celikci
New member
Dış gezegenleri direkt gözlemlemek son derece güç. Bizden 100 ışık yılı uzaklıktaki bir uzaylı çeşidi, Dünya’yı tek bir piksel olarak görmek isteseydi, ana aynası 90 kilometre çapında olan bir teleskopa gereksinim duyardı. Lakin üretimi neredeyse imkansız olan bu teleskoplara gereksinim duymadan yalnızca küçük ötegezegenleri görmenin değil, yüzeylerini haritalamanın bile bir yolu olabilir. Bu usulün temelinde ise Güneş’i dev bir merceğe dönüştürmek yer alıyor.
Kütlesi olan her obje, mekan-zamanı bükerek ışığın etrafında bükülmesine yol açar ve bu, yerçekimi merceği olarak bilinen olayı yaratarak gerisinde ne olduğunu görmemizi sağlar. Etrafımızdaki en büyük obje olan Güneş, uzaktaki objelerin büyütülmüş imgelerine ulaşmak için bir teleskop merceği üzere kullanılabilir. Güneş Yerçekimi Merceği projesi de tam olarak bu maksatla başladı.
bu biçimde bir vazife, kıtaları ve adaları (ve hatta var ise kentleri bile) görmek için bir ötegezegen yüzeyinin kâfi detayla görülmesi sağlayabilir, lakin başarılması için aşılması gereken bir hayli zorluk da bulunuyor. Sistemin çalışması için Güneş merceğinin ve teleskopun geri kalanının Dünya ile Güneş içindeki aranın 650 katı yahut 650 astronomik ünite (AU) olması gerekiyor.
Dünya’dan en uzak insan üretimi obje olan Voyager 1 uzay aracı 45 yıldır seyahatine devam ediyor ve şu anda Güneş’ten 157 AU uzaklıkta. Güneş Yerçekimi Merceğinin dört kat daha uzağa ve epeyce daha kısa bir vakit diliminde gönderilmesi gerekiyor. ArXiv ön baskı sunucusunda bulunan yeni bir makale, bu bakılırsavi mümkün kılmak için gerekenlerin aslına bakarsan elimizde olduğunu yahut araştırmacıların şu anda üzerinde çalıştığını belirtiyor.
NASA Jet Propulsion Laboratory’den Dr. Slava Turyshev’in dediğine göre, gereksinimimiz olan şeylerin içinde güneş yelkeni ilerleme usulü, araçta yer alan güç kaynağı ve bağlantı gerekiyor. Bunların tamamı şu anda mevcut ve geliştirilmeye devam ediyor.
Ekip, küçük bir teleskopa sahip bir uzay aracının bu arayı 25 yılda geçmesini amaçlıyor ve bu da Güneş Sistemi’nin kenarlarına hakikat gönderdiğimiz rastgele bir uzay aracından hayli daha yüksek bir sürate sahip olmasını gerektiriyor. Takım, bu sürate ulaşmak için bir güneş yelkeni kullanmayı, uzay aracını Güneş’e gereğince yaklaştırmayı ve daha sonra uzaklara gerçek yüksek bir süratle uçurmayı planlıyor.
Bu sistem, maksadın önce belirlenmesini gerektiriyor zira teleskop, ulaşacağı noktaya vardıktan daha sonra diğer bir cismi gözlemleyemeyecek. Ayrıyeten güneş yelkenlerinin devasa yükseklikte bir yüzey alanı/kütle oranına sahip olması gerektiği için bu aracın fazlaca küçük olması gerekiyor. Ekip, uzayda bir teleskopu birleştirebilecek bir nano-uydunun bu iş için en uygun şey olduğunu düşünüyor.
Dr. Turyshev’in deklare ettiğı üzere, bu sistemin çalışması için sistemlerin ve araçların güneş yelkenine uygun olacak kadar küçültülmesi ve ucuz bir uzay aracı kullanılması gerekiyor.
İnsanlığın öteki gezegenleri ve Dünya dışı hayatı inceleme tekniğini değiştirebilecek bu proje şu anda kaynak toplama, topluluk dayanağı, grup geliştirmesi üzere proje geliştirme evrelerinde yer alıyor. Fakat şayet bu proje onaylanırsa, başlatılması epey uzun sürmeyebilir. Dr. Turyshev’in dediğine bakılırsa 2034 yılı üzere erken bir tarihte birinci uçuş gerçekleştirilebilir…
Kütlesi olan her obje, mekan-zamanı bükerek ışığın etrafında bükülmesine yol açar ve bu, yerçekimi merceği olarak bilinen olayı yaratarak gerisinde ne olduğunu görmemizi sağlar. Etrafımızdaki en büyük obje olan Güneş, uzaktaki objelerin büyütülmüş imgelerine ulaşmak için bir teleskop merceği üzere kullanılabilir. Güneş Yerçekimi Merceği projesi de tam olarak bu maksatla başladı.
bu biçimde bir vazife, kıtaları ve adaları (ve hatta var ise kentleri bile) görmek için bir ötegezegen yüzeyinin kâfi detayla görülmesi sağlayabilir, lakin başarılması için aşılması gereken bir hayli zorluk da bulunuyor. Sistemin çalışması için Güneş merceğinin ve teleskopun geri kalanının Dünya ile Güneş içindeki aranın 650 katı yahut 650 astronomik ünite (AU) olması gerekiyor.
Dünya’dan en uzak insan üretimi obje olan Voyager 1 uzay aracı 45 yıldır seyahatine devam ediyor ve şu anda Güneş’ten 157 AU uzaklıkta. Güneş Yerçekimi Merceğinin dört kat daha uzağa ve epeyce daha kısa bir vakit diliminde gönderilmesi gerekiyor. ArXiv ön baskı sunucusunda bulunan yeni bir makale, bu bakılırsavi mümkün kılmak için gerekenlerin aslına bakarsan elimizde olduğunu yahut araştırmacıların şu anda üzerinde çalıştığını belirtiyor.
NASA Jet Propulsion Laboratory’den Dr. Slava Turyshev’in dediğine göre, gereksinimimiz olan şeylerin içinde güneş yelkeni ilerleme usulü, araçta yer alan güç kaynağı ve bağlantı gerekiyor. Bunların tamamı şu anda mevcut ve geliştirilmeye devam ediyor.
Ekip, küçük bir teleskopa sahip bir uzay aracının bu arayı 25 yılda geçmesini amaçlıyor ve bu da Güneş Sistemi’nin kenarlarına hakikat gönderdiğimiz rastgele bir uzay aracından hayli daha yüksek bir sürate sahip olmasını gerektiriyor. Takım, bu sürate ulaşmak için bir güneş yelkeni kullanmayı, uzay aracını Güneş’e gereğince yaklaştırmayı ve daha sonra uzaklara gerçek yüksek bir süratle uçurmayı planlıyor.
Bu sistem, maksadın önce belirlenmesini gerektiriyor zira teleskop, ulaşacağı noktaya vardıktan daha sonra diğer bir cismi gözlemleyemeyecek. Ayrıyeten güneş yelkenlerinin devasa yükseklikte bir yüzey alanı/kütle oranına sahip olması gerektiği için bu aracın fazlaca küçük olması gerekiyor. Ekip, uzayda bir teleskopu birleştirebilecek bir nano-uydunun bu iş için en uygun şey olduğunu düşünüyor.
Dr. Turyshev’in deklare ettiğı üzere, bu sistemin çalışması için sistemlerin ve araçların güneş yelkenine uygun olacak kadar küçültülmesi ve ucuz bir uzay aracı kullanılması gerekiyor.
İnsanlığın öteki gezegenleri ve Dünya dışı hayatı inceleme tekniğini değiştirebilecek bu proje şu anda kaynak toplama, topluluk dayanağı, grup geliştirmesi üzere proje geliştirme evrelerinde yer alıyor. Fakat şayet bu proje onaylanırsa, başlatılması epey uzun sürmeyebilir. Dr. Turyshev’in dediğine bakılırsa 2034 yılı üzere erken bir tarihte birinci uçuş gerçekleştirilebilir…