celikci
New member
Ev
Kültür
Hayatları Değiştiren Üç Dakika: “Üç Dakika: Bir Uzatma”
1938’de bir Yahudi Polonyalı, memleketi köyünü filme aldı, bir yıl sonra neredeyse tüm sakinler öldü.Çağdaş belgenin izlerini bir belgesel izliyor.
Baba Kaybeden
Kaygısız zamanlardan görüntüler. 1938’de kabul edilmelerinden birkaç ay sonra, Naziler bu insanların çoğunu öldürdü.Aile ilişkisi filmi
12 Ağustos 1938, Orta Polonya’nın Mazovia bölgesinde, Varşova’nın yaklaşık 50 kilometre kuzeyindeki Nasielsk’te güzel bir yaz günü. Hava durumuna ve akşamları Shabbes’e ek olarak, bugün yoldan geçenlerin ana caddede ve pazar meydanında sıralanmasının başka bir nedeni daha var.
Amerika’dan bir ziyaretçi geldi: Kurtz çifti eski vatanlarını ziyaret ediyor. Muhteşem bir limuzinle New York’a vararak “başardılar”. Bagajda ayrıca, küçük kasabaya muzaffer girişlerinin fotoğraflarını çekmek için kullanılan 16 mm’lik bir kamera da vardı. Bugün hala görebildiğimiz görüntüler – sayısız diğerleri gibi amatör çekimler.
Büyük bir farkla: Bu üç dakika, sadece bir yıl sonra Alman imha savaşı tarafından istila edilen bir topluluğun hayatındaki bir anı belgeliyor. Filmin çekildiği sırada burada yaşayan yaklaşık 3.000 Yahudi’den neredeyse hiçbiri savaşın bitiminden sonra kalmamıştı. Çoğu Treblinka’da olmak üzere diğerlerinin hepsi öldürülmüştü. 1938’de David Kurtz tarafından ortaya çıkarılan kırılgan malzemede 150 tanesi hala canlı olarak görülebiliyor.
70 yıl sonra bile insanlar hala teşhis edilebilir
Bu eşsiz belgenin kurtarılması ve yeniden doğuşunun hikayesi peri masalına yakındır. 2009 yılında, amatör film yapımcısının torunu Glenn Kurtz, Palm Beach’teki aile evinin tavan arasında üzerinde “Hollanda, Belçika, Polonya, İsviçre, Fransa ve İngiltere Gezimiz” yazan bir film kutusu buldu. Holokost Anı Müzesi’nde, malzeme kare kare restore edildi ve çevrimiçi hale getirildi. Olanaksız olan oldu: Sekanslardan birinde bir kadın, hala hayatta olan büyükbabasını tanıdı. Daha sonra, Maurice Chandler (namı diğer Moszek Tuchendler) kendini kurgu masasında bir genç olarak görüyor. Arkadaşlarının arasında, Amerika’dan gelen bir gezginin kamerasının önünde heyecanla zıpladı. Hafıza çalışması sayesinde, 70 yıldan fazla bir süre sonra, Kurtz tarafından alınan Nasielsk’in 15 sakini daha teşhis edilebildi.
Berlinale bilançosu: Baskı altındaki bir festival
Bu tam olarak Hollandalı yönetmen Bianca Stigter’in istediği şeydi. Neredeyse kaybolmuş bir filmdeki yenilikçi çalışmasıyla, öldürülen bazılarının yüzlerini ve isimlerini geri vererek onları soyut kurban boyutundan günümüz algısına geri getirmeyi başardı. Kayıtları onarmak ve yorum yapmakla yetinmedi.
Bulunan malzeme üzerinde yaptığı adli tıp ama son derece yapay işleme sayesinde, sürekli olarak yeni katmanları açığa çıkarıyor. Kaydedilmiş birkaç hareketli görüntüyü inceliyor, inceliyor, yeniden düzenliyor ve şaşırtıcı bağlantılar kuruyor. Ve en şaşırtıcı şey, analizinin her zaman izleyiciye kendi çağrışımları için yeterli alan bırakmasıdır. Burada her şeyi bilen sonuçlara hizmet edilmez, ancak kapılar açılır. Bu film sürükleyici olduğu kadar acımasız ve bu nedenle ender bir şekilde canlandırıcı.
Üç Dakika: Bir Uzatma 27 Şubat saat 19.00’da Yahudi Müzesi’nde gösterilecek. Bunu yönetmen Bianca Stigter ile bir söyleşi takip ediyor. Film, Mart ayından itibaren Federal Sivil Eğitim Ajansı’nın medya merkezinde satışa sunulacak.
Kültür
Hayatları Değiştiren Üç Dakika: “Üç Dakika: Bir Uzatma”
1938’de bir Yahudi Polonyalı, memleketi köyünü filme aldı, bir yıl sonra neredeyse tüm sakinler öldü.Çağdaş belgenin izlerini bir belgesel izliyor.
Baba Kaybeden
Kaygısız zamanlardan görüntüler. 1938’de kabul edilmelerinden birkaç ay sonra, Naziler bu insanların çoğunu öldürdü.Aile ilişkisi filmi
12 Ağustos 1938, Orta Polonya’nın Mazovia bölgesinde, Varşova’nın yaklaşık 50 kilometre kuzeyindeki Nasielsk’te güzel bir yaz günü. Hava durumuna ve akşamları Shabbes’e ek olarak, bugün yoldan geçenlerin ana caddede ve pazar meydanında sıralanmasının başka bir nedeni daha var.
Amerika’dan bir ziyaretçi geldi: Kurtz çifti eski vatanlarını ziyaret ediyor. Muhteşem bir limuzinle New York’a vararak “başardılar”. Bagajda ayrıca, küçük kasabaya muzaffer girişlerinin fotoğraflarını çekmek için kullanılan 16 mm’lik bir kamera da vardı. Bugün hala görebildiğimiz görüntüler – sayısız diğerleri gibi amatör çekimler.
Büyük bir farkla: Bu üç dakika, sadece bir yıl sonra Alman imha savaşı tarafından istila edilen bir topluluğun hayatındaki bir anı belgeliyor. Filmin çekildiği sırada burada yaşayan yaklaşık 3.000 Yahudi’den neredeyse hiçbiri savaşın bitiminden sonra kalmamıştı. Çoğu Treblinka’da olmak üzere diğerlerinin hepsi öldürülmüştü. 1938’de David Kurtz tarafından ortaya çıkarılan kırılgan malzemede 150 tanesi hala canlı olarak görülebiliyor.
70 yıl sonra bile insanlar hala teşhis edilebilir
Bu eşsiz belgenin kurtarılması ve yeniden doğuşunun hikayesi peri masalına yakındır. 2009 yılında, amatör film yapımcısının torunu Glenn Kurtz, Palm Beach’teki aile evinin tavan arasında üzerinde “Hollanda, Belçika, Polonya, İsviçre, Fransa ve İngiltere Gezimiz” yazan bir film kutusu buldu. Holokost Anı Müzesi’nde, malzeme kare kare restore edildi ve çevrimiçi hale getirildi. Olanaksız olan oldu: Sekanslardan birinde bir kadın, hala hayatta olan büyükbabasını tanıdı. Daha sonra, Maurice Chandler (namı diğer Moszek Tuchendler) kendini kurgu masasında bir genç olarak görüyor. Arkadaşlarının arasında, Amerika’dan gelen bir gezginin kamerasının önünde heyecanla zıpladı. Hafıza çalışması sayesinde, 70 yıldan fazla bir süre sonra, Kurtz tarafından alınan Nasielsk’in 15 sakini daha teşhis edilebildi.
Berlinale bilançosu: Baskı altındaki bir festival
Bu tam olarak Hollandalı yönetmen Bianca Stigter’in istediği şeydi. Neredeyse kaybolmuş bir filmdeki yenilikçi çalışmasıyla, öldürülen bazılarının yüzlerini ve isimlerini geri vererek onları soyut kurban boyutundan günümüz algısına geri getirmeyi başardı. Kayıtları onarmak ve yorum yapmakla yetinmedi.
Bulunan malzeme üzerinde yaptığı adli tıp ama son derece yapay işleme sayesinde, sürekli olarak yeni katmanları açığa çıkarıyor. Kaydedilmiş birkaç hareketli görüntüyü inceliyor, inceliyor, yeniden düzenliyor ve şaşırtıcı bağlantılar kuruyor. Ve en şaşırtıcı şey, analizinin her zaman izleyiciye kendi çağrışımları için yeterli alan bırakmasıdır. Burada her şeyi bilen sonuçlara hizmet edilmez, ancak kapılar açılır. Bu film sürükleyici olduğu kadar acımasız ve bu nedenle ender bir şekilde canlandırıcı.
Üç Dakika: Bir Uzatma 27 Şubat saat 19.00’da Yahudi Müzesi’nde gösterilecek. Bunu yönetmen Bianca Stigter ile bir söyleşi takip ediyor. Film, Mart ayından itibaren Federal Sivil Eğitim Ajansı’nın medya merkezinde satışa sunulacak.