin Kore savaşı sırasında, gönüllülerden toplanan kanın fazlaca büyük bir kısmı yurt dışına gönderiliyordu ve bu da yurt ortasında sorun yaratıyordu. Tahminen de daha kıymetlisi, Soğuk Savaş tansiyonu doruğa ulaşıyordu ve nükleer hücumlar düzenlenmesi mümkün görünüyordu. bu biçimde bir nükleer atak durumunda, kan nakli için epey fazla kan gerekecekti ve mevcut kaynaklar ışınımla kullanılamaz hale gelebilirdi.
Bu sorun için ABD’nin bulduğu tahlil, çocuklara kan kümelerini dövme yapmaktı. bu biçimdece süratli bir biçimde hakikat kan kümesini alabilir yahut “yürüyen kan bankası” üzere ortalıkta dolaşmaları sağlanabilecekti. Acil bir durumda, beşerler yalnızca dövmelere bakarak hangi kan kümesine sahip olduklarını bilecek ve bu biçimdelikle yerinde kan nakli için kullanabilecekti.
Fikir, 1950’de New York Eyaleti Tıp Derneği’nden Dr. Theodore Curphey tarafınca ortaya atıldı, fakat tarihçiler Elizabeth K. Wolf ve Anne E. Laumann’ın dediğine nazaran, maliyet, genel verici kanının mümkün kullanmasının bu üzere durumlarda kâfi olması ve kan kümesini tespit etme yanılgı oranının yüzde 10 civarında olması niçiniyle reddedildi.
Lakin bir süre daha sonra Chicago Tıbbi Sivil Savunma Komitesi, tüm sakinlerin kan kümelerinin dövme yapılarak yazılmasını onayladı. Muhtemelen Waffen-SS üyelerinin, Nürnberg savaş cürümleri mahkemesi Amerikan Tabipler Birliği danışmanı olarak rolü sırasında göğüslerinde yahut kollarının üst kısmında kendi kan kümelerinin dövmelerinin olduğunu görmüş olan, önderleri Chicagolu tabip Andrew C. Ivy tarafınca ikna edildiler.
Bu dövmeler Chicago’da yapılmamış olsa da, patlamalarla kollar ve bacaklar havaya uçabileceğinden, göğüs bölgesine yapılmasına karar verildi.
Indiana, Lake County sakinleri ise 1951’de dövme konusunda ilerleme kaydetti. Programı okul çocuklarına genişletmeye karar vermedilk evvel binlerce şahsa kan kümesi dövmesi yapıldı. Utah’ta da denendi, lakin İncil’de dövmeler yasak olduğu için Mormon nüfusu dini münasebetlerle karara karşı çıktı. Fakat geniş bir tesire sahip olan Mormon ilahiyatçısı Bruce R. McConkie, “bir kan kümesi yahut kimlik numarasını bariz olmayan bir yere yerleştirilmesi” durumunda dövmelere müsaade verildiğini söyleyerek onları ikna etmeyi başardı.
ABD’nin Kore savaşı sırasında, gönüllülerden toplanan kanın fazlaca büyük bir kısmı yurt dışına gönderiliyordu ve bu da yurt ortasında sorun yaratıyordu. Tahminen de daha kıymetlisi, Soğuk Savaş tansiyonu doruğa ulaşıyordu ve nükleer hücumlar düzenlenmesi mümkün görünüyordu. bu biçimde bir nükleer atak durumunda, kan nakli için epey fazla kan gerekecekti ve mevcut kaynaklar ışınımla kullanılamaz hale gelebilirdi.
Bu sorun için ABD’nin bulduğu tahlil, çocuklara kan kümelerini dövme yapmaktı. bu biçimdece süratli bir biçimde hakikat kan kümesini alabilir yahut “yürüyen kan bankası” üzere ortalıkta dolaşmaları sağlanabilecekti. Acil bir durumda, beşerler yalnızca dövmelere bakarak hangi kan kümesine sahip olduklarını bilecek ve bu biçimdelikle yerinde kan nakli için kullanabilecekti.
Fikir, 1950’de New York Eyaleti Tıp Derneği’nden Dr. Theodore Curphey tarafınca ortaya atıldı, fakat tarihçiler Elizabeth K. Wolf ve Anne E. Laumann’ın dediğine nazaran, maliyet, genel verici kanının mümkün kullanmasının bu üzere durumlarda kâfi olması ve kan kümesini tespit etme yanılgı oranının yüzde 10 civarında olması niçiniyle reddedildi.
Lakin bir süre daha sonra Chicago Tıbbi Sivil Savunma Komitesi, tüm sakinlerin kan kümelerinin dövme yapılarak yazılmasını onayladı. Muhtemelen Waffen-SS üyelerinin, Nürnberg savaş cürümleri mahkemesi Amerikan Tabipler Birliği danışmanı olarak rolü sırasında göğüslerinde yahut kollarının üst kısmında kendi kan kümelerinin dövmelerinin olduğunu görmüş olan, önderleri Chicagolu tabip Andrew C. Ivy tarafınca ikna edildiler.
Bu dövmeler Chicago’da yapılmamış olsa da, patlamalarla kollar ve bacaklar havaya uçabileceğinden, göğüs bölgesine yapılmasına karar verildi.
Indiana, Lake County sakinleri ise 1951’de dövme konusunda ilerleme kaydetti. Programı okul çocuklarına genişletmeye karar vermedilk evvel binlerce şahsa kan kümesi dövmesi yapıldı. Utah’ta da denendi, lakin İncil’de dövmeler yasak olduğu için Mormon nüfusu dini münasebetlerle karara karşı çıktı. Fakat geniş bir tesire sahip olan Mormon ilahiyatçısı Bruce R. McConkie, “bir kan kümesi yahut kimlik numarasını bariz olmayan bir yere yerleştirilmesi” durumunda dövmelere müsaade verildiğini söyleyerek onları ikna etmeyi başardı.